§ 10. - Zasady oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Urzędzie Ochrony Państwa, a także tryb orzekania o tej zdolności oraz właściwość i tryb postępowania w tych sprawach komisji lekarskich podległych Szefowi Urzędu Ochrony Państwa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.8.26

Akt utracił moc

Wersja od: 20 stycznia 1998 r.

§  10.

1. Orzeczenie komisji lekarskiej dotyczące funkcjonariusza powinno zawierać jedno z następujących określeń:

1) "zdolny do służby" - jeżeli po przeprowadzeniu podstawowego badania lekarskiego oraz ewentualnych badań specjalistycznych i dodatkowych nie stwierdzono żadnych schorzeń,

2) "trwale niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które zmniejszają jego sprawność fizyczną lub psychiczną i nie pozwalają na pełnienie służby na zajmowanym stanowisku, jednak schorzenia te nie stanowią przeszkody do dalszego pełnienia służby na innym stanowisku; w takim przypadku komisja lekarska określa, jakie warunki służby są przeciwwskazane dla badanego,

3) "czasowo niezdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które czasowo zmniejszają jego sprawność fizyczną lub psychiczną, ale które mogą rokować poprawę jego stanu zdrowia i odzyskanie pełnej sprawności oraz zdolności do służby na zajmowanym stanowisku; w takim przypadku komisja wyznacza termin powtórnego badania i wydania ostatecznego orzeczenia o zdolności badanego do służby na zajmowanym stanowisku,

4) "zdolny do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono pewne schorzenia, które zmniejszają wprawdzie zdolność fizyczną lub psychiczną, ale nie są przeszkodą do pełnienia służby na zajmowanym stanowisku,

5) "całkowicie niezdolny do służby" - jeżeli w stanie zdrowia badanego stwierdzono schorzenia, które nie pozwalają na pełnienie służby.

2. Orzeczenie komisji lekarskiej powinno również zawierać wyszczególnienie wszystkich schorzeń i ułomności fizycznych lub psychicznych, w tym również tych, które nie obniżają zdolności do służby, oraz rozpoznanie (w języku polskim) według terminologii klinicznej, z uwzględnieniem lokalizacji i stopnia nasilenia.