Rozdział 2 - Układ zapobiegawczy. - Zapobieganie upadłości.
Dz.U.1928.3.20
Akt utracił mocRozdział II.
Układ zapobiegawczy.
Układ zapobiegawczy.
Handlujący, który przewiduje niemożność zaspokojenia w całości wszystkich swoich wierzycieli z upływem pierwszych trzech miesięcy po uzyskaniu odroczenia, może, celem uniknięcia upadłości, uzyskać układ zapobiegawczy według zasad poniższych.
Dłużnik składa podanie o otwarcie postępowania układowego do sądu, przed którym toczy się postępowanie (art. 2), po wydaniu wyroku udzielającego odroczenia wypłat, a przed upływem pierwszych trzech miesięcy tegoż odroczenia. Do podania winny być dołączone propozycje układowe.
Propozycje układowe mogą obejmować:
Układ żadnych innych warunków, oprócz wymienionych w artykule poprzednim, zawierać nie może.
Układ nie może dotyczyć należności, wymienionych w art. 19, a także należności uprzywilejowanych oraz zabezpieczonych zastawem lub hipoteką.
Prezes sądu po otrzymaniu podania o otwarcie postępowania układowego wyznaczy niezwłocznie na jeden z najbliższych dni czternastu termin rozpoznania podania.
Ma termin ten sąd wezwie nadzorcę sądowego i dłużnika w celu wysłuchania ich wyjaśnień.
Nieprzybycie dłużnika osobiście lub jego pełnomocnika pociąga za sobą pozostawienie podania bez rozpoznania.
Prezes sądu, gdy uzna tego potrzebę, może wezwać na rozprawę jednego lub kilku biegłych w celu wysłuchania ich opinji o propozycjach układowych dłużnika w związku ze stanem interesów jego przedsiębiorstwa.
Prezes sądu może nadto zasięgnąć opinji izb przemysłowo-handlowych, władz, urzędów, instytucyj, zrzeszeń lub stowarzyszeń w myśl art. 7, o ile w toku postępowania przy odroczeniu wypłat tego nie uczynił.
Sąd po wysłuchaniu nadzorcy sądowego, wyjaśnień dłużnika i opinji biegłych zarządzi decyzją otwarcie postępowania układowego, o ile niemożność zaspokojenia przez dłużnika wszystkich długów w całości bądź w terminie ich płatności nastąpiła skutkiem wyjątkowych a niezależnych od niego okoliczności, i o ile dłużnik działał w dobrej wierze.
Decyzja sądu, zarządzająca otwarcie postępowania układowego, będzie ogłoszona w czasopismach, wskazanych w art. 4 niniejszego prawa.
Otwarcie postępowania układowego pociąga za sobą z mocy prawa dalsze przedłużenie terminu odroczenia wypłat ze wszystkiemi jego skutkami do czasu zatwierdzenia układu przez sąd (art. 60).
W celu ustalenia listy wierzycieli nadzorca sądowy wyznaczy w porozumieniu z sędzią-komisarzem jeden lub kilka terminów sprawdzenia wierzytelności, o czem poda do wiadomości przez ogłoszenie w czasopismach, wymienionych w art. 4, i zawiadomi właściwą izbę skarbową, nadto do wierzycieli figurujących w spisie, złożonym przez dłużnika (art. 3 p. 3), roześle zawiadomienia w listach poleconych.
W ogłoszeniach tych i w listach poleconych nadzorca sądowy wskaże nadto miejsce, datę wyłożenia listy wierzycieli oraz termin i tryb jej zaskarżenia.
W wyniku sprawdzenia nadzorca sądowy wciągnie na listę, tych wierzycieli, których należności oparte są bądź na wpisach w prawidłowo prowadzonych księgach dłużnika, bądź na innych tytułach bezspornych lub nie budzących wątpliwości, a także wierzycieli warunkowych (art. 47). Nie ulegają wciągnięciu na listę wierzyciele, reprezentujący należności, wymienione w art. 19.
Lista sprawdzonych wierzycieli będzie wyłożona w sądzie, przed którym toczy się postępowanie.
Od daty wyłożenia listy osoby interesowane mogą zaskarżyć w terminie siedmiodniowym postanowienia nadzorcy sądowego co do wciągnięcia lub odmowy wciągnięcia wierzytelności na listę do sędziego-komisarza, który spór ostatecznie rozstrzyga.
Rozstrzygnięcie sędziego-komisarza nie pozbawia stron prawa wytoczenia powództwa przed sąd właściwy (art. 47).
Jeżeli przy sprawdzaniu wierzytelności będzie ustalone, że niektóre weksle, wystawione, akceptowane, indosowane lub poręczone przez dłużnika, znajdują się w obiegu, to nadzorca sądowy w porozumieniu z sędzią-komisarzem wyznaczy dodatkowy termin sprawdzenia tych wierzytelności.
Sprawdzenie wierzytelności winno nastąpić najpóźniej w terminie dwumiesięcznym od daty otwarcia postępowania układowego. Sąd z ważnych powodów może na wniosek sędziego-komisarza termin ten przedłużyć najwyżej o miesiąc.
