Dział 7 - Przepisy przejściowe i końcowe. - Zaopatrzenie emerytalne pracowników i ich rodzin.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1982.40.267
Akt utracił moc Wersja od: 1 stycznia 2000 r.
DZIAŁ VII
Przepisy przejściowe i końcowe.
Przepisy przejściowe i końcowe.
Przepisy przejściowe.
Przepisy przejściowe.
Użyte w niniejszym dziale określenie "przepisy dotychczasowe" oznacza ustawę z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3, poz. 6, z 1972 r. Nr 16, poz. 114 i Nr 53, poz 341, z 1973 r. Nr 38, poz. 225, z 1974 r. Nr 21, poz. 116 i 117, Nr 47, poz. 280 i Nr 50, poz. 321, z 1975 r. Nr 45, poz. 232, z 1976 r. Nr 40, poz. 235, z 1977 r. Nr 11, poz. 43, z 1981 r. Nr 20, poz. 100 i z 1982 r. Nr 7, poz. 62).
Ilekroć inne przepisy odsyłają do ustawy, o której mowa w art. 113, stosuje się odpowiednio przepisy niniejszej ustawy.
1.
Przepisy ustawy stosuje się do wniosków o świadczenia, zgłoszonych poczynając od dnia jej wejścia w życie, przy czym także na podstawie przepisów ustawy ustala się wysokość świadczeń przysługujących za okres przed dniem jej wejścia w życie.2.
Przepisy ustawy stosuje się również do wniosków o świadczenia, zgłoszonych przed dniem jej wejścia w życie, jeżeli choćby jeden z warunków do przyznania świadczeń został spełniony po tym dniu.3.
Przy ustalaniu składników wynagrodzenia wchodzących do podstawy wymiaru emerytury lub renty na podstawie zarobków osiągniętych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się w tym zakresie przepisy dotychczasowe.Do wniosków zgłoszonych przed dniem wejścia w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe, z uwzględnieniem art. 115 ust. 2 i art. 121.
Rozpatrzeniu na podstawie ustawy podlegają wnioski:
1)
osób, które nie odpowiadały warunkom wymaganym do uzyskania prawa do emerytury lub renty na podstawie przepisów dotychczasowych, jeżeli osoby te odpowiadają warunkom do uzyskania świadczeń na podstawie ustawy,2)
osób, które przedłożyły nowe dowody mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.Wznowienie wypłaty renty rodzinnej, do której prawo zostało zawieszone z powodu zawarcia związku małżeńskiego przed dniem wejścia w życie ustawy, następuje na wniosek osoby zainteresowanej.
Zasiłek pogrzebowy w wysokości określonej w ustawie przysługuje, jeżeli śmierć emeryta lub rencisty albo członka jego rodziny nastąpiła po dniu wejścia w życie ustawy. Jeżeli śmierć nastąpiła przed dniem wejścia w życie ustawy, wysokość zasiłku ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych
Osobom pobierającym w dniu wejścia w życie ustawy emerytury, renty inwalidzkie i renty rodzinne na podstawie przepisów dotychczasowych przyznaje się - zamiast tych świadczeń - odpowiednio emerytury i renty określone w ustawie, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 122-125.
1.
Emerytury i renty, o których mowa w art. 121, ustala się od dotychczasowej podstawy wymiaru, z uwzględnieniem ust. 2-4.2.
Podstawę wymiaru emerytur i rent przyznanych do dnia 31 grudnia 1981 r. zwiększa się - niezależnie od zwiększenia określonego w ust. 3 i 4 - w następujący sposób:| Rok przyznania emerytury lub renty | Procent, o który ulega zwiększeniu podstawa wymiaru | Minimalna kwota zwiększenia podstawy wymiaru w zł | Minimalna kwota zwiększenia podstawy wymiaru w zł |
| do 1960 | 511 | 3500 | 7000 |
| 1961-1965 | 382 | 3350 | 6700 |
| 1966-1970 | 302 | 3150 | 6300 |
| 1971 | 257 | 3050 | 6100 |
| 1972 | 236 | 2950 | 5900 |
| 1973 | 201 | 2800 | 5600 |
| 1974 | 164 | 2600 | 5200 |
| 1975 | 123 | 2300 | 4600 |
| 1976 | 105 | 2150 | 4300 |
| 1977 | 90 | 2000 | 4000 |
| 1978 | 80 | 1850 | 3700 |
| 1979 | 65 | 1650 | 3300 |
| 1980 | 46 | 1300 | 2600 |
| 1981 | 15 | 550 | 1100 |
3.
Podstawę wymiaru emerytur i rent przyznanych do dnia 31 grudnia 1982 r. zwiększa się o kwotę rekompensat z tytułu podwyżek cen, które pobierał emeryt lub rencista w ostatnim miesiącu przed dniem wejścia w życie ustawy, z tym że podstawę wymiaru renty rodzinnej zwiększa się o kwotę rekompensat przysługujących jednej osobie.4.
