Zaopatrywanie ludności w wodę.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1960.11.72

Akt utracił moc

Wersja od: 16 marca 1966 r.

USTAWA

z dnia 17 lutego 1960 r.

o zaopatrywaniu ludności w wodę.

Art.  1.

1. Rady narodowe czuwają nad zaopatrywaniem ludności w wodę do picia i dla potrzeb gospodarczych.

2. Budowa (rozbudowa, odbudowa) komunalnych urządzeń do zaopatrywania ludności w wodę na terenie miast i osiedli należy do zakresu działania prezydiów rad narodowych tych miast i osiedli.

Art.  2.

1. Urządzeniami do zaopatrywania ludności w wodę w rozumieniu ustawy są urządzenia wodociągowe oraz studnie i ujęte źródła naturalne, których głównym przeznaczeniem jest zaspokojenie potrzeb ludności.

2. 1 Urządzeniami wodociągowymi w rozumieniu ustawy są urządzenia służące do ujęcia wody podziemnej lub powierzchniowej, do uzdatniania jej lub oczyszczania oraz gromadzenia i przesyłania pod odpowiednim ciśnieniem do granic poszczególnych nieruchomości lub innych miejsc korzystania z niej przez ludność.

Art.  3.

1. 2 Budowa (rozbudowa, odbudowa) urządzeń wymienionych w art. 2 odbywa się zgodnie z zasadami prawidłowego i racjonalnego gospodarowania zasobami wód.

2. Projekty budowy urządzeń do zaopatrywania ludności w wodę (ujęcia, zbiorniki, urządzenia wodociągów, sieć) powinny być sporządzane w oparciu o ustalone dla danego regionu plany gospodarki wodnej oraz o plany zagospodarowania przestrzennego, a w razie braku tych planów - w oparciu o wytyczne do nich.

3. Jeżeli urządzenia budowane na terenie działania jednej rady narodowej mają zgodnie z zatwierdzonymi projektami zaopatrywać w wodę ludność zamieszkałą na terenie działania sąsiednich rad narodowych - zainteresowane prezydia rad narodowych uzgadniają swój udział w kosztach inwestycji i eksploatacji urządzeń.

Art.  4. ³

(skreślony).

Art.  5. ⁴

Minister Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Komitetem do Spraw Urbanistyki i Architektury określi zasady i tryb sporządzania i zatwierdzania dokumentacji projektowej urządzeń wymienionych w art. 2 pod względem technicznym.

Art.  6.

1. Budowa urządzeń do zaopatrywania w wodę jednostek gospodarczych dla celów wytwórczych (przemysłowych, rolniczych) i innych należy do tych jednostek z zachowaniem przepisów art. 3.

2. Jednostki gospodarki uspołecznionej, które zamierzają pobierać dla celów wytwórczych (przemysłowych i rolniczych) i innych wodę z komunalnych urządzeń do zaopatrywania ludności w wodę, uczestniczą w kosztach budowy (rozbudowy, odbudowy) tych urządzeń w stosunku do ilości wody, niezbędnej na pokrycie ich potrzeb.

3. Jednostki gospodarcze, które mają możliwość uzyskania ze swoich urządzeń nadwyżek wody nadających się do zaopatrzenia ludności, a zbędnych dla własnych celów wytwórczych, mogą być zobowiązane przez organy gospodarki komunalnej prezydiów rad narodowych do odstąpienia tych nadwyżek na cele zaopatrywania ludności - za zwrotem kosztów własnych produkcji pobranej wody.

4. Obowiązek określony w ust. 3 może być nałożony w szczególności w przypadku awarii urządzeń komunalnych do zaopatrywania ludności w wodę.

5. Rada Ministrów określa zasady i tryb ustalania wysokości udziału w kosztach z tytułu uczestnictwa jednostek gospodarki uspołecznionej w budowie (rozbudowie, odbudowie) urządzeń komunalnych wymienionych w ust. 2.

Art.  7.

1. Utrzymanie i eksploatacja urządzeń wymienionych w art. 1 ust. 2 należy do zadań organów gospodarki komunalnej prezydium rady narodowej.

