Zapobieganie powstawaniu oraz rozszerzaniu się pożarów lasów, torfowisk i wrzosowisk.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1949.6.38

Akt utracił moc

Wersja od: 12 lutego 1949 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

z dnia 21 stycznia 1949 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Bezpieczeństwa Publicznego, Obrony Narodowej, Leśnictwa, Rolnictwa i Reform Rolnych oraz Komunikacji w sprawie zapobiegania powstawaniu oraz rozszerzaniu się pożarów lasów, torfowisk i wrzosowisk.

Na podstawie art. 3 i 28 ust. 3 ustawy z dnia 13 marca 1934 r. o ochronie przed pożarami i innymi klęskami (Dz. U. R. P. Nr 41, poz. 365) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Zabrania się na terenach objętych lasami, torfowiskami i wrzosowiskami oraz w odległości do 100 m od nich dokonywać bez zezwolenia czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo pożaru, w szczególności:

1) zakładać i utrzymywać urządzenia, przeznaczone na paleniska;

2) rozniecać ogniska, pozostawiać bądź przenosić palące się i tlące przedmioty, korzystać z otwartego płomienia;

3) spalać pokrywę gleby i pozostałości roślinne;

4) wyrzucać żar węglowy z parowozów kolejowych.

2. Ponadto właściwe nadleśnictwo może wydać zakaz palenia tytoniu na obszarze lasów.

3. Ograniczenia przewidziane w ust. 1 i 2 nie dotyczą zabudowań mieszkalnych i użytkowych oraz czynności na drogach komunikacyjnych związanych z budową i naprawą tych dróg.

4. Zezwoleń, o których mowa w ust. 1, udzielają właściwe organa administracji leśnej dla terenów leśnych, zaś zarządy gminne dla terenów torfowisk i wrzosowisk położonych poza obrębem lasów.

§  2.

1. Osoby, przebywające w gminie, są obowiązane brać udział w pracach drużyn ratowniczych, powołanych do tłumienia pożarów lasów, torfowisk i wrzosowisk, położonych na terenie gminy.

2. Postanowienie ust. 1 nie dotyczy osób, zwolnionych na zasadzie art. 29 ust. 1 ustawy o ochronie przed pożarami i innymi klęskami od obowiązków określonych w art. 28 tej ustawy, oraz osób, wyszczególnionych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 marca 1939 r. (Dz. U. R. P. Nr 31, poz. 206).

§  3.

1. Zarząd gminy ustala:

1) w porozumieniu z właściwym nadleśnictwem rodzaj i liczebność drużyn ratowniczych, powołanych do tłumienia pożarów lasów i położonych w ich obrębie torfowisk i wrzosowisk;

2) ilość i liczebność drużyn powołanych do tłumienia pożarów, torfowisk i wrzosowisk, położonych poza obrębem lasów;

3) imienne wykazy osób, wyznaczonych do poszczególnych drużyn ratowniczych z podaniem narzędzi, z jakimi osoby te powinny stawić się na miejscu do udziału w tłumieniu pożaru danego lasu, torfowiska bądź wrzosowiska.

2. Wykazy, o których mowa w ust. 1 pkt 3, podadzą zarządy gmin do publicznej wiadomości w sposób przyjęty zwyczajowo w gminie.

§  4.

1. Kierownictwo akcji ratowniczej przy tłumieniu pożaru lasów bądź położonych w ich obrębie torfowisk i wrzosowisk sprawuje do czasu przybycia straży pożarnej funkcjonariusz administracji lasów. Po przybyciu ochotniczej straży pożarnej, jeżeli na miejscu nie jest obecny nadleśniczy bądź funkcjonariusz administracji lasów wyższego stopnia, kierownictwo akcji ratowniczej przejmuje komendant straży pożarnej. W razie przybycia zawodowej straży pożarnej kierownictwo akcji ratowniczej obejmuje komendant tej straży. Komendant straży pożarnej sprawuje kierownictwo akcji ratowniczej przy współudziale funkcjonariusza administracji lasów.

2. Kierownictwo akcji ratowniczej przy pożarach torfowisk i wrzosowisk, położonych poza terenem lasów, sprawuje do czasu przybycia straży pożarnej przedstawiciel miejscowego zarządu gminnego.

§  5.

1. Organa wymienione w § 1 ust. 4 obowiązane są natychmiast po otrzymaniu wiadomości o pożarze przystąpić do akcji ratowniczej oraz zawiadomić o pożarze najbliższy organ służby bezpieczeństwa publicznego.

2. Do obowiązków władz bezpieczeństwa publicznego należy czuwanie nad przestrzeganiem niniejszego rozporządzenia i współdziałanie z właściwymi organami przy akcjach ratowniczych.

§ 6. W przypadku rozszerzania się pożarów lasów - w rozmiarach, zagrażających ważniejszym obiektom państwowym lub interesom gospodarczym ludności i nie dających się opanować rozporządzalnymi środkami władz cywilnych - dowódcy jednostek wojskowych, kwaterujących w pobliżu objętych pożarem obszarów leśnych, obowiązani są na wezwanie władz administracji ogólnej, bezpieczeństwa publicznego lub administracji leśnej udzielić niezbędnej pomocy w ludziach, środkach lokomocji i sprzęcie, w granicach, nie sprzeciwiających się zadaniom i interesom służby wojskowej.

§ 7. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.