Zwiększenie emerytury lub renty z tytułu okresów zatrudnienia w Polsce Ludowej oblicza się z uwzględnieniem art. 29 ust. 2, art. 35 ust. 2 oraz art. 44 ust. 3. Jeżeli do emerytury przysługiwał wzrost w wysokości 5% emerytury, wprowadzony na podstawie art. 118 ustawy, o której mowa w art. 113 - zwiększa się ją o 5% podstawy wymiaru ustalonej w myśl ust. 2 i 3.5.
Przy ustalaniu zwiększenia podstawy wymiaru emerytury lub renty:1)
za rok przyznania emerytury lub renty inwalidzkiej uważa się rok kalendarzowy, w którym przypada termin, od jakiego ustalono prawo do świadczenia, a jeżeli świadczenie to uległo ponownemu ustaleniu na podstawie wyższych zarobków - ostatni rok kalendarzowy, w którym osiągnięto te zarobki,2)
za rok przyznania emerytury zamiast renty inwalidzkiej uważa się rok kalendarzowy, w którym przyznana była renta inwalidzka, ustalony zgodnie z pkt 1, jeżeli za podstawę wymiaru emerytury przyjęto podstawę wymiaru renty inwalidzkiej,3)
za rok przyznania renty rodzinnej uważa się rok kalendarzowy, w którym nastąpiła śmierć osoby, po której przyznano tę rentę,a jeżeli przyznano ją po osobie pobierającej emeryturę lub rentę inwalidzką - rok przyznania tych świadczeń, ustalony zgodnie z pkt 1 i 2.1.
Kwoty podwyżki świadczeń wynikające z różnic między miesięczną kwotą świadczeń ustalonych w myśl art. 122 a miesięczną kwotą świadczeń przysługujących w dniu 31 grudnia 1982 r. realizuje się - z uwzględnieniem ust. 2 i 3 oraz art. 122 ust. 5 - według następujących zasad:1)
emerytury i renty dla osób, które osiągnęły lub osiągną wiek 75 lat do dnia 31 grudnia 1993 r. albo są inwalidami I grupy - zwiększa się o pełną kwotę podwyżki od dnia 1 stycznia 1983 r.2)
emerytury i renty dla osób nie wymienionych w pkt 1, którym świadczenia przyznane zostały w okresie od dnia 1 stycznia 1979 r. do dnia 31 grudnia 1981 r. - zwiększa się od dnia 1 stycznia 1983 r. o kwotę odpowiadającą rekompensatom z tytułu podwyżki cen, które emeryt lub rencista pobierał w ostatnim miesiącu przed dniem wejścia w życie ustawy, a pozostałą część podwyżki w dwóch równych ratach poczynając od dnia 1 stycznia 1984 r. oraz od dnia 1 stycznia 1985 r.,3)
emerytury i renty dla osób nie wymienionych w pkt 1, którym świadczenia przyznane zostały w okresie od dnia 1 stycznia 1982 r. do dnia 31 grudnia 1982 r. - zwiększa się według zasad określonych w pkt 2,4)
emerytury i renty dla osób nie wymienionych w pkt 1-3 zwiększa się od dnia 1 stycznia 1983 r. o kwotę odpowiadającą rekompensatom z tytułu podwyżki cen, które emeryt lub rencista pobierał w ostatnim miesiącu przed dniem wejścia w życie ustawy, a pozostałą część podwyżki wypłaca się w trzech równych ratach poczynając od dnia 1 stycznia 1983 r., a następnie od dnia 1 stycznia 1984 r. oraz od dnia 1 stycznia 1985 r.2.
Nie przenosi się na rok następny ostatniej części podwyżki, jeżeli nie przekracza ona 100 zł.3.
Podwyżki dodatków pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych realizuje się w całości od dnia 1 stycznia 1983 r.Jeżeli kwota świadczeń ustalona w myśl art. 122 i 123 byłaby - bez uwzględnienia dodatków rodzinnych i dodatku pielęgnacyjnego oraz dodatku dla sierot zupełnych - niższa od:
1)
kwoty przysługującej, bez uwzględnienia tych dodatków, w dniu 31 grudnia 1982 r. - świadczenie wypłaca się nadal w dotychczasowej wysokości,2)
kwoty odpowiedniego świadczenia w najniższej wysokości ustalonej stosownie do art. 67 na rok 1983 - świadczenie podwyższa się do tej kwoty.1.
Przyznanie emerytur i rent określonych w ustawie zamiast odpowiednich świadczeń przysługujących na podstawie dotychczasowych przepisów następuje z urzędu, a jeżeli prawo do świadczeń było zawieszone - na wniosek osoby zainteresowanej.2.
Przyznanie z urzędu emerytur i rent w wysokościach wynikajacych z przepisów ustawy oraz wypłata różnicy należności za okres od dnia 1 stycznia 1983 r. nastąpi nie później niż do dnia 30 czerwca 1983 r.3.
