Dział 6 - Postanowienie przejściowe i końcowe. - Zaopatrzenie inwalidzkie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.22.131 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

TYTUŁ VI. 

Postanowienie przejściowe i końcowe.

(1)
Osoby, uprawnione do zaopatrzenia pieniężnego z ustawy z dnia 18 marca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 195) w brzmieniu ostatnio obowiązującym, o ile odpowiadają warunkom do zaopatrzenia na zasadzie niniejszej ustawy, będą otrzymywały to zaopatrzenie bez obowiązku zgłaszania ponownie roszczeń do zaopatrzenia, z wyjątkiem zgłoszenia do dodatku kwalifikacyjnego.
(2)
Prawo do pobierania tego dodatku rozpocznie się, o ile chodzi o dodatek, przewidziany w punktach 1) i 2) ust. (2), oraz w punktach 1) i 2) ust. (3) art. 17, od pierwszego dnia miesiąca po dostarczeniu właściwej władzy dowodów uprawnienia.

Zgłoszenia dokonane przy rejestracji, zarządzonej na zasadzie rozporządzenia Prezydenta Ministrów i Ministra Spraw Zagranicznych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wojskowych, Ministrem, Spraw Wewnętrznych i Prezesem Głównego Urzędu Likwidacyjnego, z dnia 25 listopada 1920 r. w przedmiocie rejestracji należności przypadających Rzeczypospolitej od Niemiec z tytułu emerytury i zapomóg dla wojskowych ofiar wojny z b. armii rosyjskiej oraz osób, które były przez tych wojskowych utrzymywane (Monitor Polski Nr 271 z 1920 r.), nie było zgłoszeniami, wymaganymi do uzyskania zaopatrzenia pieniężnego, ani na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie niniejszej ustawy, ani na zasadzie niniejszej ustawy.

Wdowy i sieroty po inwalidach, wymienionych w art. 1 lit. c), które pobierały już ze Skarbu Państwa Polskiego zaopatrzenie w dniu 1 maja 1921 r., na podstawie innych przepisów prawnych, dotychczas obowiązujących, które nie posiadają warunku, dotyczącego trwania związku małżeńskiego, co najmniej jeden rok (art. 21 ust. (1)), będą nadal korzystały z zaopatrzenia, jednakowoż według postanowień niniejszej ustawy.

(1)
Osoby, które przed wejściem w życie niniejszej ustawy nie zgłosiły roszczeń do zaopatrzenia w terminach, zakreślonych w art. 24 ustawy z dnia 18 marca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 195) i w art. 1 ustawy z dnia 7 marca 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 229), oraz pozostali po osobach zaginionych w związku ze służbą wojskową, pełnioną przed dniem 19 marca 1921 r. (art. 5), którzy nie wnieśli do dnia 31 grudnia 1930 r. do władzy powołanej do orzekania o zaginięciu bez własnej winy na terenie i w czasie działań wojennych, podania o uznanie danej osoby za zaginioną nie mają prawa do zaopatrzenia ani według ustawy z dnia 18 marca 1921 r. ani według niniejszej ustawy.
(2)
Dla oceny skuteczności roszczeń, zgłoszonych przez osoby pozostałe, obojętne jest, czy śmierć poległego lub zmarłego wykazana została formalną metryką śmierci, czy też orzeczeniem sądowym o zaszłej śmierci (o uznaniu za zmarłego), jak również czy uzyskanie przez pozostałych któregokolwiek z tych dokumentów nastąpiło przed upływem, czy też po upływie terminów wyszczególnionych w ustępie poprzednim.
(3)
Do ustalenia terminu, od którego przysługuje zaopatrzenie pieniężne na zasadzie przepisów ustawy z dnia 18 marca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 195), o ile to ustalenie (prawomocne, względnie ostatecznej) nie nastąpiło do chwili wejścia w życie niniejszej ustawy, mają zastosowanie postanowienia art. 31 niniejszej ustawy.

 Inwalidzi, którym prawo do zaopatrzenia pieniężnego przysługiwało już w chwili wejścia w życie niniejszej ustawy, z powodu utraty co najmniej 15% zdolności zarobkowej w związku ze służbą wojskową, będą otrzymywali zaopatrzenie na zasadach niniejszej ustawy. Inwalidom, którzy uzyskali skapitalizowanie renty przed wejściem w życie niniejszej ustawy i wskutek tego nie mają prawa do zaopatrzenia pieniężnego z niniejszej ustawy, jeżeli ich utrata zdolności zarobkowej wynosi co najmniej 45 % Minister Skarbu w wypadkach, zasługujących na uwzględnienie, może przyznać dodatek ciężko poszkodowanych i pielęgnacyjny.

  81  Upoważnia się Ministra Pracy i Opieki Społecznej do umarzania nieściągalnych należności Skarbu Państwa z tytułu nienależnie wypłaconych kwot zaopatrzenia pieniężnego oraz takich należności z tego tytułu, które powstały bez winy dłużnika, a których ściągnięcie mogło by spowodować jego ruinę materialną.

  82  Ministrowi Skarbu przysługuje prawo:

1)
zaokrąglenia kwoty zaopatrzenia, przysługującego z niniejszej ustawy, a ten sposób, aby kwota, przypadająca do wypłaty w jednostkach groszy, kończyła się na cyfry nie niższe od 5-ciu groszy;
2)
zarządzenie przekazywania zaopatrzeń, nie przekraczających dla jednego uprawnionego miesięcznie kwoty 10 zł zamiast miesięcznie - kwartalnie.
1).
 Z dniem 31 marca 1949 r. zawiesza się prawo do zaopatrzenia pieniężnego inwalidów z utratą zdolności zarobkowej poniżej 25% oraz osób pozostałych po nich.
(2).
Przepis ust. (1) nie stosuje się do inwalidów, którym przyznane zostało prawo do pobierania dodatku na pielęgnację; jednak prawo do zaopatrzenia pieniężnego osób pozostałych po takich inwalidach ulega zawieszeniu.

