Dział 7 - PRZEPISY KOŃCOWE. - Zakłady społeczne służby zdrowia i planowa gospodarka w służbie zdrowia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1948.55.434

Akt utracił moc

Wersja od: 27 maja 1990 r.

Dział  VII.

PRZEPISY KOŃCOWE.

Art.  39.

1. Ustawa niniejsza nie dotyczy zakładów leczniczych Ministerstwa Obrony Narodowej i Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, ani wojskowych w służbie czynnej oraz oficerów i podoficerów służby bezpieczeństwa publicznego.

2. Zarządzenia Ministrów: Zdrowia, Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Publicznego określą:

1) zakres zastosowania przepisów art. 14 do służby zdrowia, podległej Ministrowi Obrony Narodowej i Ministrowi Bezpieczeństwa Publicznego,

2) warunki, na jakich lekarze i inny personel służby zdrowia, będący w czynnej służbie wojskowej lub w służbie bezpieczeństwa publicznego, mogą wykonywać za zgodą swych władz przełożonych praktykę nie związaną z ich obowiązkami służbowymi.

3. Minister Obrony Narodowej i Minister Bezpieczeństwa Publicznego działają w porozumieniu z Ministrem Zdrowia w sprawach, które mogą mieć wpływ na ogólny plan w zakresie służby zdrowia i jego wykonanie.

Art.  40.

Moc obowiązującą rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o zakładach leczniczych (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 382) rozciąga się na cały obszar województwa śląskiego.

Art.  41.

1. Uchyla się ustawę z dnia 30 lipca 1938 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o wykonywaniu praktyki lekarskiej (Dz. U. R. P. Nr 57, poz. 449).

2. Art. 3 ust. 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 25 września 1932 r. o wykonywaniu praktyki lekarskiej (Dz. U. R. P. Nr 81, poz. 712) otrzymuje brzmienie:

"(1) Prawo stałego wykonywania praktyki lekarskiej mają osoby, które:

a) są obywatelami Państwa Polskiego,

b) posiadają dyplom lekarski, wydany lub uznany przez jeden z wydziałów lekarskich uniwersytetów w Państwie Polskim,

c) odbyły jednoroczną praktykę szpitalną po uzyskaniu dyplomu lekarskiego."

3. Przepisy ust. 2 nie naruszają przepisów dekretu z dnia 24 września 1947 r. w sprawie wykonywania praktyki lekarskiej, lekarsko-dentystycznej i zawodu aptekarskiego (Dz. U. R. P. Nr 61, poz. 342).

Art.  42.

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy tracą moc obowiązującą przepisy prawne, dotyczące spraw w niej uregulowanych, a w szczególności:

1) art. 10 ust. 2, art. 13, 14 i 20 ust. 2, art. 23, 27, 28, 29 i 30 ust. 2 i 3, art. 35, 73 i 78 ust. 3 i dalsze oraz art. 79 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o zakładach leczniczych (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 382),

2) art. 6, 7 i 9 ustawy z dnia 15 czerwca 1939 r. o publicznej służbie zdrowia (Dz. U. R. P. Nr 54, poz. 342),

3) ustawa z dnia 3 stycznia 1946 r. o nadzorze nad lecznictwem (Dz. U. R. P. Nr 2, poz. 8),

4) obowiązująca na obszarze województwa śląskiego ustawa z dnia 16 lipca 1937 r. o zakładach leczniczych (Dz. Ust. Śląsk. Nr 16, poz. 36).

Art.  43.

Art. 22 i 34 ustęp ostatni rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 22 marca 1928 r. o zakładach leczniczych (Dz. U. R. P. Nr 38, poz. 382) tracą moc obowiązującą z dniem wejścia w życie przepisów, wydanych na podstawie niniejszej ustawy, regulujących zagadnienia, objęte tymi artykułami - a do czasu wydania przepisów w sprawie rejestracji personelu służby zdrowia, przewidzianych w art. 28, obowiązuje sposób rejestracji, przewidziany przez szczególne przepisy prawne, dotyczące tych zawodów.

Art.  44.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Zdrowia w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art.  45.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.