Art. 8. - Zakładowe fundusze socjalny i mieszkaniowy w jednostkach gospodarki uspołecznionej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.58.343 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1992 r.

Art.  8.

1. Środki zakładowego funduszu mieszkaniowego przeznacza się na finansowanie budownictwa mieszkaniowego dla pracowników, na pomoc finansową w uzyskiwaniu i użytkowaniu mieszkań oraz na inne cele z zakresu potrzeb mieszkaniowych pracowników oraz emerytów i rencistów - byłych pracowników danego zakładu pracy.

2. Przy przyznawaniu świadczeń powinny być uwzględnione warunki materialne i sytuacja mieszkaniowa pracownika i jego rodziny.

3. Pomocy finansowej, o której mowa w ust. 2, można udzielać w formie oprocentowanych pożyczek oraz w formie pomocy częściowo lub całkowicie bezzwrotnej. Wysokość pomocy finansowej, wysokość oprocentowania pożyczek, warunki umorzenia pożyczki oraz jej spłaty ustala zakład pracy w umowie zawieranej ze świadczeniobiorcą.

4. Okres spłaty pożyczek, udzielanych z zakładowego funduszu mieszkaniowego, ustala zakład pracy na okres nie dłuższy niż 10 lat. Zakład pracy może, w uzasadnionych wypadkach, zawiesić w tym okresie spłatę pożyczki.

5. W szczególnie uzasadnionych wypadkach zakład pracy może umarzać w całości lub w części nie spłaconą pożyczkę, udzieloną ze środków zakładowego funduszu mieszkaniowego.

6. Nie spłacona pożyczka, udzielona ze środków zakładowego funduszu mieszkaniowego, staje się natychmiast wymagalna w razie wygaśnięcia stosunku pracy w następstwie porzucenia pracy przez pracownika oraz w razie rozwiązania stosunku pracy w trybie art. 52 Kodeksu pracy lub za wypowiedzeniem z powodu nienależytego wywiązywania się pracownika z jego obowiązków albo w wypadku rozwiązania stosunku pracy przez pracownika za wypowiedzeniem. Warunki i zasady spłaty pożyczki ustala zakład pracy, który pożyczki udzielił.