Zapobieganie powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów w budynkach oraz na budowach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.49.360

Akt utracił moc
Wersja od: 24 września 1951 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA GOSPODARKI KOMUNALNEJ
z dnia 28 sierpnia 1951 r.
w sprawie zapobiegania powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów w budynkach oraz na budowach.

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1950 r. o ochronie przeciwpożarowej i jej organizacji (Dz. U. R. P. Nr 6, poz. 51) zarządza się, co następuje:
Właściciele, użytkownicy i zarządzający nieruchomościami zabudowanymi są obowiązani:
1)
zabezpieczyć wszelkie znajdujące się w zewnętrznych ścianach budynków oraz w dachach nie oszklone otwory - siatką drucianą o wymiarach oczek 2,5 X 10 mm,
2)
wykonać instalacje piorunochronne na budynkach, w których magazynowane są lub czasowo przechowywane materiały wybuchowe lub płyny łatwopalne oraz na budynkach publicznych, kominach i wieżach wzniesionych ponad przeciętną wysokość budynków w danej miejscowości, jak również na innych publicznych budynkach specjalnych, przemysłowych i rolnych posiadających szczególne znaczenie dla gospodarki narodowej,
3)
utrzymywać w należytym stanie urządzenia wodne zainstalowane na nieruchomości oraz swobodny dostęp i dojazd do tych urządzeń, jak również do wszystkich budynków,
4)
utrzymywać w należytym stanie wymieniony w § 4 sprzęt pożarniczy i nie dopuszczać do używania tego sprzętu do celów gospodarskich,
5)
naprawiać bez zwłoki uszkodzone kominy i wszelkie przewody dymne,
6)
dopilnowywać okresowego wycieru kominów,
7)
przestrzegać zamykania drzwi wejściowych na strychy i do piwnic, jak również przechowywania kluczy do tych drzwi w oznaczonym stałym miejscu,
8)
dopilnowywać ścisłego przestrzegania przepisów w zakresie bezpieczeństwa pożarowego we wszelkiego rodzaju zakładach pracy, składach oraz magazynach, znajdujących się na terenie zarządzanej nieruchomości,
9)
przestrzegać wszelkich przepisów obowiązujących w zakresie ochrony przeciwpożarowej.
1.
Kierownicy zakładów pracy podległych organom gospodarki narodowej, w których zorganizowana jest służba ochrony przeciwpożarowej, obowiązani są wydać w porozumieniu z organami tej służby oraz z wojewódzką komendą straży pożarnych - w oparciu o wytyczne, które ustali Komenda Główna Straży Pożarnych - instrukcje o ochronie przeciwpożarowej zakładu pracy. Wojewódzkie komendy straży pożarnych mogą przekazać swe uprawnienia w zakresie uzgodnienia instrukcji przeciwpożarowych powiatowym komendom straży pożarnych.
2.
W zakładach pracy nie objętych ust. 1 instrukcje przeciwpożarowe wydają w oparciu o wytyczne, które ustali Komenda Główna Straży Pożarnych, kierownicy zakładów pracy w porozumieniu z powiatową komendą straży pożarnych.
3.
Instrukcje, o których mowa w ust. 1 i 2, powinny być wywieszone w zakładzie pracy na widocznym miejscu, a ich odpisy powinny być przesłane do powiatowej (miejskiej) komendy straży pożarnych.
