Rozdział 13 - Przepisy końcowe. - Zaopatrzenie inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.3.11

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1973 r.

Rozdział  13.

Przepisy końcowe.

Art.  56.

Renty inwalidzkie i rodzinne w wysokości określonej w art. 11 i 18 przysługują tylko wówczas, gdy wypadki lub choroby uprawniające do tych rent zaistniały po wejściu w życie ustawy.

Art.  57.

Za równoznaczny ze służbą wojskową uważa się:

1) pobyt żołnierza w niewoli i w obozie dla internowanych,

2) udział w ruchu podziemnym i partyzanckim walczącym o wyzwolenie Polski spod najazdu hitlerowskiego oraz pobyt w niewoli, w obozach koncentracyjnych i w więzieniach za udział w tym ruchu.

Art.  58.

Inwalidzi uznani na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie ustawy za inwalidów wojennych zachowują ten charakter.

Art.  59.

Inwalidzi zaliczeni do jednej z grup inwalidów na podstawie art. 45 ust. 1 dekretu mogą być poddani na ich wniosek lub z urzędu badaniom lekarskim. Badań z urzędu nie przeprowadza się, gdy inwalida ukończył - mężczyzna 60 lat, a kobieta 55 lat lub gdy inwalidztwo uznane zostało za trwałe.

Art.  60.

Inwalidzi i wdowy, którzy w myśl przepisów dekretu mieli prawo do świadczeń w naturze mimo braku uprawnień do świadczeń pieniężnych, prawo to nadal zachowują.

Art.  61.

Osobom, które w dniu 1 lipca 1958 r. miały zawieszone prawo do zasiłków przewidzianych w ustawie z dnia 23 lipca 1945 r. o zasiłkach i pomocy dla osób pozostałych po uczestnikach ruchu podziemnego i partyzanckiego, poległych w walce o wyzwolenie Polski spod najazdu hitlerowskiego (Dz. U. z 1950 r. Nr 43, poz. 395 i z 1953 r. Nr 9, poz. 29) z powodu posiadania środków utrzymania lub otrzymywania stypendium, przysługuje renta rodzinna na podstawie ustawy, jeżeli w myśl przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym są inwalidami lub osiągnęły wiek: mężczyzna 65, a kobieta 50 lat i nie mają dochodu powodującego zawieszenie prawa do renty rodzinnej.

Art.  62.

1. Świadczenia określone w ustawie przysługują również:

1) uczniom podoficerskich szkół zawodowych i orkiestr wojskowych, którzy stali się inwalidami:

a) w czasie odbywania nauki w szkole (orkiestrze) lub

b) w ciągu 1 roku po zwolnieniu ze szkoły (orkiestry), jeżeli inwalidztwo jest następstwem chorób powstałych lub urazów doznanych w czasie odbywania nauki w szkole (orkiestrze),

2) studentom szkół wyższych i innym osobom odbywającym wojskowe szkolenie w ramach studiów wojskowych, które wskutek choroby lub kalectwa nabytego w związku z tym szkoleniem stały się inwalidami w czasie szkolenia lub w ciągu 1 roku od zwolnienia ze szkolenia,

3) osobom powołanym do odbycia czynnej służby wojskowej oraz osobom zwolnionym z tej służby, które stały się inwalidami wskutek choroby lub kalectwa nabytego w związku z wypadkiem powstałym bez ich winy w bezpośredniej drodze z miejsca zamieszkania do jednostki wojskowej lub z powrotem do miejsca zamieszkania, jeżeli inwalidztwo powstało w chwili wypadku lub najpóźniej w ciągu 1 roku od wypadku,

4) członkom rodzin osób zmarłych w czasie i w okolicznościach określonych w pkt 1-3.

2. W przypadkach określonych w ust. 1 stosuje się odpowiednio przepis art. 10 ust. 5.

3. Inwalidztwo lub śmierć osób wymienionych w ust. 1 pkt 1 uważa się za pozostające w związku ze służbą wojskową, jeżeli nastąpiły wskutek okoliczności wymienionych w art. 7. Inwalidztwo lub śmierć osób wymienionych w ust. 1 pkt 2 i 3 uważa się za pozostające w związku ze służbą wojskową, jeżeli nastąpiły w okolicznościach określonych w tych przepisach.

4. Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac w porozumieniu z Ministrami Obrony Narodowej i Spraw Wewnętrznych może w drodze rozporządzenia objąć zaopatrzeniem określonym w ustawie także inne osoby niż wymienione w ust. 1, jeżeli obowiązki lub zadania wykonywane przez te osoby wynikają z przepisów o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej lub określone są przepisami szczególnymi, a zakres i charakter tych obowiązków uzasadnia traktowanie osób wykonujących te obowiązki na równi z żołnierzami.

Art.  63.

Przewidziane w ustawie uprawnienia Ministra Obrony Narodowej przysługują Ministrowi Spraw Wewnętrznych w stosunku do żołnierzy pełniących służbę w podległych mu jednostkach.

Art.  64. ¹⁶

(skreślony).

Art.  65. ¹⁷

(skreślony).

Art.  66. ¹⁸

W sprawach nie unormowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy art. 29, 34, 68, 69, 74-83, 87-89, 91, 92, 113, 116, 117, 119-121 i 124 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6).

2. Do zaopatrzenia przewidzianego w niniejszej ustawie stosuje się również przepisy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym dotyczące wypłaty i zawieszania świadczeń w czasie pobytu za granicą osoby uprawnionej do tych świadczeń.

Art.  67.

1. Traci moc dekret z dnia 14 sierpnia 1954 r. o zaopatrzeniu inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 98 i Nr 36, poz. 164, z 1959 r. Nr 14, poz. 75, z 1961 r. Nr 6, poz. 39, z 1965 r. Nr 14, poz. 98 i z 1967 r. Nr 44, poz. 220).

2. Do czasu wydania przepisów wykonawczych, przewidzianych w ustawie, obowiązują przepisy wydane na podstawie dekretu ze zmianami wynikającymi z ustawy.

Art.  68.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 stycznia 1968 r.

¹⁶ Art. 64 skreślony przez art. 86 pkt 11 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.72.53.341) z dniem 1 stycznia 1973 r.

¹⁷ Art. 65 skreślony przez art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz.U.72.53.342) z dniem 1 stycznia 1973 r.

¹⁸ Art. 66 zmieniony przez art. 86 pkt 12 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.72.53.341) z dniem 1 stycznia 1973 r.