Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Zaopatrzenie emerytalne generałów (admirałów), oficerów zawodowych i podoficerów nadterminowych oraz ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1954.41.181

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1954 r.

Rozdział  I.

Przepisy ogólne.

Art.  1.

1. Generałowie (admirałowie), oficerowie i podoficerowie nadterminowi Sił Zbrojnych Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej otrzymują z funduszów państwowych zaopatrzenie emerytalne z tytułu wysługi lat lub w razie inwalidztwa, a członkowie ich rodzin - w razie śmierci żywiciela.

2. Ilekroć w dekrecie w dalszych przepisach użyto określenia "żołnierz" - należy przez to rozumieć generała (admirała), oficera zawodowego i podoficera nadterminowego.

Art.  2.

1. Zaopatrzenie z tytułu wysługi lat obejmuje:

A. Świadczenia pieniężne:

1) rentę za wysługę lat,

2) dodatki do renty,

3) zasiłek pogrzebowy.

B. Świadczenia w naturze:

4) pomoc leczniczą,

5) zapewnienie kwatery,

6) przydzielenie działki ziemi oraz materiałów i kredytów na zabudowę,

7) umieszczenie w domu rencistów.

2. Zaopatrzenie w razie inwalidztwa obejmuje:

A. Świadczenia pieniężne:

1) rentę inwalidzką,

2) dodatki do renty,

3) zasiłek pogrzebowy.

B. Świadczenia w naturze:

4) pomoc leczniczą,

5) zaopatrzenie w protezy i aparaty ortopedyczne,

6) przysposobienie zawodowe,

7) zapewnienie pracy,

8) umieszczenie w domu rencistów.

Art.  3.

Zaopatrzenie członków rodzin żołnierzy obejmuje:

A. Świadczenia pieniężne:

1) rentę rodzinną,

2) dodatki do renty,

3) zasiłek pogrzebowy,

4) odprawę.

B. Świadczenia w naturze:

5) pomoc leczniczą i położniczą,

6) zaopatrzenie w protezy i aparaty ortopedyczne,

7) umieszczenie w domu rencistów.

Art.  4.

Prawo do zaopatrzenia powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych przez dekret do uzyskania tego prawa, jednakże prawo do zaopatrzenia żołnierza powstaje dopiero z dniem zwolnienia go z wojskowej służby zawodowej lub nadterminowej.

Art.  5.

1. Prawo do zaopatrzenia i jego wysokość ustalają właściwe organy wojskowe.

2. Zaopatrzenie ustala się z urzędu lub na wniosek uprawnionego najpóźniej w ciągu 14 dni od otrzymania przez właściwy organ wojskowy wszystkich dokumentów niezbędnych do wydania decyzji.

3. Jeżeli prawo do zaopatrzenia zostało ustalone, ale wydanie decyzji uległo zwłoce z powodu nieustalenia wysokości zaopatrzenia lub innych okoliczności, przyznaje się osobie uprawnionej stosowne zaliczki, które podlegają potrąceniu przy wypłacie zaopatrzenia.

4. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Pracy i Opieki Społecznej określają tryb postępowania w sprawie ustalania zaopatrzeń oraz właściwość organów wojskowych w tych sprawach.

Art.  6.

1. Świadczenia pieniężne z tytułu zaopatrzenia wypłaca Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

2. Renty wypłaca się w okresach miesięcznych, począwszy od dnia powstania prawa do renty, jednak nie wcześniej niż od dnia następującego po upływie okresu, za który żołnierz otrzymał uposażenie.

3. Rentę wypłaca się za okres nie dłuższy niż 3 miesiące wstecz od dnia zgłoszenia wniosku albo od dnia ustalenia zaopatrzenia z urzędu.

4. Jeżeli prawo do zaopatrzenia nie mogło być ustalone w terminie 14-dniowym wymienionym w art. 5 ust. 2 z przyczyn od organu wojskowego niezależnych, rentę wypłaca się wstecz za okres nie dłuższy od 3 miesięcy od ustania przeszkód uniemożliwiających wydanie decyzji.