 Upoważnia się Ministra Skarbu do przyznawania zaopatrzeń pieniężnych w wymiarze, przewidzianym dla inwalidy wojskowego, inwalidom, którzy doznali uszkodzenia zdrowia z powodu choroby lub kalectwa, powodującego utratę co najmniej 45% zdolności zarobkowej, na skutek udziału w oddziałach ukraińskich w walkach z Wojskiem Polskim w czasie od 1 listopada 1918 r. do 15 lipca 1919 r., o ile są pozbawieni innych środków utrzymania, posiadają obywatelstwo polskie i wykazują się swoją lojalnością państwową. Termin zgłoszenia określi rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej i Ministra Skarbu. Rozporządzenie to określi również sposób zgłoszenia i władzę, powołaną do przyjmowania zgłoszeń.

  85  Prawo do zaopatrzenia na podstawie niniejszej ustawy służy również:

a)
osobom, które w dniu 26 marca 1925 r. odpowiadały warunkom określonym w art. 2 ustawy z dnia 3 marca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr 30, poz. 209),
b) 86
 inwalidom i pozostałym po nich wdowom, którym władze zaborcze przyznały zaopatrzenie z tytułu uszkodzenia zdrowia, doznanego w związku przyczynowym ze służbą wojskową, pełnioną przed dniem 1 sierpnia 1914 r.

 Ustawa niniejsza z dnia 1 października 1932 r. ma analogiczne zastosowanie w wypadkach, w których ustawa z dnia 18 marca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 195) była w zupełności lub częściowo stosowana analogicznie do osób uprawnionych do zaopatrzenia na zasadzie innych ustaw.

 Orzecznictwo o zwrocie i potrąceniu rent i dodatków pobranych nieprawnie, należy tylko do władz, powołanych do wymiaru zaopatrzenia pieniężnego, także w tych wypadkach, gdy inwalida utracił prawo do renty.

Instancją odwoławczą w tych sprawach jest Minister Skarbu.

Czasokres do wnoszenia odwołań od orzeczeń w sprawach, wynikających z tej ustawy, wynosi 60 dni.

Z chwilą wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc obowiązującą ustawa z dnia 18 marca 1921 r. (Dz. U. R. P. Nr 32, poz. 195), ustawa z dnia 4 sierpnia 1922 r. (Dz. U. R. P. Nr 67, poz. 608), ustawa z dnia 12 lutego 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr 21, poz. 223), ustawa z dnia 3 marca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr 30, poz. 209), rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej: z dnia 10 czerwca 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr 54, poz. 475), z dnia 7 października 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr 89, poz. 798) i z dnia 1 czerwca 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr 50, poz. 446), ustawa z dnia 7 marca 1929 r. (Dz. U. R. P. Nr 23, poz. 229) i rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1930 r. (Dz. U. R. P. Nr 86, poz. 665).

 Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej i Ministrowi Skarbu w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, Ministrem Obrony Narodowej, Ministrem Administracji Publicznej, Ministrem Spraw Zagranicznych i Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych we właściwym każdemu z nich zakresie działania.

 Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Osobom, które przed dniem 31 marca 1932 r. zgłosiły roszczenia do zaopatrzenia, przysługują zaopatrzenia pieniężne z niniejszej ustawy od dnia 1 października 1932 r. z wyjątkiem przewidzianym w art. 64.

80 Art. 68:

- zmieniony przez art. 3 pkt 17 dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.47.21.83) z dniem 1 marca 1947 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1948 r. o uchyleniu dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.48.34.229) z dniem 23 sierpnia 1948 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 26) dekretu z dnia 25 października 1948 r. (Dz.U.48.50.387) zmieniającego nin. ustawę z dniem 30 października 1948 r.

81 Art. 69 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 14 lutego 1952 r. (Dz.U.52.10.52) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 lutego 1952 r.
82 Art. 70:

- zmieniony przez art. 3 pkt 18 dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.47.21.83) z dniem 1 marca 1947 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1948 r. o uchyleniu dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.48.34.229) z dniem 23 sierpnia 1948 r.

83 Art. 71 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 7 kwietnia 1949 r. (Dz.U.49.25.182) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 stycznia 1949 r.
84 Art. 72:

- zmieniony przez art. 3 pkt 19 dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.47.21.83) z dniem 1 marca 1947 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1948 r. o uchyleniu dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.48.34.229) z dniem 23 sierpnia 1948 r.

85 Art. 73 zmieniony przez art. 1 pkt 27 dekretu z dnia 25 października 1948 r. (Dz.U.48.50.387) zmieniającego nin. ustawę z dniem 30 października 1948 r.
86 Art. 73 lit. b) zmieniona przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 14 lutego 1952 r. (Dz.U.52.10.52) zmieniającej nin. ustawę z dniem 29 lutego 1952 r.
87 Art. 75:

- zmieniony przez art. 3 pkt 20 dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.47.21.83) z dniem 1 marca 1947 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1948 r. o uchyleniu dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.48.34.229) z dniem 23 sierpnia 1948 r.

88 Art. 78:

- zmieniony przez art. 3 pkt 21 dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.47.21.83) z dniem 1 marca 1947 r.

- zmieniony przez art. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1948 r. o uchyleniu dekretu z dnia 23 stycznia 1947 r. o organach administracji zaopatrzenia inwalidzkiego (Dz.U.48.34.229) z dniem 23 sierpnia 1948 r.