We wszelkiego rodzaju budynkach i na przyległych do budynków terenach zabrania się dokonywania takich czynności, które mogą obniżyć stopień bezpieczeństwa przeciwpożarowego, a w szczególności:
1)
przechowywania i gromadzenia na strychach oraz w innych nie przeznaczonych do zamieszkiwania częściach budynków mieszkalnych, posiadających nieogniotrwałą podłogę lub strop i konstrukcję dachową, jakichkolwiek przedmiotów i materiałów łatwopalnych; prezydia gminnych (miejskich) rad narodowych mogą zezwalać na odstępstwa od powyższego przepisu, jeżeli szczególne warunki tego wymagają, nakładając jednocześnie - stosownie do wytycznych Komendy Głównej Straży Pożarnych - odpowiednie obowiązki mające na celu zabezpieczenie przed groźbą powstania pożaru,
2)
gromadzenia w korytarzach piwnicznych oraz na klatkach schodowych jakichkolwiek przedmiotów w sposób utrudniający przejście,
3)
gromadzenia pod zewnętrznymi ścianami budynków materiałów łatwopalnych,
4)
magazynowania w pomieszczeniach nieogniotrwałych i nie oddzielonych ogniotrwale od sąsiednich pomieszczeń płynów łatwopalnych w ilościach przekraczających ilości ustalone właściwymi przepisami,
5)
kasowania istniejących zapasowych wyjść na zewnątrz budynków, chyba że jest to nakazane przez właściwe władze,
6)
urządzania w budynkach mieszkalnych warsztatów i wytwórni, w których przy produkcji występują materiały łatwopalne lub wybuchowe,
7)
pozostawiania w zakładach pracy czyściwa do maszyn oraz natłuszczonych szmat bez zabezpieczenia ich w szczelnie zamykanych naczyniach blaszanych,
8)
gromadzenia w tartakach, stolarniach i innych zakładach obróbki drewna wiórów i trocin ponad produkcję dzienną,
9)
ustawiania stogów i stert w odległości mniejszej niż 100 m od budynków; jeżeli położenie nieruchomości nie zezwala na zachowanie powyższej odległości - może być ona zmniejszona, z tym jednak, że stóg względnie sterta powinny być w tych przypadkach ustawione w punkcie, który ze względu na wymiary nieruchomości odległy jest najdalej od budynku, jednak znajduje się nie bliżej niż w odległości 30 m,
10)
palenia tytoniu oraz używania ognia odkrytego na strychach i w piwnicach oraz w tych zabudowaniach gospodarskich, w których istnieje możliwość spowodowania pożaru od otwartego ognia, jak również w zakładach pracy w miejscach ustalonych przez kierownictwo zakładu w porozumieniu z właściwymi organami służby pożarniczej,
11)
rzucania nie zgaszonych niedopałków papierosów i zapałek do koszów na odpadki,
12)
wysypywania popiołu i żarzących węgli w odległości mniejszej niż 30 m od budynków drewnianych lub materiałów palnych oraz pozostawiania popiołu i węgli bez przesypywania ziemią,
13)
ustawiania piecyków żelaznych na podłogach drewnianych nie zabezpieczonych ogniotrwale oraz w pobliżu ścian nieogniotrwałych i nie zabezpieczonych,
14)
przeprowadzania przez nie zabezpieczone ogniotrwale ściany i dachy z materiałów palnych blaszanych przewodów dymowych oraz nie zaopatrzonych w iskrochron i nie wyprowadzonych ponad dach,
15)
urządzania wędzarń na poddaszach lub w komórkach gospodarskich o konstrukcji nieogniotrwałej oraz suszarni w pomieszczeniach o takiej konstrukcji,
16)
palenia ognisk, spalania śmieci i odpadków w obrębie budynków drewnianych lub w pobliżu materiałów łatwopalnych, rozgrzewania smoły i asfaltu w kotłach nie zaopatrzonych w pokrywę oraz w łopatę, bez uprzedniego przygotowania piasku do gaszenia i w odległości mniejszej niż 10 m od budynków ogniotrwałych, a 30 m od budynków drewnianych,
17)
pozostawiania dzieci w okolicznościach umożliwiających im wzniecenie ognia,
18)
prania odzieży w benzynie, zmywania podłogi benzyną, dokładania karbidu do lamp acetylenowych przy płomieniu, dolewania nafty do palących się lamp naftowych, posługiwania się zapalonymi świecami nie osadzonymi w lichtarzach z niepalnego materiału oraz domowego przyrządzania na ogniu pasty do podłóg,