Po upływie terminu sprawdzenia na listę będą mogli być wciągnięci tylko ci wierzyciele, którzy udowodnią, że nie zgłosili swoich pretensyj w terminach oznaczonych, z przyczyn ważnych a od nich niezależnych.
Wciągnięcie, wierzytelności na listę wierzycieli ma ten tylko skutek, że uprawnia wierzyciela do brania udziału w ogólnych zgromadzeniach wierzycieli i określa sumę, w stosunku do której ma on prawo uczestniczyć w uchwałach tego zgromadzenia, nie przesądzając ani istoty, ani wysokości samego roszczenia prywatno-prawnego.
Wierzyciel, którego pretensje w całości lub w części zostały odrzucone przez sędziego-komisarza, może wytaczając powództwo (art. 42 ust. 2), prosić sąd w trybie zabezpieczenia o tymczasowe określenie sumy, z którą będzie warunkowo wpisany na listą wierzycieli. Warunkowe wpisanie na listę daje wierzycielowi prawo brania udziału w ogólnych zgromadzeniach wierzycieli (art. 49), tudzież w podziale funduszu, przyczem przypadające na jego rzecz kwoty będą mu wypłacone dopiero po uprawomocnieniu się wyroku.
Nadzorca sądowy złoży sądowi za pośrednictwem sędziego - komisarza sprawozdanie piśmienne ze swych czynności (art. 40-47) niezwłocznie po ich wykonaniu.
Sędzia-komisarz zwoła ogólne zgromadzenie wierzycieli niezwłocznie po złożeniu sprawozdania przez nadzorcą sądowego.
O terminie ogólnego zgromadzenia wierzycieli sędzia - komisarz obwieści trybem art. 4 niniejszego prawa.
Wierzyciele, wpisani na listę, sprawdzoną przez nadzorcę sądowego (art. 41, 43, 45, 47), będą nadto zawiadomieni o terminie ogólnego zgromadzenia przez nadzorcę sądowego listami poleconemi z dołączeniem propozycyj układowych.
W ogólnem zgromadzeniu biorą udział wierzyciele, wpisani na listę przez nadzorcę sądowego (art. 41, 43, 45, 47).
Do prawomocności uchwał ogólnego zgromadzenia niezbędna jest obecność przynajmniej połowy wszystkich wciągniętych na listę wierzycieli; za obecnych uważa się i tych wierzycieli, którzy zgłosili swe głosy na piśmie (art. 54).
W razie powtórnego nieprzybycia na ponownie wyznaczony termin niezbędnej do prawomocności uchwał ogólnego zgromadzenia liczby wierzycieli - postępowanie zapobiegawcze umarza się. Pomiędzy pierwszem a drugiem zgromadzeniem winien upłynąć co najmniej termin siedmiodniowy, lecz nie dłuższy nad dni czternaście.
Ogólnemu zgromadzeniu wierzycieli przewodniczy sędzia-komisarz.
Nadzorca sądowy złoży wobec zgromadzonych wierzycieli sprawozdanie ze swych czynności, poczem sędzia - komisarz odczyta propozycje układowe dłużnika.
Nad propozycjami układowemi zarządzi sędzia-komisarz dyskusję.
Za zgodą dłużnika poszczególni wierzyciele mogą na pierwszem ogólnem zgromadzeniu stawiać wnioski a także proponować poprawki i uzupełnienia, dotyczące warunków układu.
Po wyczerpaniu głosów sędzia-komisarz zarządzi głosowanie z listy obecności.
Nieobecni wierzyciele mogą złożyć swoje głosy na piśmie; podpis wierzyciela winien być poświadczony urzędowo.
Głos, złożony na piśmie, bierze się w rachubę, jeżeli głosowanie odbywa się nad propozycjami układowemi dłużnika w brzmieniu, niezmienionem przez wnioski, poprawki i uzupełnienia wierzycieli, zgłoszone na ogólnem zgromadzeniu.
Jeżeli na ogólnem zgromadzeniu wierzycieli propozycje układowe ulegną zmianie, sędzia-komisarz zarządzi z urzędu zwołanie ponownego ogólnego zgromadzenia w terminie nie wcześniejszym, jak po upływie dni siedmiu i nie późniejszym, jak po upływie dni czternastu z zachowaniem formalności, przewidzianych w art. 50.
Układ zapobiegawczy będzie uważany za przyjęty przez wierzycieli, jeżeli za jego zawarciem wypowie się w głosowaniu przynajmniej połowa wszystkich wierzycieli biorących udział w ogólnem zgromadzeniu z prawem głosu stanowczego, reprezentująca przez swe wierzytelności, wciągnięte na listę (art. 41, 43, 45) lub przyjęte warunkowo do masy (art. 47), nie mniej, jak dwie trzecie wszystkich sprawdzonych wierzytelności, nie wliczając w to wierzytelności uprzywilejowanych i zabezpieczonych zastawem lub hipoteką (art. 34).
Wierzyciele uprzywilejowani, bądź też ci, których wierzytelności są zabezpieczone zastawem albo hipoteką, w głosowaniu nie uczestniczą, chyba że zrzekną się nazawsze przywileju zastawu lub zabezpieczenia hipotecznego.
