Zaprowadzenie wzajemnej wymiany przekazów pocztowych między Polską a Francją.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.40.341

Akt utracił moc

Wersja od: 13 czerwca 1924 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA POCZT I TELEGRAFÓW

z dnia 26 kwietnia 1922 r.

o zaprowadzeniu wzajemnej wymiany przekazów pocztowych miedzy Polską a Francją.

Na mocy art. 10 ustawy z dnia 27 maja 1919 r. o państwowej wyłączności poczty, telegrafu I telefonu (Dz. P. P. P. № 44, poz. 310) zarządza się co następuję:

§ 1. Zarządzenie ogólne.

Wprowadza się wzajemna wymianę przekazów pocztowych między Polską a Francją.

Wymiana odbywać się będzie na zasadach podanych w następnych paragrafach.

§ 2. Rodzaj przekazów.

Do wymiany dopuszcza się tylko przekazy zwykła; przekazy pośpieszne i telegraficzne są narazie wykluczone.

§ 3. 1 Najwyższa kwota przekazów

Najwyższa kwota przekazu z Francji do Polski nie może przekraczać 1.000 franków francuskich, kwota zaś przekazu z Polski do Francji nie może przewyższać kwoty 250 złotych.

§ 4. Opłaty.

Przy nadaniu przekazu nadawca uiszcza zgóry od kwoty przekazowej opłatę, która Wynosi:

a)	do	50	marek	polskich.		50	fenigów
b)	"	100	"	"		1	marka
c)	za każde dalsze 100 marek polskich					50	fenigów.

§ 5. Warunki nadania przekazu.

1. Z obrotu przekazowego między Polską a Francją korzystać mogą członkowie misji wojskowej francuskiej w Polsce i interesanci m następujących warunkach:

Członkowie misji wojskowej francuskiej przy nadawaniu przekazu do Francji muszą urzędnikowi pocztowemu przedstawić od swego urzędu lub władzy wojskowej zaświadczenie, że wysyłają swe płace służbowe do rodzinnego kraju, inni zaś interesanci muszą przy nadawaniu przekazu złożyć pozwolenie Ministerstwa Skarbu na wysłanie pieniędzy do Francji przekazem pocztowym.

Uprawnionemi organami Ministerstwa Skarbu do wydawania pozwoleń na wysyłkę pieniędzy do Francji przekazami pocztowemi są delegaci Ministerstwa Skarbu dla Spraw dewizowych, którzy Urzędują:

w Poznaniu - Oddział Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej

w Sosnowcu-od. P. K. K. P.

W Bydgoszczy-od. P. K. K. P.

w Bielsku na Śląsku Cieszyńskim-od. P. K. K. P.

w Krakowie-Izba handlowa

we Lwowie-Izba handlowa

w Warszawie pozwolenia wydaje Ministerstwo Skarbu.

2. Nadawca ma wypełnić krajowy blankiet przekazowy stosownie do nadruku wyraźnie atramentem albo drukiem, podając imię nazwisko, miejsce przeznaczenia Oraz mieszkanie odbiorcy, w lewym zaś odcinku po stronie tytułowej swe imię, nazwisko i mieszkanie. Wypełnienie przekazu ołówkiem, choćby atramentowym nie jest dozwolone.

Kwoty przekazowe muszą być wpisane w miejscach blankietu na to przeznaczonych W markach polskich cyframi i słowami.

Poprawki lub przekreślania kwot nie są dozwolone.

Przy przekazach, adresowanych poste-restante, należy określić Uprawnionego do odbioru tak dokładnie, ażeby można go odróżnić wyraźnie od innych osób tego samego nazwiska.

Adresy skrócone i telegraficzne są wzbronione,

§ 6. Zwrotne poświadczenie wypłaty, zmiana adresu i wycofanie przekazu.

1. Nadawca przekazu może przy nadaniu zażądać zwrotnego poświadczenia wypłaty sumy przekazowej, uiszczając zgóry należność, równą należności pobieranej za zwrotne poświadczenie odbioru poleconych przesyłek listowych do zagranicy.

Nadawca może zażądać takie zwrotnego poświadczenia wypłaty na nadaniu w ciągu jednego roku licząc od dnia nadania; wpłacając należność podwójną w stosunku do przewidzianej w ustępie poprzednim.

2. Nadawca przekazu pocztowego może zażądać jego Wycofania lub zmiany adresu na zasadach przewidzianych dla przesyłek listowych zagranicą, ale tylko przed podjęciem przez adresata, czy to blankietu przekazowego, czy też przekazanej kwoty.

§ 7. 2 Sposób Wysyłania przekazów do Francji.

Nadane do Francji przekazy w walucie polskiej pocztowy urząd wymiany Warszawa 1 przelicza na franki i centymy podług ceny sprzedaży dla małych tranzakcji, wyrażonej każdorazowo w cedule urzędowej giełdy pieniężne] w Warszawie z dnia poprzedniego nadejścia przekazu do Warszawy, o ile zaś przekaz nadejdzie w poniedziałki lub dnie poświąteczne, według kursu ostatniego dnia notowań, dodając do giełdowej ceny sprzedaży na ewentualne straty walutowe 2% od ceny giełdowej 1 franka francuskiego.

§ 8. 3 Postępowanie z przekazami nadesłanemi z Francji.

Nadesłane do Polski z Francji przekazy w frankach francuskich pocztowy urząd wymiany Warszawa 1 przelicza na walutą polską po cenie kupna dla małych tranzakcji, wyrażonej każdorazowo w cedule urzędowej giełdy pieniężnej w Warszawie z dn. nadejścia przekazów dc Warszawy, odejmując jednak od giełdowej ceny kupna na ewentualne straty walutowe 2% od ceny giełdowej franka francuskiego.

Przekazy nadeszłe z Francji będą urzędy pocztowe przeznaczenia wypłacać w walucie polskiej.

§ 9. Czasokres ważności przekazów.

Przekazy są walne w ciągu jednego miesiąca następującego po miesiącu, W którym były wystawione.

§ 10. Reklamacje.

Nadawca, ewentualnie odbiorca przekazu może wnieść pismo wywiadowcze, ażeby się dowiedzieć o wypłacie.

Wnoszenie reklamacji dozwolone jest tylko w ciągu jednego foku, licząc od dnia następującego po dniu wygaśnięcia normalnego terminu płatności przekazu.

Po upływie tego terminu odpowiedzialność zarządów za mylną wypłatę upada.

Kwoty wpłacone na przekazy pocztowe, których zwrotu nie zażądano w terminach określonych ustawami lub przepisami kraju wpłacenia, przechodzą ostatecznie na własność zarządu, który przekaz wystawił.

§ 11. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 3 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 3 czerwca 1924 r. w przedmiocie podwyższenia kwoty przekazów pocztowych z Francji do Polski i w kierunku odwrotnym. (Dz.U.24.49.500) z dniem 13 czerwca 1924 r.

² § 7 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1923 r. o zmianie sposobu przeliczania kwot przekazów pocztowych z waluty polskiej na franki francuskie i z franków francuskich na walutę polską. (Dz.U.23.137.1140) z dniem 1 stycznia 1924 r.

³ § 8 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 14 grudnia 1923 r. o zmianie sposobu przeliczania kwot przekazów pocztowych z waluty polskiej na franki francuskie i z franków francuskich na walutę polską. (Dz.U.23.137.1140) z dniem 1 stycznia 1924 r.