19)
ustawiania sprzętów domowych i suszenia odzieży w odległości mniejszej niż 1 m od otworów palenisk, piecyków żelaznych, drzwiczek wycierowych oraz blaszanych rur dymowych,
20)
umieszczania nie zabezpieczonych lamp i latarni na paliwa płynne w odległości mniejszej niż:
a)
20 cm od drewnianych ścian nie zabezpieczonych względnie 10 cm od drewnianych ścian zabezpieczonych,
b)
70 cm od sufitu drewnianego otynkowanego, a 100 cm od sufitu drewnianego nie otynkowanego;

odległości powyższe mogą być zmniejszone o połowę, jeżeli lampy względnie latarnie posiadają osłonę z materiału niepalnego,

21)
zawieszania przewodów elektrycznych bezpośrednio na hakach lub gwoździach, zamaczania przewodów elektrycznych, włączania kuchenek, grzejników i żelazek elektrycznych bez ustawiania ich na ogniotrwałych podstawach oraz pozostawiania ich po włączeniu bez należytego nadzoru, owijania żarówek papierem lub tkaniną oraz dokonywania napraw i przeróbek instalacji i urządzeń elektrycznych przez osoby nie posiadające do tego właściwych uprawnień oraz naprawiania korków (bezpieczników) i stopek; przepalone bezpieczniki należy po uprzednim usunięciu uszkodzenia instalacji elektrycznej zastąpić nowymi,
22)
włączania jednocześnie do sieci elektrycznej tylu urządzeń ogrzewniczych i oświetleniowych, których jednoczesne działanie może wywołać przeciążenie sieci i zapalenie się przewodów elektrycznych,
23)
spawania przedmiotów na stołach i na podłogach nie zabezpieczonych ogniotrwale,
24)
przechowywania w jednym pomieszczeniu butli z tlenem łącznie z butlami acetylenu lub wodoru, jak również innych substancji, których powinowactwo chemiczne może spowodować zapalenie się lub wybuch,
25)
przechowywania butli ze sprężonymi i skroplonymi gazami bez należytego zabezpieczenia przed wstrząsami mechanicznymi i działaniem promieni słonecznych,
26)
przechowywania płynów łatwopalnych nawet w małych ilościach w pobliżu palenisk, piecyków żelaznych, drzwiczek wycierowych i blaszanych rur dymowych,
27)
przechowywania wapna palonego w pomieszczeniach wilgotnych i w pobliżu materiałów palnych,
28)
przechowywania karbidu w wilgotnych i nieprzewiewnych pomieszczeniach,
29)
gaszenia wodą palącej się benzyny i olejów lub palącego się pomieszczenia, w którym magazynowany jest karbid.
1.
Właściciele i użytkownicy budynków obowiązani są zaopatrzyć budynki w odpowiedni sprzęt ułatwiający zwalczanie pożarów, jak bosaki, siekiery, łopaty, siatki kominowe, tłumice, drabiny, beczki z wodą, skrzynie z piaskiem, łomy, wiadra, liny, gaśnice oraz środki alarmowe.
2.
Zestawy sprzętu, który powinien się znajdować na poszczególnych nieruchomościach lub ich zespołach, jak również termin zaopatrzenia tych nieruchomości lub ich zespołów w sprzęt oraz termin wybudowania urządzeń wodnych określają na wniosek powiatowych komend straży pożarnych - w oparciu o wytyczne Komendy Głównej Straży Pożarnych - prezydia gminnych (miejskich) rad narodowych w zależności od miejscowych warunków.
3.
Przepis ust. 2 nie dotyczy zakładów pracy, w których zorganizowana jest własna służba ochrony przeciwpożarowej. W zakładach tych zestawy sprzętu przeciwpożarowego ustalą - w oparciu o wytyczne Komendy Głównej Straży Pożarnych - władze przełożone tych zakładów w porozumieniu z wojewódzką komendą straży pożarnych.
Przepisy rozporządzenia niniejszego nie naruszają postanowień szczególnych regulujących warunki bezpieczeństwa przeciwpożarowego w pomieszczeniach, budynkach i zakładach specjalnych oraz na budowach, wymagających odrębnego uregulowania zabezpieczenia przed groźbą pożaru.
Przepisy niniejszego rozporządzenia nie dotyczą nieruchomości pozostających pod zarządem wojska lub przez wojsko zajmowanych. Zapobieganie powstawaniu i rozszerzaniu się pożarów w tych nieruchomościach normują przepisy wydane przez Ministra Obrony Narodowej.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.