Rozdział 11 - Przepisy przejściowe. - Zaopatrzenie emerytalne pracowników kolejowych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.3.10

Akt utracił moc

Wersja od: 1 maja 1977 r.

Rozdział  11.

Przepisy przejściowe.

I.

Przepisy w sprawie przyznawania kolejowych emerytur lub rent określonych w ustawie zamiast rent dotychczasowych.

Art.  37.

1. Osobom pobierającym kolejowe renty na podstawie dekretu przyznaje się z urzędu - z zastrzeżeniem art. 38 i 39 - zamiast tych rent kolejowe emerytury lub odpowiednie kolejowe renty określone w ustawie, przy zastosowaniu następujących zasad:

1) zamiast kolejowych rent starczych przyznaje się kolejowe emerytury, z tym że wzrost określony w art. 10 ust. 2 przyznaje się w wysokości odpowiadającej liczbie lat, za które był wypłacany dodatek za ponad 25 lat zatrudnienia na kolei,

2) przyjmuje się, że okres zatrudnienia w Polsce Ludowej rencisty, któremu przyznano kolejową rentę inwalidzką (art. 13 ust. 2), wynosi:

a) 20 lat - jeżeli inwalidztwo powstało wskutek wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej albo jeżeli rencista pobierał dodatek z tytułu nieprzerwanego ponad 20-letniego okresu zatrudnienia po Wyzwoleniu,

b) 15 lat - w przypadkach nie wymienionych pod lit. a);

3) zasady określone w pkt 2 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu wysokości kolejowych rent rodzinnych;

4) wzrosty określone w art. 10 ust. 4, art. 13 ust. 3 i art. 19 ust. 4 przyznaje się do kolejowych emerytur i rent wymierzonych w miejsce rent, które zostały przyznane w wysokości określonej w dekrecie;

5) przepisów art. 10 ust. 5, art. 15 i art. 19 ust. 6 nie stosuje się do kolejowych rent przyznanych:

a) przed dniem 1 stycznia 1962 r.,

b) od dnia 1 stycznia 1962 r. do dnia 31 grudnia 1967 r., jeżeli podwyższenie kolejowej emerytury lub renty nie przekracza kwot wynikających z ust. 3.

2. Za podstawę wymiaru kolejowych emerytur i rent, o których mowa w ust. 1, przyjmuje się podstawę wymiaru kolejowej renty przyznanej na podstawie dekretu.

3. Wysokość kolejowej emerytury lub renty przyznanej na podstawie ust. 1 nie może być niższa od odpowiedniej kolejowej renty przysługującej na podstawie dekretu wraz z wszystkimi wzrostami i dodatkami, z wyjątkiem dodatków rodzinnych i ekwiwalentu mieszkaniowego, zwiększonej o procent tej renty określony w poniższej tabeli:

Rodzaj świadczeń z dekretu	Procent zwiększenia kolejowej renty przyznanej w okresie:
	do dnia 31 grudnia 1958 r.	od dnia 1 stycznia 1959 r. do dnia 31 grudnia 1959 r.	od dnia 1 stycznia 1960 r. do dnia 31 grudnia 1960 r.	od dnia 1 stycznia 1961 r. do dnia 31 grudnia 1961 r.	od dnia 1 stycznia 1962 r. do dnia 31 grudnia 1967 r.
kolejowa renta inwalidzka z tytułu inwalidztwa powstałego wskutek wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej	30	27	22	20	10
kolejowa renta starcza, kolejowa renta inwalidzka z innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu lub choroba zawodowa, kolejowa renta rodzinna	21	18	13	11	6

4. Przy ustalaniu procentu zwiększenia kolejowej renty w myśl ust. 3 przyjmuje się, że rentę tę przyznano w okresie, na jaki przypada data, od której renta została przyznana, a jeżeli wysokość renty ustalono ponownie na podstawie zarobków osiągniętych po jej przyznaniu - data, od której przyznano wyższą rentę.

Art.  38.

W stosunku do osób, którym przyznano kolejową rentę w myśl art. 37, zamiast renty z dekretu przyznanej na wniosek zgłoszony po dniu 30 czerwca 1967 r. przyjmuje się dla ustalenia wzrostu kolejowej renty z tytułu okresu zatrudnienia w Polsce Ludowej (art. 13 ust. 2, art. 19 ust. 2) faktyczny okres tego zatrudnienia, jeżeli był on dłuższy niż ustalony na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 lub 3.

Art.  39.

Osobom pobierającym renty na podstawie dekretu w wysokości określonej uchwałą nr 146 Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie podwyższenia najniższych rent (Monitor Polski Nr 35, poz. 163) przyznaje się z urzędu zamiast tych rent określone w ustawie kolejowe emerytury lub odpowiednie kolejowe renty, w wysokości ustalonej w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym.

Art.  40.

