Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Zaopatrzenie inwalidów wojennych i wojskowych oraz ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.3.11

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1973 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

Art.  1.

Żołnierze niezawodowi Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w razie inwalidztwa i ich rodziny w razie śmierci żywiciela otrzymują zaopatrzenie z funduszów państwowych na podstawie przepisów niniejszej ustawy.

Art.  2.

1. Zapatrzenie żołnierzy obejmuje:

A. Świadczenia pieniężne:

1) rentę inwalidzką,

2) dodatki do renty,

3) zasiłek pogrzebowy.

B. Świadczenia w naturze:

1) świadczenia lecznicze i położnicze,

2) protezowanie,

3) przysposobienie zawodowe,

4) zapewnienie pracy,

5) umieszczenie w domu rencistów,

6) ulgi taryfowe przy przejazdach kolejami.

2. Zaopatrzenie członków rodzin obejmuje:

A. Świadczenia pieniężne:

1) rentę rodzinną,

2) dodatki do renty,

3) zasiłek pogrzebowy,

4) odprawę.

B. Świadczenia w naturze:

1) świadczenia lecznicze i położnicze,

2) protezowanie,

3) umieszczenie w domu rencistów.

Art.  3.

Oficerowie i chorążowie zawodowi, podoficerowie zawodowi i nadterminowi oraz oficerowie i chorążowie powołani z rezerwy do czynnej służby wojskowej w razie wprowadzenia stanu bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny, jak również ich rodziny otrzymują zaopatrzenie określone w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i nadterminowych oraz ich rodzin.

Art.  4.

Żołnierzami niezawodowymi w rozumieniu ustawy, zwanymi w dalszym ciągu "żołnierzami", są:

1) szeregowcy i podoficerowie odbywający zasadniczą służbę wojskową,

2) szeregowcy i podoficerowie odbywający zajęcia szkoleniowe, przeszkolenie na obozie lub inną służbę w ramach wojskowego szkolenia poborowych,

3) szeregowcy i podoficerowie odbywający przeszkolenie wojskowe w jednostkach wojskowych w ramach wojskowego szkolenia studentów,

4) 1 kandydaci na żołnierzy zawodowych,

5) szeregowcy oraz podoficerowie, chorążowie i oficerowie rezerwy odbywający ćwiczenia wojskowe,

6) podoficerowie, chorążowie i oficerowie rezerwy odbywający okresową służbę wojskową,

7) szeregowcy oraz podoficerowie rezerwy, pełniący służbę wojskową w razie wprowadzenia stanu bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Art.  5.

1. Inwalidą wojennym jest żołnierz, który stał się inwalidą w związku z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny.

2. Inwalidą wojskowym jest żołnierz, który stał się inwalidą w okolicznościach innych niż określone w ust. 1.

Art.  6.

1. Inwalidów wojennych i wojskowych zalicza się do jednej z grup inwalidów określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, zwanych dalej "przepisami o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym".

2. Zaliczenia tego dokonują komisje lekarskie do spraw inwalidztwa i zatrudnienia przewidziane w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym na zasadach i w trybie określonych w tych przepisach.

Art.  7. ²

1. W zależności od przyczyny powstania inwalidztwa pozostaje ono lub nie pozostaje w związku ze służbą wojskową.

2 Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli powstało wskutek:

1) zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w walce z wrogiem,

2) zachorowania na froncie lub w związku z przebywaniem na froncie,

3) wypadku pozostającego w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej,

4) chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza,

5) chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej,

6) istotnego pogorszenia stanów chorobowych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby wojskowej.

3 Minister Obrony Narodowej ustala w porozumieniu z Ministrami Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Pracy, Płac i Spraw Socjalnych wykazy chorób określonych w ust. 2 pkt 5 i 6.

4 Za pozostający w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej uważa się wypadek, który nastąpił w okolicznościach określonych w art. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową (Dz. U. Nr 53, poz. 342), a okoliczności te i przyczyny wypadku zostały stwierdzone w trybie w niej przewidzianym.

