Art. 4. - Zaopatrzenie emerytalne żołnierzy zawodowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.29.139 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1993 r.

Art.  4.

1. Podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami i premią oraz nagrodą roczną, należne żołnierzowi stosownie do przepisów o uposażeniu żołnierzy na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym i równowartość świadczeń w naturze.

2. Jeżeli żołnierz był urlopowany ze względów służbowych lub z innych ważnych przyczyn, podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi uposażenie określone w ust. 1 należne mu na ostatnio zajmowanym w wojsku stanowisku służbowym i równowartość świadczeń w naturze, obliczone według stawek obowiązujących w dniu zwolnienia z zawodowej służby wojskowej.

3. Jeżeli żołnierz był wyznaczony do pełnienia służby za granicą, podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi:

1) uposażenie określone w ust. 1, które przysługiwałoby mu na stanowisku zajmowanym ostatnio w kraju i równowartość świadczeń w naturze, albo

2) obliczone stosownie do przepisów o uposażeniu żołnierzy uposażenie według posiadanego stopnia wojskowego i według stanowiska służbowego typowego dla stopnia wojskowego przewidzianego w etacie dla stanowiska, które żołnierz zajmował za granicą, jeżeli jest ono wyższe od uposażenia określonego w pkt 1, oraz dodatki, premia i nagroda roczna przysługujące na stanowisku wymienionym w pkt 1 i równowartość świadczeń w naturze.

4. Minister Obrony Narodowej określa, które dodatki do uposażenia i premie oraz jakie rodzaje świadczeń w naturze i ich równowartość wchodzą w skład podstawy wymiaru emerytury i renty, a także zasady wliczania nagrody rocznej do podstawy wymiaru.