Przepisy art. 37-39 stosuje się również do spraw o świadczenia wszczętych na podstawie wniosków zgłoszonych przed wejściem w życie ustawy, które załatwione zostały po tej dacie.

Art.  41.

1. Jeżeli prawo do kolejowej renty przyznanej na podstawie dekretu było w całości zawieszone z powodu osiągania zarobków z tytułu zatrudnienia lub posiadania dochodów z innych źródeł, kolejową emeryturę lub rentę na podstawie przepisów art. 37-39 przyznaje się na wniosek zainteresowanego, jeżeli zostanie on zgłoszony do dnia 31 grudnia 1969 r.

2. Do wniosków (ust. 1) zgłoszonych po dniu 31 grudnia 1969 r. nie stosuje się przepisów art. 37-39, lecz ustala się wysokość kolejowej emerytury lub renty na podstawie przepisów rozdziałów 2-5.

Art.  42.

Kolejowe emerytury i renty przyznane na podstawie przepisów art. 37-41 wypłaca się:

1) od dnia 1 stycznia 1968 r. w przypadkach, gdy przyznano je z urzędu,

2) za okres nie dłuższy niż 3 miesiące wstecz od zgłoszenia wniosku i nie wcześniej niż od dnia 1 stycznia 1968 r. w przypadkach, gdy przyznano je na wniosek zainteresowanego.

Art.  43.

Do kolejowych emerytur i rent przyznanych na podstawie przepisów art. 37-41 oraz do osób uprawnionych do tych świadczeń stosuje się przepisy ustawy, z tym że:

1) do okresów zatrudnienia przyjętych w myśl art. 37 ust. 1 pkt 2 dla ustalenia wzrostu renty inwalidzkiej dolicza się tylko okresy zatrudnienia po dniu 1 stycznia 1968 r.,

2) przepisu art. 26 ust. 4 nie stosuje się do dnia 31 grudnia 1968 r.; do zgłoszonych w tym terminie wniosków o przeliczenie emerytur stosuje się przepisy dekretu.

II.

Przepisy w sprawie świadczeń dodatkowych określonych w szczególnych przepisach.

Art.  44.

Kolejowe emerytury i renty przyznane na podstawie ustawy obejmują:

1) kwoty dodatku określonego w uchwale nr 105 Rady Ministrów z dnia 16 marca 1963 r. w sprawie przyznania dodatku do rent (Monitor Polski Nr 25, poz. 125),

2) kwoty podwyższające renty określone w zarządzeniu Przewodniczącego Komitetu Pracy i Płac z dnia 18 września 1963 r. w sprawie podwyższenia rent i dodatków do rent (Monitor Polski Nr 73, poz. 367),

3) kwoty ekwiwalentu określonego w uchwale nr 187 Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1965 r. w sprawie wprowadzenia przejściowego dodatku mieszkaniowego (Monitor Polski Nr 43, poz. 239), z uwzględnieniem przepisów art. 45 i 46.

Art.  45.

1. Kolejowe emerytury i renty przyznane na podstawie art. 37-41 ust. 1 zwiększa się o:

1) pełną kwotę ekwiwalentu (art. 44 pkt 3), który przysługiwał w dniu 31 grudnia 1967 r., jeżeli emerytura lub renta wypłacana jest w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym lub jeżeli różnica między tymi świadczeniami a rentą przyznaną na podstawie dekretu nie przekracza 250 zł,

2) połowę kwoty ekwiwalentu (art. 44 pkt 3), który przysługiwał w dniu 31 grudnia 1967 r., jeżeli różnica, o której mowa w pkt 1, wynosi ponad 250 zł do 450 zł.

2. Kolejowa emerytura lub renta przyznana na podstawie art. 37-41 ust. 1 nie podlega zwiększeniu z tytułu ekwiwalentu (art. 44 pkt 3), który przysługiwał w dniu 31 grudnia 1967 r., jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1, przekracza kwotę 450 zł.

3. Przy ustalaniu wysokości różnicy, o której mowa w ust. 1 i 2, przyjmuje się wysokość odpowiednich świadczeń wraz z wszystkimi wzrostami i dodatkami oraz świadczeniami dodatkowymi określonymi w art. 44 pkt 1 i 2 - z wyjątkiem dodatków rodzinnych oraz ekwiwalentu (art. 44 pkt 3).

Art.  46.

Podstawę wymiaru kolejowych emerytur i rent przyznanych na podstawie wniosków zgłoszonych po wejściu w życie ustawy zwiększa się o kwotę przejściowego dodatku mieszkaniowego przysługującego z tytułu zatrudnienia w myśl przepisów, o których mowa w art. 44 pkt 3.

III.

Przepisy w sprawie wysokości kolejowych emerytur i rent w okresie od dnia 1 stycznia 1968 r. do dnia 31 grudnia 1969 r.

Art.  47.

