Zapobieżenie płynności kadr pracowników w zawodach lub specjalnościach szczególnie ważnych dla gospodarki uspołecznionej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1950.10.107

Akt utracił moc

Wersja od: 30 marca 1950 r.

USTAWA

z dnia 7 marca 1950 r.

o zapobieżeniu płynności kadr pracowników w zawodach lub specjalnościach szczególnie ważnych dla gospodarki uspołecznionej.

Potrzeby gospodarki socjalistycznej wymagają zapewnienia uspołecznionym zakładom pracy oraz instytucjom państwowym i samorządowym kwalifikowanych i trwale z nimi związanych kadr.

W celu zapobieżenia szkodliwej płynności kwalifikowanych kadr, sprzecznej z zasadami planowej gospodarki, stanowi się, co następuje:

Art.  1.

Osoby, posiadające kwalifikacje w zawodach lub specjalnościach szczególnie ważnych dla uspołecznionej gospodarki, mogą być zobowiązane przez czas oznaczony do pozostawania w uspołecznionym zakładzie pracy lub w instytucji państwowej albo samorządowej na zajmowanych przez nie stanowiskach lub na innych stanowiskach, odpowiadających ich kwalifikacjom.

Art.  2.

Rada Ministrów - na wniosek Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, zgłoszony po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych - określi w drodze rozporządzenia zawody i specjalności, do których stosuje się przepisy niniejszej ustawy oraz rodzaj kwalifikacji osób, oznaczonych w art. 1.

Art.  3.

1. Obowiązek, o którym mowa w art. 1, powstaje z dniem doręczenia pracownikowi nakazu, wydanego przez ministra właściwego ze względu na zakład pracy lub instytucję, zatrudniającą tego pracownika.

2. Nakaz określi czas trwania obowiązku stosownie do potrzeb danego zawodu lub specjalności na okres nie dłuższy, niż dwa lata.

Art.  4.

1. Nakaz, zobowiązujący do pozostawania na zajmowanym lub równorzędnym stanowisku, nie zmienia na niekorzyść pracownika istotnych warunków istniejącej umowy o pracę, a jedynie zawiesza prawo pracownika do wypowiedzenia umowy o pracę w okresie trwania obowiązku.

2. Nakaz, zobowiązujący do pozostawania w tym samym uspołecznionym zakładzie pracy albo w instytucji państwowej lub samorządowej na innym stanowisku, zmienia z mocy samego prawa postanowienia dotychczasowej umowy o pracę odpowiednio do zmiany stanowiska i zawiesza prawo pracownika do wypowiedzenia tej umowy w okresie trwania obowiązku, jednak pracownik zachowuje przez ustawowy okres wypowiedzenia warunki wynagrodzenia z dotychczasowej umowy o pracę dla niego korzystniejsze.

Art.  5.

Rada Ministrów - na wniosek Przewodniczącego Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, zgłoszony po zasięgnięciu opinii Centralnej Rady Związków Zawodowych - może w drodze rozporządzenia zawiesić na okres nie dłuższy niż dwa lata prawo rozwiązywania umowy o pracę lub stosunku służbowego przez ogół pracowników, zatrudnionych w szczególnie ważnych zawodach lub specjalnościach, bez potrzeby wydawania indywidualnych nakazów albo uzależnić to prawo od zachowania określonych warunków.

Art.  6.

Kto bez uzasadnionej przyczyny opuszcza stanowisko wbrew obowiązkowi, wynikającemu z nakazu (art. 3) lub z rozporządzenia (art. 5) -

podlega karze aresztu do sześciu miesięcy i grzywny do 250.000 zł albo jednej z tych kar.

Art.  7.

Wykonanie ustawy porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego i wszystkim ministrom.

Art.  8.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.