Zakres znajomości języka polskiego w mowie i piśmie, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz egzamin ze znajomości języka polskiego, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.2181 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 16 lutego 2024 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA ¹

z dnia 29 czerwca 2009 r.

w sprawie zakresu znajomości języka polskiego w mowie i piśmie, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, oraz egzaminu ze znajomości języka polskiego, niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty

Na podstawie art. 7a ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2021 r. poz. 790 i 1559) zarządza się, co następuje:

§ 1. Lekarz, lekarz dentysta będący obywatelem państwa innego niż Rzeczpospolita Polska, ubiegający się o przyznanie prawa wykonywania zawodu lekarza albo prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązany znać język polski w mowie i piśmie w stopniu umożliwiającym:

1) stosowanie w mowie i piśmie prawidłowej terminologii medycznej, obejmującej mianownictwo anatomiczne, fizjologiczne, patofizjologiczne, stanów metabolicznych, rozpoznań, stanów chorobowych, procedur i zabiegów;

2) rozumienie tekstu pisanego, a w szczególności korzystanie z fachowej literatury i piśmiennictwa lekarskiego oraz przepisów regulujących wykonywanie zawodu lekarza lub lekarza dentysty w Rzeczypospolitej Polskiej;

3) porozumiewanie się z pacjentami, lekarzami, lekarzami dentystami i przedstawicielami innych zawodów medycznych, a w szczególności poprawne przeprowadzanie wywiadów lekarskich, udzielanie przystępnych i zrozumiałych dla pacjenta porad i informacji, przekazywanie danych o pacjencie, a także czynne uczestniczenie w konsyliach i konsultacjach oraz naradach i szkoleniach zawodowych;

4) redagowanie tekstów zgodnie z zasadami gramatyki i ortografii oraz czytelne odręczne prowadzenie dokumentacji medycznej, wypisywanie recept oraz skierowań na badania diagnostyczne i specjalistyczne, a także wydawanie orzeczeń i opinii lekarskich.

§  2. 

1. Naczelna Rada Lekarska, zgodnie z ustalonym rocznym harmonogramem, przeprowadza egzamin z języka polskiego, zwany dalej "egzaminem", dla obywatela państwa innego niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, obywatela państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oraz obywatela Konfederacji Szwajcarskiej, zwanego dalej "cudzoziemcem", na jego pisemny wniosek i po uiszczeniu opłaty, o której mowa w § 4 ust. 1.

2. Naczelna Rada Lekarska zawiadamia egzaminowanego cudzoziemca o wpisaniu na listę egzaminowanych oraz o terminie i miejscu składania egzaminu, nie później niż na 14 dni przed terminem egzaminu.

§  3. 

1. Egzamin składa się z czterech sprawdzianów, które obejmują:

1) część A - sprawdzian pisemny - dyktando z nośnika elektronicznego;

2) część B - sprawdzian testowy - rozumienie tekstu mówionego z nośnika elektronicznego;

3) część C - sprawdzian ustny - umiejętność czytania i rozumienia tekstu czytanego przez zdającego;

4) część D - sprawdzian praktyczny - umiejętność symulowanego zbierania wywiadów lekarskich i udzielania porad pacjentom, a w szczególności poprawnego formułowania pytań i wypowiedzi na podstawie dwóch wybranych problemów medycznych.

2. Komisja egzaminacyjna zalicza poszczególne sprawdziany, o których mowa w ust. 1, na podstawie uzyskanej liczby punktów.

3. Do zdania egzaminu niezbędne jest uzyskanie w każdym ze sprawdzianów, o których mowa w ust. 1, co najmniej 55 % liczby punktów możliwych do uzyskania.

4. Wyniki sprawdzianów, o których mowa w ust. 1, oraz egzaminu umieszcza się w protokole, o którym mowa w art. 7 ust. 6a ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

5. Przy kolejnych przystąpieniach do egzaminu za zaliczone uznaje się sprawdziany, o których mowa w ust. 1, które cudzoziemiec zaliczył we wcześniejszych przystąpieniach do egzaminu. Przepisy ust. 2-4 i § 4 stosuje się.

6. Kolejne przystąpienie cudzoziemca do egzaminu może nastąpić po upływie co najmniej sześciu miesięcy od dnia niezdanego egzaminu.

§  4. 

1. 2  Ustala się opłatę za egzamin w wysokości 500 zł.

2. W szczególnych przypadkach Naczelna Rada Lekarska, na wniosek cudzoziemca, może obniżyć wysokość opłaty, o której mowa w ust. 1, albo całkowicie z niej zwolnić.

3. Koszty związane z przeprowadzaniem egzaminu ponosi Naczelna Rada Lekarska.

§ 5. Naczelna Rada Lekarska wydaje cudzoziemcowi, który zdał egzamin, zaświadczenie, którego wzór stanowi załącznik do rozporządzenia.

§ 6. Postępowania w sprawie przeprowadzenia egzaminu niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia prowadzi się na podstawie dotychczasowych przepisów.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ³

ZAŁĄCZNIK 

wzór

¹ Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 16 listopada 2007 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 216, poz. 1607).

² § 4 ust. 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 26 stycznia 2024 r. (Dz.U.2024.121) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 lutego 2024 r.

³ Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 27 listopada 2002 r. w sprawie egzaminu ze znajomości języka polskiego niezbędnej do wykonywania zawodu lekarza i lekarza stomatologa (Dz. U. Nr 205, poz. 1740) oraz rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 23 lipca 2007 r. w sprawie zakresu znajomości języka polskiego w mowie i piśmie koniecznego do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty na terenie Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 145, poz. 1018), które tracą moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.