2. Urządzenia jednostek gospodarczych określonych w art. 6 ust. 3, służące do zaopatrywania w wodę, podlegają w zakresie utrzymania ich w należytym stanie technicznym kontroli organów gospodarki komunalnej prezydiów rad narodowych lub wyznaczonym przez te organy jednostek organizacyjnych.

Art.  8.

1. 5 Urządzenia do zaopatrywania ludności w wodę wymienione w art. 2 powinny być dostatecznie zabezpieczone przed wszelkim zanieczyszczeniem.

2. Tereny, na których znajdują się ujęcia wody, oraz tereny wodonośne dla wodociągów zasilanych wodą podziemną powinny być zabezpieczone od wszelkich zanieczyszczeń mogących wpływać w sposób szkodliwy dla zdrowia na fizyczne, chemiczne i bakteriologiczne właściwości wody.

3. Jeżeli w tej samej miejscowości są poza urządzeniami służącymi do dostarczania wody ludności jeszcze inne urządzenia wodne, należy je zabezpieczyć, aby woda z tych urządzeń nie przedostawała się do komunalnych urządzeń wodociągowych.

4. Minister Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Ministrami: Żeglugi i Gospodarki Wodnej, Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Zdrowia określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki, którym powinny odpowiadać urządzenia do zaopatrywania ludności w wodę.

Art.  9.

1. Woda do picia i potrzeb gospodarstw domowych, dla potrzeb zakładów żywienia zbiorowego, do produkcji artykułów żywności i lodu sztucznego, do związanych z tą produkcją czynności, woda w publicznych i przyzakładowych zakładach kąpielowych i do utrzymania czystości osobistej powinna w miejscach jej czerpania odpowiadać określonym warunkom pod względem cech fizycznych, chemicznych i bakteriologicznych.

2. Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Gospodarki Komunalnej określi w drodze rozporządzenia szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać woda dla potrzeb określonych w ust. 1.

Art.  10.

1. Za wodę dostarczoną z urządzeń wodociągowych pobiera się opłaty według obowiązujących stawek; nie pobiera się opłat za wodę zużytą przy gaszeniu pożarów.

2. Prezydia wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) określą na podstawie wytycznych Ministra Gospodarki Komunalnej warunki korzystania z urządzeń do zaopatrywania ludności w wodę oraz obowiązek utrzymania instalacji wodociągowej w stanie zdatnym do użytku, a w szczególności uprawnienia dostarczających i pobierających wodę z tych urządzeń. Uchwała w tej sprawie podlega ogłoszeniu w dzienniku urzędowym wojewódzkiej rady narodowej.

Art.  11.

1. Na obszarach, na których występują niedobory w zakresie zaopatrywania w wodę ludności, Ministrowie Żeglugi i Gospodarki Wodnej oraz Gospodarki Komunalnej mogą zarządzić kontyngentowanie wody dostarczanej przez komunalne przedsiębiorstwa (zakłady) wodociągów i kanalizacji na rzecz jednostek gospodarczych. Pobieranie wody ponad ustalony kontyngent powoduje podniesienie opłaty za zużytą wodę; opłata ta wpływa na rzecz przedsiębiorstwa (zakładu) dostarczającego wodę.

2. Minister Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Ministrem Finansów ustali wysokość opłat za wodę pobraną ponad przyznany kontyngent oraz zasady i tryb wymierzania, pobierania oraz umarzania wpłat za zużycie wody ponad kontyngent.

Art.  12.

1. Na obszarze miast i osiedli, w których nie ma urządzeń wodociągowych lub w których urządzenia te nie zaopatrują w pełni ludności w wodę - prezydia rad narodowych powinny budować i utrzymywać studnie oraz zbiorniki wody dla celów przeciwpożarowych.

2. Minister Gospodarki Komunalnej w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych może ustalić miasta, w których niezależnie od stanu zaopatrzenia ludności w wodę z urządzeń wodociągowych powinny być ponadto budowane i utrzymywane studnie publiczne.

Art.  13.

1. Właściciel budynku jest obowiązany zapewnić osobom korzystającym z pomieszczeń w budynku źródło zaopatrywania się w wodę do picia.

2. Jeżeli lokale mieszkalne lub ich część nie jest wyposażona w instalację wodociągową, właściciel (użytkownik) budynku połączonego z siecią wodociągową jest obowiązany udostępnić mieszkańcom budynku stałe korzystanie z wodociągowego kranu czerpalnego zainstalowanego w obrębie nieruchomości za opłatą obliczoną według obowiązujących stawek.

3. Najemca jest uprawniony do zaprowadzenia instalacji wodociągowej w zajmowanym budynku lub lokalu na własny koszt; zaprowadzenie instalacji wodociągowej nie stanowi naruszenia substancji budynku lub lokalu, jeżeli sposób jej zaprowadzenia nie sprzeciwia się obowiązującym przepisom. O ile do zaprowadzenia instalacji potrzebne jest współdziałanie wynajmującego, najemca może domagać się tego współdziałania za zwrotem połączonych z tym kosztów.

Art.  14.

1. Właściciele budynków nowo wznoszonych odbudowanych lub gruntownie naprawionych (kapitalnie odremontowanych), przeznaczonych na cele mieszkalne lub użytkowe, mają obowiązek zaopatrywania budynku na własny koszt w instalacje wodociągowe i połączenia go z siecią wodociągową biegnącą wzdłuż przyległej ulicy.

2. Właściciele i użytkownicy nieruchomości już zabudowanych mają obowiązek podłączenia ich nieruchomości na własny koszt do sieci wodociągowej w ciągu jednego roku od założenia sieci wzdłuż przyległej ulicy; po upływie tego okresu organ gospodarki komunalnej prezydium rady narodowej może dokonać podłączenia na koszt właściciela i zabezpieczyć wydatkowane środki na nieruchomości z ustawowym pierwszeństwem hipotecznym.

Art.  15.

1. Kto niszczy lub uszkadza urządzenia do zaopatrywania ludności w wodę albo zbiorniki wody dla celów przeciwpożarowych - podlega karze aresztu od 2 tygodni do 3 miesięcy lub grzywny nie niższej niż 500 zł.

2. Tej samej karze podlega, kto:

1) zanieczyszcza wodę w urządzeniach lub urządzenia do zaopatrywania ludności w wodę lub

2) utrudnia lub uniemożliwia mieszkańcom lokali nie wyposażonych w instalacje wodociągowe stałe korzystanie z wodociągowego kranu czerpalnego w obrębie danej nieruchomości albo

3) powoduje lub dopuszcza do marnotrawienia wody przez zaniedbanie utrzymania w należytym stanie urządzeń instalacyjno-wodnych, oddanych mu do używania.

3. Orzekanie w sprawach o wykroczenia określone w ust. 1 i 2 następuje w trybie przepisów o orzecznictwie karno-administracyjnym. Kolegia karno-administracyjne wymierzają w tych sprawach również karę aresztu.

Art.  16.

1. Traci moc rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 marca 1928 r. o zaopatrywaniu ludności w wodę (Dz. U. Nr 32, poz. 310 z późniejszymi zmianami).

2. Do czasu wydania przepisów na podstawie art. 4 ust. 5, art. 5, art. 6 ust. 5, art. 8 ust. 4, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2, art. 11 ust. 2 i art. 12 ust. 2 - pozostają w mocy dotychczasowe przepisy.

Art.  17.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Art. 2 ust. 2 zmieniony przez art. 170 ust. 2 ustawy z dnia 30 maja 1962 r. Prawo wodne (Dz.U.62.34.158) z dniem 12 grudnia 1962 r.

² Art. 3 ust. 1 zmieniony przez art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1965 r. o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę (Dz.U.65.51.314) z dniem 16 marca 1966 r.

³ Art. 4 skreślony przez art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 grudnia 1965 r. o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę (Dz.U.65.51.314) z dniem 16 marca 1966 r.

⁴ Art. 5 zmieniony przez art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1965 r. o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę (Dz.U.65.51.314) z dniem 16 marca 1966 r.

⁵ Art. 8 ust. 1 zmieniony przez art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 grudnia 1965 r. o zaopatrywaniu rolnictwa i wsi w wodę (Dz.U.65.51.314) z dniem 16 marca 1966 r.