Art. 34. - Zaopatrzenie emerytalne wojskowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1922.68.616

Akt utracił moc
Wersja od: 15 czerwca 1923 r.
Art.  34.

Zawodowych wojskowych, zaginionych na terenie działań wojennych, którzy w ciągu roku od chwili ratyfikacji pokoju nie odnaleźli się, uważa się, począwszy od tego terminu na czas zaginienia, za zmarłych wskutek działań wojennych.

Rodziny takich wojskowych otrzymują na mocy niniejszej ustawy, począwszy od terminu, wskazanego w ust. 1, tymczasowo takie zaopatrzenie, jakie należałoby się im w razie śmierci zaginionego (art. 29 p. a).

Wypłata zaopatrzenia zaczyna się od pierwszego dnia tego miesiąca, który następuje po wstrzymaniu rodzinie uposażenia, przewidzianego w tych wypadkach ustawą o uposażeniu wojska, i trwa tak długo, aż zaginiony się odnajdzie, o ile wypłata zaopatrzenia według postanowień tej ustawy nie została już wcześniej z innych przyczyn wstrzymana.

Gdy na podstawie towarzyszących zaginieniu okoliczności istnieje uzasadnione podejrzenie, że za zachodzi wypadek dezercji, postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do czasu stwierdzę ma, iż powyższe przestępstwo nie zachodzi.