Zakładanie, utrzymywanie i eksploatowanie urządzeń radjotechnicznych oraz wyrób sprzętu radjotechnicznego i handel tym sprzętem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.99.915

Akt utracił moc

Wersja od: 13 października 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRZEMYSŁU I HANDLU

z dnia 10 października 1924 r.

wydane w porozumieniu z Ministrami: Spraw Wewnętrznych i Spraw Wojskowych, w sprawie zakładania, utrzymywania i eksploatowania urządzeń radiotechnicznych oraz w sprawie wyrobu sprzętu radiotechnicznego i handlu tym sprzętem.

Na mocy artykułów 1, 7, 8, 9, 11, 12, 17, 28, 30 i 32 ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie (Dz. U. R. P. z r. 1924 № 58, poz. 584) zarządza się co następuje:

§ 1. Na założenie, utrzymywanie i eksploatowanie stacyj radjotelegraficznych i radjotelefonicznych, zarówno nadawczych jak i odbiorczych, wymagane jest uzyskanie koncesji lub zezwolenia (art. 8 ustawy z dn. 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie-Dz. U. R. P. № 58, poz. 584).

§ 2. Władze i urzędy państwowe, którym na mocy art. 9 ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie przysługuje prawo zakładania i eksploatowania urządzeń radiotelegraficznych i radjotelafonicznych dla potrzeb służbowych, winny uprzednio przesłać do Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów projekt techniczny zamierzonej instalacji wraz ze szczegółowym planem sposobu eksploatacji. Po zbadaniu .projektu przez Generalną Dyrekcją Poczt i Telegrafów, Minister Przemysłu i Handlu na wniosek Generalnego Dyrektora Poczt i Telegrafów wyraża swą zgodę lub sprzeciw, uzasadniony wzglądami technicznemi.

Instalacje, wykonane na podstawie projektów, uzgodnionych między zainteresowanemi władzami, podlegają zbadaniu przez delegatów Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów i Ministra Spraw Wojskowych poczem mogą być zarejestrowane i uruchomione.

Radjostacje władz i urzędów państwowych, przeznaczone wyłącznie dla potrzeb służbowych, nie są uprawnione:

do wymiany korespondencji prywatnej, do nawiązywania łączności ze stacjami krajowemi, przeznaczonemi do powszechnego użytku, lub do użytku innych władz, o ile to nie jest konieczne, ze wzglądu na bezpieczeństwo publiczne, oraz do nawiązywania łączności z radjostacjami zagranicznemi. Wyjątki od tej zasady możliwe są tylko na podstawie specjalnego zezwolenia Ministra Przemysłu i Handlu.

§ 3. Paragraf poprzedni nie dotyczy zakładania i utrzymywania wojskowych radjostacyj nadawczych i odbiorczych, stałych i ruchomych, co do których Minister Spraw Wojskowych wydaje zarządzenia we własnym zakresie działania. Stacje te nie podlegają ogólnej rejestracji.

§ 4. 1 (uchylony).

Prywatne radjostacje nadawcze.

§ 5. 2 Koncesje lub zezwolenia na zakładanie utrzymywanie, eksploatowanie stacyj nadawczych, względnie nadawczo-odbiorczych, mogą być udzielane następującym prywatnym osobom fizycznym i prawnym:

I. Właścicielom statków handlowych żeglugi wodnej i powietrznej dla wyposażenia tych statków i zapewnienia łączności z radjostacjami stałemi.

II. Towarzystwom, których radjostacje będą włączone do ogólnej sieci państwowej i eksploatowane jako stacje użyteczności publicznej.

III. Towarzystwom eksploatującym tak zwany radjofon (broad-casting) upoważnionym do rozpowszechniania pewnych ściśle określonych kategoryj wiadomości (patrz §§ 24-26).

IV. Instytucjom naukowym, o ile dla skutecznego przeprowadzania przez nich badań i spostrzeżeń zachodzi potrzeba szybkiego i bezpośredniego porozumiewania się tych instytucyj z innemi instytucjami naukowemi: dotyczy to w szczególności punktów obserwacyjnych astronomicznych i meteorologicznych.

§ 6. 3 Stacje zaliczone do grupy !, jako stanowiące wyposażenie statków, wymagane względami bezpieczeństwa, będą zakładane i eksploatowane na mocy zezwoleń, których wydanie uzależnione będzie jedynie od prawidłowego wykonania instalacji.

Stacje te, w myśl regulaminu międzynarodowego, przynajmniej raz do roku winny być sprawdzane przez komisje rzeczoznawców Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów.

