Rozdział 3 - Zaopatrzenie w razie inwalidztwa. - Zaopatrzenie emerytalne generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.41.181

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1954 r.

Rozdział  III.

Zaopatrzenie w razie inwalidztwa.

Renta inwalidzka przysługuje żołnierzowi zwolnionemu z wojskowej służby zawodowej lub nadterminowej, który podczas odbywania czynnej służby wojskowej lub w ciągu trzech miesięcy po zwolnieniu ze służby stał się niezdolny do pracy wskutek choroby lub kalectwa i został zaliczony do jednej z trzech grup inwalidów.

1.
Ustala się trzy grupy inwalidów:

I grupę - obejmującą żołnierzy niezdolnych do jakiejkolwiek pracy i potrzebujących stałej opieki innych osób,

II grupę - obejmującą żołnierzy niezdolnych do jakiejkolwiek pracy, lecz nie potrzebujących stałej opieki innych osób,

III grupę - obejmującą żołnierzy niezdolnych do systematycznej pracy w swoim zawodzie w zwykłych warunkach istniejących w tym zawodzie, lecz zdolnych do pracy dorywczej albo przy skróconym dniu pracy lub w innym zawodzie ze znacznym obniżeniem kwalifikacji.

2.
Zaliczenia żołnierzy do jednej z grup inwalidów dokonują komisje lekarskie do spraw inwalidztwa i zatrudnienia przewidziane w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
1.
Wysokość renty inwalidzkiej wynosi:
1)
przy podstawie wymiaru do 1.200 zł miesięcznie:
Grupa inwalidówInwalidztwo pozostaje
w związku ze służbą wojskowąbez związku ze służbą wojskową
w %% od podstawy wymiaru
I10070
II7550
III5040
2)
przy podstawie wymiaru powyżej 1.200 zł miesięcznie:
Grupa inwalidówInwalidztwo pozostaje
w związku ze służbą wojskowąbez związku ze służbą wojskową
w %% od podstawy wymiaru
I7560
II5545
III4030
2.
Wysokość renty inwalidzkiej wymierzonej zgodnie z ust. 1 pkt 2 nie może być niższa od renty wymierzonej zgodnie z ust 1 pkt 1, przy podstawie wymiaru wynoszącej 1.200 zł miesięcznie.
3.
Jeżeli żołnierz osiągnął 5 lat wysługi, wysokość renty inwalidzkiej wymierzonej zgodnie z ust. 1 pkt 1 lub 2 i ust. 2 ulega zwiększeniu o 5% podstawy wymiaru. Jeżeli żołnierz osiągnął więcej niż 5 lat wysługi, renta inwalidzka wzrasta ponadto za każdy dalszy rok wysługi ponad 5 lat o 1% podstawy wymiaru. Wzrost renty inwalidzkiej z tytułu wysługi nie może przekraczać 10% podstawy wymiaru. Wzrostu renty inwalidzkiej z tytułu wysługi nie stosuje się w przypadku, gdy renta ta zgodnie z ust. 1 pkt 1 wynosi 100% podstawy wymiaru.
4.
Wysokość renty inwalidzkiej generałów (admirałów) wynosi 85% podstawy wymiaru bez względu na grupę inwalidztwa, związek inwalidztwa ze służbą wojskową i wysługę lat.
1.
Inwalidztwo pozostaje w związku ze służbą wojskową, gdy powstało wskutek:
1)
zranienia, kontuzji lub innych obrażeń doznanych w walce z wrogiem albo wskutek wypadku, któremu żołnierz uległ podczas lub w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych,
2)
zachorowania na froncie lub w związku z przebywaniem na froncie,
3)
chorób zakaźnych panujących w miejscu służbowego pobytu żołnierza,
4)
chorób powstałych w związku ze szczególnymi właściwościami lub warunkami służby.
2.
Za pozostające w związku ze służbą wojskową uważa się również wypadki w drodze do miejsca i z miejsca wykonywania czynności służbowych.
3.
Minister Obrony Narodowej ustali listę chorób wymienionych w ust. 1 pkt 4.
4.
Związek inwalidztwa ze służbą wojskową ustalają wojskowe komisje lekarskie na zasadach i w trybie określonych przez Ministra Obrony Narodowej.
1.
Inwalidzie przysługuje prawo do pomocy leczniczej z zakładów społecznych służby zdrowia w zakresie przewidzianym dla pracowników.
2.
Prawo do pomocy leczniczej i położniczej oraz do zaopatrzenia w protezy i aparaty ortopedyczne przysługuje również członkom rodziny inwalidy, w zakresie przewidzianym dla członków rodzin pracowników.
1.
Inwalida może być na swój wniosek lub z urzędu poddany specjalnemu leczeniu i przysposobieniu do zawodu w celu całkowitego lub częściowego przywrócenia zdolności do pracy albo zapobieżenia pogorszeniu się stanu zdrowia.
2.
Inwalida otrzymuje bezpłatnie niezbędne protezy i aparaty ortopedyczne.
3.
Minister Pracy i Opieki Społecznej ustala zasady i warunki świadczeń wymienionych w ust. 1 i 2.
1.
Inwalidzie zapewnia się pracę odpowiadającą jego sprawności fizycznej i kwalifikacjom zawodowym.
2.
Prezydium rady narodowej na wniosek inwalidy kieruje go do zakładu pracy, który obowiązany jest go zatrudnić stosownie do sprawności fizycznej i kwalifikacji zawodowych.
3.
Zakład pracy może rozwiązać umowę o pracę z inwalidą tylko z ważnych przyczyn za pisemną zgodą prezydium właściwej rady narodowej.
4.
Inwalidzie, który w ciągu 3 miesięcy od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej został poddany leczeniu lub przysposobieniu do zawodu i w ciągu 3 miesięcy od dnia zakończenia leczenia lub przysposobienia do zawodu i przywrócenia zdolności do pracy w całości lub w części podjął pracę, zalicza się okresy czynnej służby wojskowej oraz okres leczenia i przysposobienia do zawodu do czasu pracy w danym zakładzie pracy.
5.
Inwalidzie III grupy inwalidów, który bez uzasadnionych powodów nie podjął zaofiarowanej mu pracy zgodnie z orzeczeniem komisji lekarskiej do spraw inwalidztwa i zatrudnienia, może być wstrzymana wypłata renty w całości lub w części do czasu podjęcia zatrudnienia. Ponadto nie ma on prawa do wyższej renty inwalidzkiej w przypadku pogorszenia stanu zdrowia powstałego w okresie, w którym nie podjął zatrudnienia.
6.
Przepisu ust. 5 nie stosuje się do inwalidów, którzy ukończyli 50 lat życia.
7.
Szczegółowe przepisy w sprawie zatrudnienia inwalidów wydaje Minister Pracy i Opieki Społecznej.

Do zaopatrzenia w razie inwalidztwa stosuje się odpowiednio art. 19-21 i art. 26 niniejszego dekretu oraz art. 40, 42 i 43 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116).