Zasady i sposób przeprowadzania badań na choroby weneryczne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.31.290

Akt utracił moc
Wersja od: 31 lipca 1950 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA
z dnia 4 lipca 1950 r.
w sprawie zasad i sposobu przeprowadzania badań na choroby weneryczne.

Na podstawie art. 12 ust. 3 dekretu z dnia 16 kwietnia 1946 r. o zwalczaniu chorób wenerycznych (Dz. U. R. P. z 1949 r. Nr 51, poz. 394) zarządza się, co następuje:
Kobiety w okresie ciąży obowiązane są poddawać się dwukrotnemu badaniu na choroby weneryczne: przed upływem piątego i ósmego miesiąca ciąży.
Wojewódzka Rada Narodowa może zarządzić przeprowadzenie badań na choroby weneryczne:
1)
osób zatrudnionych w urzędach oraz innych zakładach pracy, jak również młodzieży pobierającej naukę w szkołach,
2)
całej ludności lub ludności w określonym wieku, zamieszkałej w określonych miejscowościach lub okręgach w przypadku szerzenia się w tych miejscowościach lub okręgach chorób wenerycznych.
Badania kobiet w okresie ciąży (§ 1) przeprowadza właściwy ze względu na ich zamieszkanie ośrodek zdrowia, a w jego braku - inny najbliżej położony społeczny zakład służby zdrowia.
Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej ustala terminy i miejsca badań osób wymienionych w § 2 pkt 1 w porozumieniu z kierownictwem zakładu pracy bądź szkoły. Zarządzając badanie osób wymienionych w § 2 pkt 2 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej oznacza i podaje do publicznej wiadomości wiek osób podlegających badaniu, obszar, na którym zamieszkała ludność lub grupa ludności ma być poddana badaniom, oraz terminy i miejsca badań.
Osoby podlegające badaniu na choroby weneryczne mogą być zwolnione od obowiązku badania, jeżeli przedstawią świadectwo lekarza wydane nie wcześniej niż na miesiąc przed wyznaczonym terminem badania.
Każda osoba podlegająca badaniu otrzymuje świadectwo stwierdzające jego przeprowadzenie.
Koszty związane z badaniem oraz wydawaniem świadectw o przeprowadzonym badaniu ponosi Skarb Państwa.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.