Jeżeli w propozycjach układowych dłużnik chce uzyskać zmniejszenie długu ponad 30%, a nie więcej, jak o 60% (art. 32 p. 2), to do zawarcia układu niezbędne są warunki, wymienione w artykule poprzednim, z tem jednak zastrzeżeniem, że wierzyciele, wypowiadający się za układem winni reprezentować co najmniej dziewięć dziesiątych wszystkich sprawdzonych wierzytelności.
Jeżeli w głosowaniu zbraknie jednego z przewidzianych w art. 56 warunków wymaganej do przyjęcia układu większości, albo jeżeli do przyjęcia układu zbraknie jednego lub obu warunków większości, wymaganej przez art. 57, a dłużnik wniesie zaraz po odbytem głosowaniu o zmniejszenie długów nie więcej, jak o 30%,-wówczas sędzia-komisarz zarządzi z urzędu zwołanie ponownego ogólnego zgromadzenia z tym samym, co i pierwsze, porządkiem dziennym.
Zgromadzenie to zwołane będzie nie wcześniej, jak po upływie dni siedmiu i nie później, jak po upływie dni czternastu, z zachowaniem formalności, przewidzianych w art. 50.
Uchwały tego ogólnego zgromadzenia zapadają większością, przewidzianą w art. 56.
Uchwały te są ostateczne.
Układ zapobiegawczy będzie spisany w formie protokółu. W protokóle tym należy wymienić liczbę głosów oddanych ustnie i na piśmie za przyjęciem oraz za odrzuceniem układu.
Protokół podpiszą wierzyciele, którzy tego zażądają, oraz sędzia-komisarz.
Układ zapobiegawczy, przyjęty przez wierzycieli, ulega zatwierdzeniu sądu.
Sąd dopuści do wyjaśnień dłużnika, wierzycieli i nadzorcę sądowego, o ile o to wnosić będą.
Sąd odmówi zatwierdzenia układu zapobiegawczego:
Sąd może odmówić zatwierdzenia układu, jeżeli warunki układu przeciwne są zasadom słuszności, lub są zbyt krzywdzące dla mniejszości wierzycieli, którzy na ogólnem zgromadzeniu głosowali przeciw układowi.
Wyrok sądu w przedmiocie zatwierdzenia lub niezatwierdzenia układu zapobiegawczego jest natychmiast wykonalny. Wyrok ten mogą zaskarżyć zarówno wierzyciele jak i dłużnik. Skarga na niezatwierdzenie układu pozostawiona będzie bez rozpoznania, o ile dłużnikowi przed jej rozstrzygnięciem ogłoszono upadłość.
Układ zapobiegawczy obowiązuje wszystkich wierzycieli, wciągniętych i niewciągniętych na listę, jako też i tych, którzy nie brali udziału w ogólnych zgromadzeniach; nie obowiązuje zaś tych wierzycieli, których należności nie podlegają układowi (art. 34).
Jednakże wierzyciele, których wierzytelności zostały świadomie ukryte przez dłużnika, mogą dochodzie na tymże dłużniku szkód i strat aż do wysokości pełnej swej pretensji.
Na skutek skargi wierzyciela lub na wniosek zarządcy z ramienia wierzycieli, lub wreszcie z własnej inicjatywy-sąd zarządzi rozprawę w obecności dłużnika z wezwaniem wierzycieli przez ogłoszenia (art. 4) w celu ustalenia, czy dłużnik wykonywa ściśle i w dobrej wierze zobowiązania, objęte układem zapobiegawczym, a przekonawszy się, że dłużnik bądź przyjętych na siebie zobowiązań nie wykonywa, bądź też działa w złej wierze, - sąd wyrokiem unieważni układ zapobiegawczy z wyjątkiem tej jego części, która obejmuje rękojmie, udzielone w myśl art. 32 p. 4, I jednocześnie ogłosi upadłość dłużnikowi.
Skutkiem tego unieważnienia dłużnik będzie pozbawiony dobrodziejstw układu zapobiegawczego.
Kwoty, wypłacone poszczególnym wierzycielom, zgodnie z warunkami układu, nie ulegają zwrotowi do masy, lecz będą zarachowane na poczet ich pełnych należności.
Zmiana osoby nadzorcy lub zarządcy z ramienia wierzycieli (art. 32 p. 3) z powodu zaprzestania lub nienależytego wykonywania poruczonych im obowiązków nastąpi w trybie i z zachowaniem form, przewidzianych w prawie niniejszem do zawarcia układu.
W wypadkach niecierpiących zwłoki tymczasowego zarządcę lub nadzorcę wyznaczy sąd.
Wynagrodzenie nadzorców, względnie zarządów z ramienia wierzycieli (art. 32 punkt 3),- określą wierzyciele w porozumieniu z dłużnikiem w układzie zapobiegawczym.
W razie unieważnienia układu w wypadku, przewidzianym przez art. 65, wysokość wynagrodzenia nadzorcy określi sąd, kierując się zasadami układu w tym przedmiocie.