Zaopatrzenie dla byłych właścicieli i dzierżawców taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa oraz dla członków ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1958.55.270

Akt utracił moc
Wersja od: 1 lipca 1958 r.

ROZPORZĄDZENIE
RADY MINISTRÓW
z dnia 1 września 1958 r.
w sprawie zaopatrzenia dla byłych właścicieli i dzierżawców taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa oraz dla członków ich rodzin.

Na podstawie art. 7 dekretu z dnia 2 lutego 1955 r. o przejęciu taboru żeglugi śródlądowej na własność Państwa (Dz. U. Nr 6, poz. 36) zarządza się, co następuje:
1.
Byłym właścicielom (współwłaścicielom) i dzierżawcom (współdzierżawcom) taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa, pobierającym renty w myśl przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 1955 r. w sprawie zaopatrzenia dla byłych właścicieli i dzierżawców taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa (Dz. U. Nr 6, poz. 38), przyznaje się z urzędu zamiast tych rent rentę inwalidzką w wysokości określonej w przepisach dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. z 1958 r. Nr 23, poz. 97), zwanego w dalszym ciągu "dekretem", dla pracowników zaliczonych do II kategorii zatrudnienia, którzy stali się inwalidami z innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu lub choroba zawodowa.
2.
Byłym właścicielom i dzierżawcom taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa oraz byłym współwłaścicielom i współdzierżawcom taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa posiadającym udział we własności lub dzierżawie taboru wynoszący co najmniej 50%, którzy do dnia wejścia w życie rozporządzenia nie zgłosili wniosku o zaopatrzenie, jeżeli są inwalidami, przysługuje renta inwalidzka w wysokości określonej w przepisach dekretu dla pracowników zaliczonych do II kategorii zatrudnienia, którzy stali się inwalidami z innych przyczyn niż wypadek w zatrudnieniu lub choroba zawodowa.
3.
Osoby, o których mowa w ust. 1, zalicza się do tej grupy inwalidów, do której zostały zaliczone przez komisje lekarskie do spraw inwalidztwa i zatrudnienia.
4.
Renty inwalidzkie przyznane w myśl ust. 1 rencistom, którzy są zatrudnieni, wypłaca się do dnia ustania zatrudnienia w wysokości nie przekraczającej kwoty renty wypłaconej w dniu 30 czerwca 1958 r. Renty inwalidzkie przyznane na podstawie ust. 2 rencistom, którzy są zatrudnieni, wypłaca się do dnia ustania zatrudnienia w wysokości 286 zł miesięcznie.
5.
Jeżeli rencista posiada dochody z innych źródeł niż zatrudnienie, prawo do renty inwalidzkiej ulega na czas posiadania dochodów z innych źródeł zawieszeniu na zasadach przewidzianych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
1.
Pozostałym po osobach wymienionych w § 1 wdowom i sierotom, które w dniu 30 czerwca 1958 r. pobierają renty w myśl rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 lutego 1955 r. powołanego w § 1 ust. 1, przyznaje się z urzędu zamiast tych rent rentę rodzinną w wysokości określonej w art. 52 ust. 1 i 3-6 dekretu.
2.
Pozostałym po osobach wymienionych w § 1 ust. 1 lub 2 wdowom i sierotom, które do dnia wejścia w życie rozporządzenia nie zgłosiły wniosku o zaopatrzenie, przysługuje renta rodzinna na warunkach i w wysokości określonej w dekrecie.
3.
Prawo do renty rodzinnej (ust. 1 i 2) dla członka rodziny na czas wykonywania przez niego zatrudnienia lub posiadania dochodu z innych źródeł ulega zawieszeniu na zasadach przewidzianych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.
Podstawę wymiaru renty inwalidzkiej i rodzinnej (§ 1 i 2) stanowi kwota, jaką w myśl przepisów dekretu przyjmuje się za podstawę wymiaru renty w przypadkach, gdy brak jest w ogóle danych co do wysokości faktycznych zarobków.
Prawo do świadczeń przewidzianych w rozporządzeniu ustalają i świadczenia pieniężne wypłacają organy administracji rent i pomocy społecznej prezydium właściwej rady narodowej.
W sprawach nie unormowanych rozporządzeniem mają odpowiednie zastosowanie art. 12-23, 39 ust. 2 i 4, 40, 44-49, 50 ust. 1 i 2, 51, 52 ust. 1, 3-6, 53-55, 59, 61-63, 64 ust. 1, 2 i 4, 65-77 dekretu.
Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 lutego 1955 r. w sprawie zaopatrzenia dla byłych właścicieli i dzierżawców taboru żeglugi śródlądowej przejętego na własność Państwa (Dz. U. Nr 6, poz. 38).
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1958 r.