Zarządzenie stanu wyjątkowego na obszarze m.st. Warszawy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.110.1010

Akt utracił moc
Wersja od: 18 grudnia 1922 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 16 grudnia 1922 r.
w przedmiocie zarządzenia stanu wyjątkowego na obszarze stoł. m. Warszawy.

Na mocy art. 124 i 40 Konstytucji Rzeczypospolitej Rada Ministrów za zezwoleniem Marszałka Sejmu, działającego w zastępstwie Prezydenta Rzeczypospolitej postanawia:

W celu zapewnienia bezpieczeństwa Państwa i utrzymania porządku publicznego zarządza się na obszarze stołecznego miasta Warszawy stan wyjątkowy.

Upoważnia się Ministra Spraw Wewnętrznych do wydawania na okres czasu ściśle oznaczony, nieprzenoszący trzech miesięcy, zarządzeń wyjątkowych, ograniczających prawa obywatelskie.

Rozporządzenia wydane przez Ministra Spraw Wewnętrznych na podstawie upoważnienia z art. 2 mogą obejmować:

a)
pozbawienie wolności na przeciąg czasu nie dłuższy niż trzy miesiące osób, przez swą działalność, czy też przez przygotowanie do takiej działalności szkodzących lub zagrażających bezpieczeństwu Państwa lub porządkowi publicznemu;
b)
konfiskowanie i zawieszanie wydawnictw i czasopism zagrażających bezpieczeństwu Państwa lub porządkowi publicznemu;
c)
rewizje i poszukiwania w wypadkach, w których wymaga tego wzgląd na bezpieczeństwo Państwa lub porządek publiczny;
d)
kontrolowanie, działalności stowarzyszeń i zgromadzeń, oraz zawieszanie poszczególnych stowarzyszeń za działalność narażającą pośrednio lub bezpośrednio bezpieczeństwo Państwa lub porządek publiczny;
e)
uzależnienie urządzenia manifestacji publicznych, pochodów i wszelkich zebrań pod gołem niebem od uprzedniego zezwolenia władz, oraz zebrań w zamkniętych pomieszczeniach od zawiadomień właściwej władzy policyjnej na 48 godzin przed zebraniem o celu, miejscu, dniu i godzinie zebrania, na które władza policyjna ma prawo wysłania dwóch przedstawicieli, celem kontroli przebiegu zebrania. Od ograniczeń powyższych wyłączona jest działalność posłów do Sejmu i Senatu;
f)
zabezpieczenie, utrzymania nieprzerwanego i prawidłowego ruchu poczt, telegrafów, telefonów, kolei, tramwajów i wszelkich urządzeń, przeznaczonych na zaspokojenie koniecznych potrzeb ludności;
g)
przekazywanie poszczególnych kategorji przestępstw sądom doraźnym z wymiarem kary od lat czterech ciężkiego więzienia do kary śmierci włącznie.

Rozporządzenia wymienione poprzednio ogłoszone będą na obszarze dla którego zostały wydane, drogą rozlepiania plakatów lub innemi sposobami przystępnemi dla szerokich mas ludności.

Rozporządzenie niniejsze, uzyskuje moc obowiązującą z chwilą ogłoszenia w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej.