§ 1. - Zaliczanie przedmiotu umów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1993.28.129

Akt utracił moc

Wersja od: 16 kwietnia 1993 r.

§  1. 

1. Rozporządzenie określa przypadki, w których przedmiot najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych bądź umowy o podobnym charakterze zalicza się do składników majątku wynajmującego lub wydzierżawiającego bądź najemcy lub dzierżawcy albo używającego.

2. Określenia użyte w rozporządzeniu oznaczają:

1) "umowa szczególna" - umowę o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy, na której podstawie rzecz lub prawo majątkowe zostały oddane do odpłatnego korzystania,

2) "podstawowy okres umowy" - czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa, z wyłączeniem czasu, na który umowa może być przedłużona lub skrócona,

3) "wartość netto" - zaktualizowaną, zgodnie z odrębnymi przepisami, u wydzierżawiającego lub wynajmującego wartość rzeczy lub praw majątkowych, pomniejszoną o dokonane odpisy amortyzacyjne (umorzeniowe), według stanu na dzień zawarcia umowy na okres podstawowy,

4) "normatywny okres amortyzacji" - pełny okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych), wynikający z zastosowania, przewidzianych w odrębnych przepisach, rocznych górnych stawek odpisów amortyzacyjnych, bez uwzględnienia możliwości ich podwyższenia,

5) "wynajmujący lub wydzierżawiający" - osobę oddającą rzecz albo prawo majątkowe do odpłatnego używania lub korzystania,

6) "najemca lub dzierżawca" - osoba, której wynajmujący lub wydzierżawiający oddał rzecz albo prawo majątkowe do odpłatnego używania lub korzystania.