§ 7. - Zaprowadzenie wymiany paczek z zagranicą.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.9.62

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1925 r.

§  7.

1. Za uszkodzenie zawartości paczki wskutek złego upakowania Zarząd pocztowy żadnej odpowiedzialności wobec nadawcy nie ponosi, nadawca więc obowiązany jest sam dbać o to, by opakowanie było dokładne i trwałe i dostosowane do odległości przewozu; w szczególności należy starannie opakowywać paczki, przeznaczone do krajów zamorskich lub ze słabo rozgałęzioną siecią kolejową, jak np. Rosja, Chiny, Turcja i t. d., a to ze względu na znaczną liczbę przeładunków.

a) Przy przesyłaniu przedmiotów niełamliwych i takich, które nie mogą być uszkodzone zgnieceniem, używać należy do opakowania skóry, ceraty, płótna lub innego materjału, ewentualnie nawet grubego papieru, byleby tylko to opakowanie wykonane było z jednolitego materjału i zszyte nitkami jednolitego koloru i gatunku.

b) Przy przesyłaniu przedmiotów łamliwych lub takich, któreby mogły być uszkodzone przez zgniecenie, należy do opakowania używać pudełek z twardej grubej tektury lub blachy, skrzynek, względnie beczułek drewnianych. Użyte do tego celu deski powinny być jednego gatunku i jednej grubości, wynoszącej przynajmniej 1 centymetr.

c) Przy przesyłaniu płynnych olejów i ciał łatwo topliwych należy używać butelek, flakonów lub pudełek metalowych, hermetycznie zamkniętych, które to naczynia wkłada się do skrzynek z metalu, drzewa, lub falistej tektury, wypełniając próżnie, między ściankami obu opakowań trocinami drzewnemi, watą lub materją gąbkowatą w ilości, dostatecznej do wchłonięcia płynu na wypadek pęknięcia pierwszego rezerwoaru.

d) Przy przesyłaniu wyrobów celuloidowych należy, je wkładać do pudełek metalowych, a te do skrzynek drewnianych.

e) Mogą być przesyłane bez wszelkiego opakowania przedmioty, które zapomocą trwałego przewiązania zakończonego plombą lub pieczęcią dają się połączyć w jedną całość w formie paczki, niedającej się rozdzielić. Również nie jest wymagane opakowywanie paczek, których zawartość stanowią pojedyncze przedmioty np.: kawałki drzewa, metalu i t. p., których i w stosunkach handlowych zazwyczaj się nie opakowywuje.

2. Na zewnętrznem opakowaniu paczki w miejscach, gdzie się łączą zagięcia opakowania lub ścianki skrzynki, należy wyciskać identyczne pieczęcie lakowe lub też przewiązywać paczkę na krzyż szpagatem, którego złączone końce zamykać plombą lub pieczęcią lakową, uniemożliwiającą otwarcie paczki bez widocznego śladu naruszenia opakowania. Na skrzynkach drewnianych w miejscach, gdzie mają być umieszczone pieczęcie lakowe, należy wyżłobić odpowiednie wgłębienie, aby zabezpieczyć pieczęć przed zerwaniem.

3. Adres paczki winien być wypisany na samem opakowaniu bądź atramentem lub trwałą farbą, bądź ołówkiem chemicznym na zwilżonem poprzednio polu. O ileby adresu nie można było wypisać na samem opakowaniu, należy go wypisać na oddzielnej kartce i w sposób trwały przymocować całą płaszczyzną do opakowania.

Adres powinien być wypisany głoskami alfabetu łacińskiego w języku francuskim lub w języku kraju przeznaczenia i powinien zawierać imię, nazwisko i miejsce zamieszkania (miejscowość, ulicę i № domu) odbiorcy, urząd pocztowy oddawczy i kraj przeznaczenia, jak również imię, nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy.

Na paczkach z podaną wartością wypisuje nadawca po słowach: "Valeur declaree" podawaną wartość w walucie kraju nadania słownie i cyframi, urząd zaś miejsca nadania uzupełnia ten napis, wyszczególniając obok niego cyframi wynik przeliczenia podanej wartości na franki złote.

Adresy pomocnicze, deklaracje celne i statystyczne karty zgłoszenia.