Zakres opieki lekarskiej i środki lecznicze dla pracowników Przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
Dz.U.1929.62.485
Akt utracił mocROZPORZĄDZENIE
MINISTRA KOMUNIKACJI
z dnia 26 sierpnia 1929 r.
wydane w porozumieniu z Ministrami Skarbu oraz Pracy i Opieki Społecznej o zakresie opieki lekarskiej i środków leczniczych dla pracowników Przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
przez członków rodzin rozumie się:
W przypadkach ułomności fizycznej, umysłowej albo nieuleczalnej choroby, jako też w przypadkach, gdy studja przewlekły się ponad wiek 24 lat z powodu: służby wojskowej, odbytej na skutek zarządzenia mobilizacji, lub częściowego uzupełnienia wojska do stopy wojennej, albo z powodu pełnienia w tym czasie służby ochotniczej, władza naczelna P. K. P. (Minister Komunikacji) może w drodze wyjątku uwzględnić dzieci w wieku ponad 24 lata.
Wyłączone są dzieci i pasierby, które weszły w związki małżeńskie, albo same się utrzymują lub posiadają własne zaopatrzenie, oraz ci członkowie rodziny, którzy podlegają obowiązkowi ubezpieczenia na wypadek choroby w myśl ustawy z dnia 19 maja 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 44, poz. 272).
Na przedłużenie powyższych okresów może zezwolić władza naczelna P. K. P. (Minister Komunikacji) w przypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie.
Przy obliczaniu trwania choroby liczy się jako przerwy tylko te okresy pełnienia służby, które wynoszą przynajmniej połowę okresu choroby, poprzedzającego zgłoszenie się do służby. Jeśli służba czynna trwała krócej, poszczególne okresy choroby zlicza się razem.
Lekarze udzielają pomocy lekarskiej z reguły w przychodniach kolejowych względnie w lokalach ordynacyjnych lekarzy rejonowych, a w razie obłożnej choroby pracownika lub członka jego rodziny także w domu chorego.
W chorobach, wymagających specjalnego leczenia, lekarz rejonowy kieruje chorych według swego uznania do lekarzy specjalistów, powołanych przez P. K. P.
Pracownikom i ich rodzinom, zamieszkałym poza powyższym obrębem, zapewniła się w razie obłożnej choroby umieszczenie i leczenie w zakładzie leczniczym. O potrzebie umieszczania w zakładzie leczniczym decyduje lekarz, delegowany przez właściwą Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych. W razie nieumieszczenia chorego w zakładzie leczniczym, właściwa Dyrekcja Okręgowa zwraca pracownikowi udowodnione konieczne koszty pomocy lekarskiej.
O wezwaniu lekarza prywatnego należy zawiadomić właściwego lekarza rejonowego w ciągu 24 godzin. Lekarz rejonowy sprawdza nagłość wypadku i wysokość rachunku. Opłatę za wizytę lekarską oraz niezbędne zabiegi i środki lecznicze zwraca się według taryfy urzędowej, po zatwierdzeniu rachunku przez właściwą Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych.
W szpitalach lub oddziałach szpitalnych, posiadających podział na klasy, pracownikom od grupy IX uposażenia wzwyż oraz członkom ich rodzin przysługuje utrzymanie w szpitalu według klasy II-ej, pracownikom od XVI-ej do X-ej grupy uposażenia oraz członkom ich rodzin według klasy III-ej.
W razie choroby, wymagającej specjalnych warunków leczenia, chory, któremu przysługuje utrzymanie w III kl. szpitalnej, może być umieszczony na klasie II-ej na wniosek lekarza rejonowego, zatwierdzony przez właściwą Dyrekcję Okręgową.
W razie samowolnego użycia przez chorego wyższej klasy niż ta, która przysługuje danej osobie, P. K. P. opłaca 85% względnie 70% (§ 3, p. 3 i § 4, p. 3) taksy szpitalnej według klasy, należącej się w myśl ustępu 2 niniejszego paragrafu.
W wypadkach wyjątkowych chory może być umieszczony w zakładzie prywatnym, przyczem P. K. P. zwraca koszty tylko w wysokości, przysługującej choremu w myśl niniejszego rozporządzenia w razie leczenia w szpitalach, wymienionych w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu.
Wysokość zapomogi oblicza się według taksy szpitalnej tej klasy, która danej osobie przysługuje w myśl ust. 2, § 10 niniejszego rozporządzenia. Za podstawę obliczenia służy taksa szpitala publicznego w siedzibie urzędu wojewódzkiego tego województwa, do którego pracownik względnie członek jego rodziny udaje się na kurację.
Wypłata zapomogi następuje z reguły po powrocie chorego z miejscowości klimatycznej na podstawie zaświadczenia urzędu klimatycznego lub gminnego, względnie lekarza rejonowego o odbytej kuracji, z oznaczeniem dnia jej rozpoczęcia i ukończenia.
W wypadkach niezbędnej konieczności może P. K. P. na wniosek urzędu, któremu dany pracownik podlega, wypłacić zaliczkę w wysokości nie przekraczającej 75% przyznanej zapomogi, z tem, że chory po odbyciu kuracji winien udowodnić jej przeprowadzenie w sposób przepisany w poprzednim ustępie.
Zamiast wydawania zapomogi choremu, P. K. P. może go umieścić we wskazanym przez siebie zakładzie (sanatorjum, pensjonacie).
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (5)
Akty zmieniające liczba obiektów na liście: (2)
- Zm.: rozporządzenie Ministra Komunikacji z dnia 26 sierpnia 1929 r., o zakresie opieki lekarskiej i środków leczniczych dla pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".
- Sprostowanie błędów w rozporządzeniu z dnia 26 sierpnia 1929 r. o zakresie opieki lekarskiej i środkach leczniczych dla pracowników przedsiębiorstwa "Polskie Koleje Państwowe".