Przy przyznawaniu świadczeń, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się na wniosek osoby zainteresowanej wzrost emerytury lub renty z tytułu stażu pracy w Polsce Ludowej oraz z tytułu zatrudnienia w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, jeżeli wzrost lub dodatek z tego tytułu nie przysługiwał przed dniem wejścia w życie ustawy lub przysługiwał w innej wysokości.Osobie pobierającej w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy inwalidzką rentę wyrównawczą na podstawie art. 28 albo rentę chorobową na podstawie art. 29a ustawy, o której mowa w art. 113, renty te wypłaca się na zasadach i w wysokości określonych w przepisach dotychczasowych.
1.
Osobę pobierającą w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy rentę wypadkową przewidzianą w art. 111 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 113, poddaje się z urzędu badaniu przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.2.
Jeżeli w wyniku badania lekarskiego osoba, o której mowa w ust. 1, zaliczona zostanie do jednej z grup inwalidów z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku z wypadkiem, przyznaje się jej zamiast renty dotychczas pobieranej rentę inwalidzką na zasadach i w wysokości określonych w przepisach o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, a jeżeli nie zostanie zaliczona do żadnej z grup inwalidów z tytułu inwalidztwa pozostającego w związku z wypadkiem, lecz do I lub II grupy inwalidów z innych przyczyn niż wypadek przy pracy - przyznaje się zamiast renty dotychczas pobieranej rentę inwalidzką w wysokości przewidzianej dla III grupy inwalidów z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych.3.
Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej, o której mowa w ust. 2, stanowi półtorakrotne najniższe wynagrodzenie obowiązujące w dniu wejścia w życie ustawy.4.
Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, nie zostanie zaliczona do I lub II grupy inwalidzkiej albo do III grupy z tytułu wypadku przy pracy lub nie poddała się badaniu lekarskiemu, przyznaje się zamiast dotychczas pobieranej renty jednorazową odprawę odpowiadającą kwocie tej renty za okres 10 lat.5.
Osobie, o której mowa w ust. 4 przysługuje prawo do świadczeń leczniczych.1.
Pracownikom, którym w myśl § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w sprawie szczególnych zasad przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r. (Dz.U. Nr 19, poz. 95 i Nr 28, poz. 145 oraz z 1982 r. Nr 25, poz. 177) zapewniono otrzymywanie emerytury po osiągnięciu obowiązującego wieku emerytalnego, nawet jeżeli wiek ten osiągnęli po upływie 5 lat od ustania zatrudnienia, przysługuje emerytura określona w ustawie z chwilą osiągnięcia określonego w niej wieku emerytalnego.2.
Emeryturę, o której mowa w ust. 1, ustaloną na zasadch ogólnych zwiększa się w dniu jej przyznania o kwotę, o jaką wzrosła przeciętna emerytura w okresie od roku ustania zatrudnienia do roku poprzedzającego rok uzyskania prawa do emerytury.3.
Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w razie ponownego podjęcia zatrudnienia w ramach stosunku pracy w uspołecznionym zakładzie pracy przed uzyskaniem wieku emerytalnego.Do emerytur i rent przyznanych w myśl niniejszej ustawy nie przysługują dotychczas wypłacane rekompensaty z tytyłu podwyżek cen.
Przepisy końcowe.
Przepisy końcowe.
1.
Tracą moc:1)
ustawa z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz.U. Nr 3, poz. 6, z 1972 r. Nr 16, poz. 114 i Nr 53, poz. 341, z 1973 r. Nr 38, poz. 225, z 1974 r. Nr 21, poz. 116 i 117, Nr 47, poz. 280 i Nr 50, poz. 321, z 1975 r. Nr 45, poz. 232, z 1976 r. Nr 40, poz. 235, z 1977 r. Nr 11, poz. 43, z 1981 r. Nr 20, poz. 100 i z 1982 r. Nr 7, poz. 62),2)
ustawa z dnia 31 marca 1977 r. o dalszym zwiększeniu emerytur i rent oraz o zmianie niektórych przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym (Dz.U. Nr 11, poz. 43) - w zakresie unormowanym niniejszą ustawą.2.
Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w niniejszej ustawie pozostają w mocy przepisy aktów wykonawczych wydane na podstawie ustawy wymienionej w ust. 1 pkt 1, jeżeli nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszej ustawy.3.
Pozostaje w mocy rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 lipca 1981 r. w sprawie szczególnych zasad przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r. (Dz.U. Nr 19, poz. 95 i Nr 28, poz. 145 oraz z 1982 r. Nr 25, poz. 177).103 Art. 118 skreślony przez art. 45 pkt 2 ustawy z dnia 1 grudnia 1994 r. o zasiłkach rodzinnych i pielęgnacyjnych (Dz.U.95.4.17) z dniem 1 marca 1995 r.