Art. 32. - Zaopatrzenie inwalidzkie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.22.131 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

Art.  32.

(1) Prawo do zaopatrzenia z niniejszej ustawy gaśnie:

1) w razie śmierci osoby uprawnionej,

2) gdy osoba, uprawniona do zaopatrzenia, została skazana prawomocnym wyrokiem sądowym, orzekającym utratę praw publicznych.

(2) Zgaśnięcie prawa do zaopatrzenia następuje, o ile czyn karygodny popełniony był:

a) przez inwalidę - po doznaniu uszkodzenia zdrowia, uzasadniającego roszczenie do zaopatrzenia,

b) przez pozostałego po inwalidzie, po poległym lub po zmarłym w związku przyczynowym ze służbą wojskową - po śmierci inwalidy, poległego lub zmarłego w związku przyczynowym ze służbą wojskową,

c) przez pozostałego po osobie, uznanej za zaginioną bez własnej winy na terenie i w czasie działań wojennych (art. 5), po zawarciu pokoju lub faktycznym zakończeniu działania wojennych.

(3) W wypadku zgaśnięcia prawa do zaopatrzenia z powodów, przewidzianych w ust. (1) pkt 2) niniejszego artykułu, żona i dzieci, o ile nie są współwinne popełnionego przestępstwa i nie mają środków utrzymania, mogą otrzymać zaopatrzenie wdowie, względnie sieroce [art. 21 ust. (1), art. 24 ust. (1) i art. 25 ust. (1)].

(4) W wypadkach, przewidzianych w ust. (1) pkt 2) niniejszego artykułu, inwalida nie traci prawa leczenia i protezowania.