5. Ministrowie Obrony Narodowej oraz Pracy i Opieki Społecznej określą tryb postępowania w sprawie wypłaty zaopatrzeń oraz terminy płatności rent.

Art.  7.

1. Prawo do zaopatrzenia nie przysługuje w przypadkach zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej wskutek:

1) skazania prawomocnym wyrokiem sądu na karę utraty praw publicznych lub na karę degradacji,

2) utraty lub pozbawienia stopnia oficerskiego lub podoficerskiego.

2. W przypadkach wymienionych w ust. 1 żołnierzowi przysługuje renta starcza przewidziana w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, a w razie inwalidztwa - renta inwalidzka, wymieniona w przepisach o zaopatrzeniu inwalidów wojskowych i ich rodzin, jeżeli posiada warunki przewidziane w tych przepisach do uzyskania renty.

Art.  8.

1. Do wysługi lat zalicza się:

1) czynną służbę wojskową pełnioną po dniu 22 lipca 1944 r.,

2) służbę wojskową odbytą w polskich formacjach wojskowych zorganizowanych na obszarze Z. S. R. R. po dniu 13 maja 1943 r.,

3) służbę w oddziałach Armii Ludowej,

4) służbę w charakterze funkcjonariusza służby bezpieczeństwa publicznego,

5) służbę wojskową w Armii Związku Socjalistycznych Republik Rad.

2. Przez czynną służbę wojskową określoną w ust. 1 rozumie się wojskową służbę zawodową i nadterminową, zasadniczą służbę wojskową, służbę uczniów szkół oficerskich oraz słuchaczy akademii wojskowych i innych wojskowych szkół wyższych, służbę wojskową zarządzoną w interesie obrony Państwa albo w razie mobilizacji w czasie wojny oraz inną czynną służbę wojskową podlegającą zaliczeniu do wysługi lat w myśl przepisów szczególnych.

3. Do wysługi lat nie zalicza się okresów odbywania kary pozbawienia wolności, służby w oddziale karnym i tymczasowego aresztowania, chyba że żołnierz tymczasowo aresztowany został uniewinniony albo postępowanie karne zostało umorzone.

Art.  9.

Minister Obrony Narodowej określi rodzaje służby wojskowej, które ze względu na szczególne właściwości lub warunki jej odbywania uzasadniają zaliczenie tej służby do wysługi lat w stosunku: 30 dni służby za 45 dni.

Art.  10.

Okresy służby wymienione w art. 8 i 9 odbyte przez żołnierza na froncie liczy się do wysługi lat podwójnie.

Art.  11.

1. Podstawę wymiaru renty stanowi należne żołnierzowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym uposażenie według zajmowanego stanowiska służbowego, uposażenie według posiadanego stopnia wojskowego i dodatek za wysługę lat.

2. Rada Ministrów może włączyć do podstawy wymiaru renty niektóre inne dodatki do uposażenia.

Art.  12.

1. Z funduszów państwowych można otrzymywać tylko jedno zaopatrzenie.

2. W razie zbiegu prawa do dwóch lub więcej zaopatrzeń przysługuje prawo tylko do jednego zaopatrzenia według wyboru zainteresowanego. Jeżeli uprawniony nie dokonał wyboru, wymierza mu się zaopatrzenie korzystniejsze.

3. Jeżeli żołnierz, któremu przysługuje prawo do renty z tytułu wysługi lat i do renty inwalidzkiej, otrzymuje rentę inwalidzką, przysługują mu również świadczenia w naturze przewidziane dla żołnierzy otrzymujących rentę za wysługę lat, a jeżeli otrzymuje rentę za wysługę lat - również świadczenia w naturze przewidziane dla inwalidów.

Art.  13.

1. Do zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy oraz ich rodzin stosuje się ponadto przepisy art. 17-23, 27, 68-74, 88 i 98 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 30, poz. 116).

2. Przewidziane w przepisach wymienionych w ust. 1 uprawnienia Ministra Pracy i Opieki Społecznej przysługują Ministrowi Obrony Narodowej, a uprawnienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych - właściwym organom wojskowym określonym w trybie art. 5 ust. 4 niniejszego dekretu.