Stacje zaliczone do grupy II i III mogą być zakładane i eksploatowane tylko na podstawie specjalnych koncesyj., regulujących dokładnie stosunek tych przedsiębiorstw do Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów zarówno pod względem zakresu ich działalności, jak i pod względem świadczeń na rzecz Skarbu Państwa.

Stacje zaliczone do grupy I i II, jako uprawnione do wymiany korespondencji publicznej, winny prowadzić ścisłą rachunkowość, na podstawie które] dokonywany będzie rozrachunek między niemi, Generalną Dyrekcją Poczt i Telegrafów i Zarządami Zagranicznemi. Sposób eksploatacji tych stacyj podlega regulaminom międzynarodowym.

Stacje zaliczone do grupy IV, o ile tego wymagać będą warunki pracy fachowej, mogą, za zgodą Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów i na podstawie specjalnych porozumień z władzami państw zagranicznych, utrzymywać łączność z tejże kategorji stacjami zagranicznemi.

Stacje zaliczone do grupy, mogą być czynne tylko w pewnych określonych relacjach, a mianowicie: nie mają prawa nawiązywać łączności ze stacjami użyteczności publicznej zarówno krajowemi jak i zagranicznemi, mają natomiast prawo nawiązywać łączność między sobą jednakowoż tylko dla wymiany sygnałów i stwierdzenia wyników obserwacyj. Godziny, w których są czynne, nie powinny zbiegać się z godzinami produkcyj radjofonu (broad- castingu), by nie wywoływać zakłóceń w działalności stacyj radjofonowych.

Stacjom zaliczonym do grupy IV, wzbronionem jest pobieranie jakichkolwiek opłat za nadawanie.

§ 7. 4 Przy opracowywaniu projektu stacji nadawczej niezależnie od tego, do której z grup, wyszczególnionych w § 5, stacja nadawcza należy, muszą być zachowane następujące warunki ogólne:

a) stacja może pracować tylko falami niegasnącemi,

b) przy nadawaniu sygnałów dozwolonem jest posługiwanie się tylko zwykłym kluczem ręcznym aparatu morzowskiego lub mikrofonem dla odtwarzania fal dźwiękowych.

Stosowanie aparatów nadawczych automatycznych, któreby uniemożliwiało przyjmowanie sygnałów na słuch, jest stanowczo wzbronione. Ograniczenie to nie dotyczy stacyj, zaliczonych do grupy II, eksploatowanych jako stacje użyteczności publicznej i pozostających wobec tego pod stałą kontrolą Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów.

Przy nadawaniu radjotelegraficznem lub radjotelefonicznem zabronione jest posługiwanie się językiem umówionym i szyfrowym za wyjątkiem kodów ogólnie przyjętych w radiokomunikacji.

§ 8. 5 Zakres fal w metrach i moc stacji w watach, licząc moc doprowadzoną do anod lamp oscylacyjnych, będzie ustalana każdorazowo przez Generalną Dyrekcję Poczt i Telegrafów w zależności od przeznaczenia stacji i w związku z istniejąca w kraju siecią radjostacji.

§ 9. Osoby, ubiegające się o udzielenie im koncesji lub zezwolenia na zakup, założenie i eksploatowanie stacji nadawczej, względnie nadawczo-odbiorczej, obowiązane są wnieść podanie do Gen. Dyr. P. i T.

Podanie, opłacone stemplem, winno być sporządzone w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach i zawierać następujące dane:

1) Imię i nazwisko, wiek, przynależność państwową oraz dokładny adres osoby, ubiegającej się b koncesję we własnem imieniu lub w imieniu zastąpionej przez nią osoby prawnej.

2) Zobowiązanie do poddania, swej stacji kontroli organów G. D. P. i T. w terminach dowolnych i do podporządkowania się wszelkim ogólnym przepisom, normującym sprawy zakładania i eksploatowania radjostacyj, obowiązującym zarówno w chwili wydania koncesji lub pozwolenia jak i mającym być wydanemi w okresie ważności koncesji lub zezwolenia, oraz wszelkim specjalnym warunkom, na jakich udzielona zostanie koncesja lub zezwolenie.

3) Dokładne wyjaśnienie, w jakim celu zakładana jest radjostacja, do wymiany jakiej korespondencji i z jakiemi stacjami ma służyć, wreszcie w jakich godzinach będzie, czynna.

4) Dokładne wskazówki co do miejsca zainstalowania stacji nadawczej jak również stacyj odbiorczych, o ile te ostatnie instalowane będą przez petenta równorzędnie.

5) Typ stacji (radjotelegraficzna czy radjotelefoniczna).

