§ 3. - Zasady i sposób ewidencjonowania dóbr kultury w muzeach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1997.103.656

Akt utracił moc

Wersja od: 3 września 1997 r.

§  3.

1. Zapis w księdze inwentarzowej i księdze depozytów zawiera możliwe do ustalenia, następujące dane identyfikacyjne: określenie autorstwa lub wytwórcy, pochodzenia, wartości w dniu nabycia, czasu i miejsca powstania, tworzywa, techniki wykonania, wymiarów, ewentualnie wagi oraz określenie cech charakterystycznych. W razie braku danych identyfikacyjnych wpisuje się w odpowiedniej rubryce księgi wyrazy "nie znane".

2. Księgi, o których mowa w ust. 1, powinny posiadać ponumerowane i przesznurowane karty, a końce sznurów opieczętowane; liczbę kart stwierdza dyrektor muzeum, umieszczając na okładce stosowną klauzulę i podpis.

3. W przypadku likwidacji muzeum, karty ewidencyjne, księgę inwentarzową muzealiów i księgę depozytów wraz z dokumentami dotyczącymi nabycia muzealiów przekazuje się do właściwego archiwum państwowego.

4. Zapisy do dokumentacji ewidencyjnej wymienionej w § 1 ust. 2 dokonywane są w sposób trwały i czytelny. Niedopuszczalne jest jakiekolwiek zacieranie treści dokonywanych zapisów. Koniecznych poprawek dokonuje się czerwonym atramentem i potwierdza podpisem upoważnionej osoby.

5. Dopuszczalne jest utworzenie księgi inwentarzowej z wydruków komputerowych pod warunkiem umieszczenia w niej danych wymaganych w myśl ust. 1.

6. Komisyjna kontrola zgodności zapisów dokumentacji ewidencyjnej ze stanem faktycznym zbiorów powinna odbywać się co pięć lat. Podmiot, o którym mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o muzeach, może przedłużyć ten okres do 10 lat.