Zaopatrzenie ofiar wrogów demokratycznego ustroju Polski.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.59.287 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 22 grudnia 1956 r.

DEKRET

z dnia 13 listopada 1945 r.

o zaopatrzeniu ofiar wrogów demokratycznego ustroju Polski.

Art.  1.

Prawo do renty na podstawie niniejszego dekretu przysługuje:

1) osobom, które w związku z działalnością urzędową, polityczną lub społeczną na skutek terrorystycznych aktów wrogów demokratycznego ustroju Państwa Polskiego stały się niezdolne do pracy i zostały zaliczone do jednej z grup inwalidów w trybie i na zasadach określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, zwanych dalej "przepisami emerytalnymi";

2) pozostałymi po osobach, które poniosły śmierć w warunkach wymienionych w pkt 1, oraz pozostałym po tych osobach, które w dniu śmierci korzystały lub miały prawo korzystania z zasiłków na podstawie pkt 1.

Art.  2.

Za pozostałych w rozumieniu art. 1 pkt 2 uważa się małżonka, dzieci, wnuków i rodzeństwo oraz rodziców, jeżeli osoby te spełniają warunki określone w przepisach emerytalnych.

Art.  3.

1. Podstawę wymiaru renty dla osób wymienionych w art. 1 pkt 1 stanowi:

1) jeżeli były pracownikami bezpośrednio przed powstaniem inwalidztwa wskutek aktu terrorystycznego - przeciętny miesięczny zarobek ustalony na zasadach określonych w przepisach emerytalnych, z tym że nie może ona wynosić mniej niż 1.200 zł,

2) jeżeli przed powstaniem inwalidztwa nie były pracownikami - kwota 1.200 zł.

2. Podstawa wymiaru renty ustalona w myśl ust. 1 stanowi również podstawę wymiaru renty rodzinnej.

Art.  4.

Wysokość renty określa się według stawek przewidzianych w przepisach emerytalnych dla rent z tytułu wypadku w zatrudnieniu.

Art.  5.

1. Rencista ma prawo do dodatków przewidzianych w przepisach emerytalnych w wysokości i na zasadach określonych w tych przepisach.

2. W razie śmierci rencisty lub członka jego rodziny przysługuje zasiłek pogrzebowy na warunkach i w wysokości określonej w przepisach emerytalnych.

Art.  6.

Świadczenia rentowe pobierane na zasadzie dekretu mogą ulec zajęciu tylko na zaspokojenie roszczeń alimentacyjnych w wysokości i na zasadach określonych w kodeksie postępowania cywilnego.

Art.  7.

1. Osoby wymienione w art. 1 korzystają z następującej pomocy:

1) przy równych kwalifikacjach służy im prawo pierwszeństwa w przyjmowaniu do pracy, w otrzymywaniu koncesji, przydziałów mieszkaniowych, stypendiów, w przyjmowaniu do zakładów naukowych, burs i zakładów leczniczych po korzystających z pierwszeństwa osobach, pozostałych po uczestnikach ruchu podziemnego i partyzanckiego;

2) otrzymują bezpłatną pomoc lekarską i mają prawo do protezowania na warunkach przewidzianych dla rencistów w przepisach emerytalnych;

3) przy osiedlaniu na ziemiach zachodnich korzystają z wszelkich ulg i udogodnień, jakie służą rodzinom żołnierzy Wojska Polskiego.

2. Członkowie rodzin osób wymienionych w art. 1 pkt 1 mają prawo do pomocy leczniczej, protezowania i innych świadczeń w naturze w zakresie i na warunkach przewidzianych dla członków rodzin pracowników pobierających renty na podstawie przepisów emerytalnych.

Art.  8.

Prawo do rent w zakresie przewidzianym w niniejszym dekrecie ustalają prezydia wojewódzkich rad narodowych (Rad Narodowych w m. st. Warszawie i m. Łodzi). Od orzeczeń tych prezydiów służy odwołanie do Ministra Pracy i Opieki Społecznej.

Art.  9.

W sprawach nie unormowanych w dekrecie stosuje się odpowiednio przepisy emerytalne.