5 Inwalidztwo nie pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli:

1) powstało z innych przyczyn niż określone w ust. 2,

2) jest następstwem wypadku lub choroby, których wyłączną przyczyną było udowodnione przez jednostkę wojskową umyślne lub rażąco niedbałe działanie albo zaniechanie żołnierza naruszające obowiązujące przepisy lub rozkazy, jeżeli jego przełożeni zapewnili warunki odpowiadające tym przepisom i sprawowali we właściwy sposób nadzór nad ich przestrzeganiem, a żołnierz posiadał potrzebne umiejętności do wykonywania określonych czynności i był należycie przeszkolony w zakresie znajomości tych przepisów,

3) jest następstwem wypadku, którego wyłączną przyczyną było zachowanie się żołnierza spowodowane nadużyciem alkoholu,

4) zranienie, kontuzja, obrażenie lub choroba zostały spowodowane przez żołnierza rozmyślnie.

6 Śmierć żołnierza pozostaje w związku ze służbą wojskową, jeżeli żołnierz poległ w walce z wrogiem albo zmarł z przyczyn wymienionych w ust. 2, a śmierć inwalidy, jeżeli nastąpiła wskutek tych przyczyn. Przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.

7 Związek zranień, kontuzji i innych obrażeń lub chorób ze służbą wojskową oraz związek śmierci żołnierza ze służbą wojskową ustala wojskowa komisja lekarska. Wojskowa komisja lekarska ustala również związek śmierci ze służbą wojskową żołnierza zwolnionego ze służby, jeżeli śmierć nastąpiła w wojskowym zakładzie leczniczym.

8 Związek inwalidztwa ze służbą wojskową, związek śmierci ze służbą wojskową żołnierza zwolnionego ze służby, który zmarł poza wojskowym zakładem leczniczym, oraz związek śmierci inwalidy ze służbą wojskową ustala komisja lekarska do spraw inwalidztwa i zatrudnienia w oparciu o orzeczenie wojskowej komisji lekarskiej ustalające związek ze służbą wojskową zranień, kontuzji i innych obrażeń lub chorób.

Art.  8.

1. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla osoby, która bezpośrednio przed powołaniem do służby wojskowej była pracownikiem, ustala się według zasad określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym na podstawie zarobków osiąganych przed powołaniem do służby wojskowej.

2. Według tych samych zasad ustala się podstawę wymiaru renty dla osoby, której zatrudnienie ustało:

1) w okresie 3 miesięcy przed powołaniem do służby wojskowej lub

2) wcześniej, jeżeli w chwili powstania prawa do zaopatrzenia osoba ta posiada łącznie ze służbą wojskową okres zatrudnienia wymagany do uzyskania renty inwalidzkiej w myśl przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym.

3. Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej dla osób, które nie spełniają warunków określonych w ust. 1 lub 2, ustala się w wysokości uposażenia żołnierza zawodowego w odpowiednim stopniu wojskowym i według stanowiska typowego dla tego stopnia, z tym że dla osób będących szeregowcami lub starszymi szeregowcami podstawę wymiaru renty ustala się w wysokości odpowiadającej wysokości uposażenia przewidzianego dla pierwszego stopnia podoficera zawodowego i według stanowiska typowego dla tego stopnia.

4. Podstawa wymiaru renty dla osoby, o której mowa w ust. 1 i 2, nie może być niższa od odpowiednich kwot ustalonych na podstawie ust. 3.

5. Przewodniczący Komitetu Pracy i Płac określa w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej składniki uposażenia wchodzące w skład podstawy wymiaru renty, o której mowa w ust. 3.

6. Podstawę wymiaru renty rodzinnej ustala się według zasad określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio.

Art.  9.

1. Rada Ministrów określa w drodze rozporządzenia kwoty najniższych rent.

2. 3 Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia podwyższać inne renty, niż określone w ust. 1 lub podstawę ich wymiaru, oraz dodatki do rent.

¹ Art. 4 pkt 4 zmieniony przez art. 86 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.72.53.341) z dniem 1 stycznia 1973 r.

² Art. 7 zmieniony przez art. 86 pkt 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.72.53.341) z dniem 1 stycznia 1973 r.

³ Art. 9 ust. 2 zmieniony przez art. 86 pkt 3 ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i ich rodzin (Dz.U.72.53.341) z dniem 1 stycznia 1973 r.