Art. 24. - Zaopatrzenie inwalidzkie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1945.22.131 t.j.

Akt utracił moc
Wersja od: 4 stycznia 1953 r.
Art.  24.
(1)
Sieroty po inwalidach, których utrata zdolności zarobkowej uprawniała w dniu śmierci do zaopatrzenia pieniężnego z niniejszej ustawy (art. 12), otrzymują do chwili samodzielnego zarobkowania lub zawarcia związku małżeńskiego, najpóźniej jednak do ukończenia 18-go roku życia, rentę sierocą w wysokości 50% renty, którą pobierałby ich ojciec przed śmiercią.
(2)
Sieroty po poległych i zmarłych, których śmierć pozostaje w związku przyczynowym ze służbą wojskową, lub po zaginionych (art. 5) otrzymują do chwili samodzielnego zarobkowania lub zawarcia związku małżeńskiego z ograniczeniem, przewidzianym w art. 34, najpóźniej jednak do ukończenia 18 roku życia, rentę w wysokości 30% renty zasadniczej, która by przysługiwała zupełnemu inwalidzie wojennemu.
(3)
Sieroty zupełne otrzymują w wypadkach, określonych w ust. (1) i (2) niniejszego artykułu, rentę sierocą w wysokości 40% renty zasadniczej.
(4)
Jeżeli sierota z powodu kalectwa lub trwałej choroby, powstałych przed ukończeniem przez sierotę 18 roku życia, nie może zarabiać na swoje utrzymanie i nie posiada środków utrzymania, pobiera rentę przez cały czas tego stanu.
(5)
Jeżeli sierota uczęszcza do szkół publicznych lub kształci się zawodowo, otrzymuje rentę do czasu ukończenia szkoły lub wykształcenia, najwyżej jednak do ukończenia 24-go roku życia.
(6)
Prawo do renty na podstawie ust. (4) i (5) artykułu niniejszego nie służy sierotom, które zawarły związek małżeński.
(7) 34
 Do wymiaru rent sierocych mają analogiczne zastosowanie postanowienia art. 21 ust. (3).
34 Art. 24 ust. (7) zmieniony przez art. 1 pkt 9 dekretu z dnia 25 października 1948 r. (Dz.U.48.50.387) zmieniającego nin. ustawę z dniem 30 października 1948 r.