1. Kolejowe emerytury i renty przyznane na podstawie art. 37, z wyjątkiem określonych w art. 49, przysługują w okresie od dnia 1 stycznia 1968 r. do dnia 31 grudnia 1969 r. w wysokości określonej w ust. 2 i 3.

2. W okresie od dnia 1 stycznia 1968 r. do dnia 31 grudnia 1968 r. kolejowe emerytury i renty, przyznane na podstawie art. 37, przysługują w wysokości:

1) obliczonej w myśl art. 37 - jeżeli różnica pomiędzy kwotą kolejowej emerytury lub renty obliczonej na podstawie tego przepisu a kwotą kolejowej renty obliczonej na podstawie dekretu nie przekracza 70 zł,

2) kolejowej renty przyznanej na podstawie dekretu, powiększonej o kwotę 70 zł - jeżeli różnica, o której mowa w pkt 1, wynosi ponad 70 zł do 210 zł,

3) kolejowej renty przyznanej na podstawie dekretu, powiększonej o 1/3 różnicy, o której mowa w pkt 1 - jeżeli różnica ta wynosi ponad 210 zł.

3. W okresie od dnia 1 stycznia 1969 r. do dnia 31 grudnia 1969 r. kolejowe emerytury i renty, przyznane na podstawie art. 37, przysługują w wysokości:

1) obliczonej w myśl art. 37 - jeżeli różnica, o której mowa w ust. 2 pkt 1 nie przekracza 140 zł,

2) kolejowej renty przyznanej na podstawie dekretu, powiększonej o 140 zł - jeżeli różnica, o której mowa w ust. 2 pkt 1, wynosi ponad 140 zł do 210 zł,

3) kolejowej renty przyznanej na podstawie dekretu, powiększonej o 2/3 różnicy, o której mowa w ust. 2 pkt 1 - jeżeli różnica ta wynosi ponad 210 zł.

4. Począwszy od dnia 1 stycznia 1970 r. wszystkie kolejowe emerytury i renty przyznane na podstawie art. 37 przysługują w wysokości określonej w tym przepisie.

5. Przy ustalaniu wysokości różnicy, o której mowa w ust. 2 i 3, przyjmuje się wysokość odpowiednich kolejowych emerytur lub rent z wszystkimi wzrostami, dodatkami i świadczeniami dodatkowymi (art. 44), z wyjątkiem dodatków rodzinnych.

Art.  48.

1. W okresie od dnia 1 stycznia 1968 r. do dnia 31 grudnia 1969 r. kolejowa emerytura lub renta przyznana na podstawie wniosku zgłoszonego po wejściu w życie ustawy przysługuje - przez pierwsze 12 miesięcy, licząc od daty, od której ją przyznano - w wysokości odpowiedniej kolejowej renty, która przysługiwałaby na podstawie dekretu, powiększonej o 60% różnicy pomiędzy kolejową emeryturą lub rentą obliczoną w myśl ustawy a kolejową rentą z dekretu, a po upływie tych 12 miesięcy- w wysokości obliczonej w myśl ustawy.

2. Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1:

1) nie przekracza 70 zł - kolejowa emerytura lub renta przysługuje od daty, od której ją przyznano, w wysokości określonej w ustawie,

2) wynosi ponad 70 zł do 120 zł - kolejowa emerytura lub renta przysługuje - przez pierwsze 12 miesięcy, licząc od daty, od której ją przyznano - w wysokości odpowiedniej kolejowej renty, która przysługiwałaby na podstawie dekretu, powiększonej o 70 zł.

3. Począwszy od dnia 1 stycznia 1970 r. wszystkie kolejowe emerytury i renty przyznane na podstawie wniosków zgłoszonych po wejściu w życie ustawy przysługują w wysokości obliczonej w myśl ustawy.

4. Przy ustalaniu wysokości różnicy, o której mowa w ust. 1 i 2:

1) przyjmuje się, że osoba, której przyznano kolejową emeryturę lub rentę na podstawie ustawy, miałaby również prawo do kolejowej renty na podstawie dekretu,

2) za podstawę wymiaru kolejowej renty, która przysługiwałaby na podstawie dekretu, przyjmuje się podstawę wymiaru kolejowej emerytury lub renty przysługującej na podstawie ustawy,

3) stosuje się przepisy art. 47 ust. 5.

5. Przepisów ust. 1-4 nie stosuje się do emerytur i rent przysługujących w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym.

Art.  49.

Przepisy art. 48 stosuje się również do kolejowych emerytur i rent przyznanych zamiast rent przysługujących na podstawie dekretu, w przypadkach gdy wniosek o rentę z tego dekretu zgłoszono po dniu 30 czerwca 1967 r., z tym że okres 12 miesięcy, o którym mowa w art. 48 ust. 1, liczy się od dnia 1 stycznia 1968 r.

Art.  50.

Minister Komunikacji w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Pracy i Płac oraz Centralną Radą Związków Zawodowych może ustalać szczegółowe zasady wykonywania przepisów niniejszego rozdziału.