Art. 28. - Zaopatrzenie emerytalne pracowników kolejowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.3.10

Akt utracił moc
Wersja od: 1 maja 1977 r.
Art.  28.
1.
Pracownicy, którzy zostali zwolnieni (wydaleni) dyscyplinarnie z zatrudnienia na kolei, oraz pracownicy, którzy przed, w czasie lub po ustaniu zatrudnienia na kolei zostali skazani prawomocnym wyrokiem na karę więzienia za przestępstwo popełnione z chęci zysku albo inne przestępstwo, za które niezależnie od kary zasadniczej orzeczono karę dodatkową utraty praw publicznych i obywatelskich praw honorowych, nie mają prawa do kolejowych emerytur i rent.
2.
Jeżeli na jedną z kar określonych w ust. 1 skazany został rencista posiadający prawo do kolejowej emerytury lub renty z tytułu pracy własnej lub żywiciela, traci on prawo do tego świadczenia z ostatnim dniem miesiąca, w którym uprawomocnił się wyrok.
3.
Do kolejowej emerytury lub renty nie mają prawa b. pracownicy kolejowi, którzy nie podjęli ponownie zatrudnienia na kolei (art. 3) w Polsce Ludowej.
4.
Sprawy świadczeń rentowych dla pracowników i rencistów, o których mowa w ust. 1-3, oraz dla pozostałych po tych pracownikach i rencistach członków rodzin należą do właściwych organów określonych w ustawie o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym, które rozpatrują te sprawy na warunkach i zasadach ustalonych w tej ustawie.
5.
Osoby, które na podstawie ust. 1 i 2 utraciły prawo do kolejowej emerytury lub renty, odzyskują to prawo, jeżeli po prawomocnym zwolnieniu (wydaleniu) dyscyplinarnym lub skazaniu pozostawały w zatrudnieniu na kolei (art. 3) nieprzerwanie przez co najmniej 3 lata albo jeżeli na podstawie przepisów prawa karnego lub o amnestii nastąpiło w stosunku do osób skazanych uznanie skazania ich za niebyłe. W tych przypadkach kolejową emeryturę lub rentę przyznaje się na wniosek zainteresowanego.