6) Projekt techniczny wykonania instalacji:

a) forma i wymiary anteny,

b) źródło i rodzaj prądu,

c) moc stacji.,

d) typ aparatów,

e) zakres fali i

f) szemat połączeń (wykonany na oddzielnym arkuszu).

7) Wyjaśnienia, gdzie petent zamierza nabyć stację w kraju czy taż zagranicą.

Na żądanie G. D. P. i T. petent winien przedłożyć na piśmie swoje "curriculum vitae".

§ 10. Wniesione do Gen. Dyrekcji P. i T. podania o koncesje, lub zezwolenie na kupno, założenie, utrzymywanie i eksploatowanie radjostacyj nadawczych, Generalny Dyrektor P. i T., po rozpatrzeniu dołączonych do podań projektów i po uzgodnieniu swego stanowiska ze stanowiskiem Ministra Spraw Wewnętrznych i Ministra Spraw Wojskowych, przedstawia wraz z odpowiedniemi wnioskami Ministrowi Przemysłu i Handlu, który udziela petentowi odpowiedzi.

W razie przychylnego załatwienia do odnośnej odpowiedzi dołącza się jeden z dwóch złożonych przez petenta egzemplarzy podania, zaopatrzony decyzją o zatwierdzeniu projektu, uwierzytelnioną podpisem władz Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów i odciskiem pieczęci urzędowej, ewentualnie i zezwolenia na zakup instalacji zagranicznego pochodzenia, o ile to będzie koniecznem. W odpowiedzi wskazany będzie również wymiar opłat, które petent obowiązany będzie uiszczać w myśl § 15 niniejszego rozporządzenia.

W razie odmownego załatwienia nie podaje się motywów odmowy oprócz wypadków, gdy niema zasadniczych przeszkód do udzielania koncesji lub zezwolenia, a powodem odmowy jest niedopełnienie przez petenta pewnych formalności lub konieczność wprowadzenia zmian W pierwotnym projekcie.

Decyzje Ministra Przemysłu i Handlu są ostateczne.

§ 11. Osoby, które złożyły podania o udzielenie im zezwolenia na założenie stacji nadawczej, nie mogą rozpoczynać robót instalacyjnych przed otrzymaniem zezwolenia i zatwierdzonego projektu.

Wykonana według zatwierdzonego projektu instalacja, przed uruchomieniem jej, podlega zbadaniu przez delegatów Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów i Ministra Spraw Wojskowych. Właściciel Instalacji o dniu ukończenia robót winien uprzednio zawiadomić Generalną Dyrekcją Poczt i Telegrafów.

§ 12. Wydane przez Ministra Przemysłu i Handlu koncesje lub zezwolenia mogą być przez niego cofnięte przed upływem terminu ich ważności w razie niedotrzymywania warunków pod któremi udzielono koncesji lub zezwolenia jakoteż naruszenia postanowień ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie.

§ 13. Koncesje względnie zezwolenia na zakładanie, utrzymywanie i eksploatowanie stacyj nadawczych, względnie nadawczo - odbiorczych, będą udzielane tylko osobom fizycznym w wieku od 21 lat, godnym zaufanie, posiadającym obywatelstwo polskie względnie osobom prawnym, na czele których stoją osoby odpowiadające tymże warunkom.

Kierownictwo i obsługa stacji mogą być wykonywane bądź osobiście przez koncesjonariusza, bądź przez osoby przez koncesjonariusza w tym celu wyznaczone. Kierownik i obsługa stacji winni odpowiadać warunkom, które wymagane są od koncesjonarjusza.

Koncesjonariusz ponosi odpowiedzialność za czynności wyznaczonego personelu, związane z obsługą stacji.

§ 14. 6 Od kierownika i całej fachowej obsługi stacji wymaganem jest wykazanie się świadectwami operatorów radiotelegraficznych lub radjotelefonicznych, wydanemi przez państwowe lub uznane przez Państwo szkoły radiotechniczne albo wykazanie się odpowiednią fachową praktyką.

Osoby nie posiadające takich świadectw lub odpowiedniej praktyki mogą się zwracać do Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów o poddanie ich egzaminowi i wydanie wymaganych świadectw. Generalna Dyrekcja Poczt i Telegrafów wyznacza termin i miejsce egzaminu, pobierając od interesowanych po 25 zł. opłat z egzaminu.

§ 15. 7 Prywatne radjostacje nadawcze wymienione w § 5 uiszczają po 100 zł. rocznie od każdego kilowatta lub części kilowatta mocy stacji, mierzonej w punkcie zasilania anod lamp oscylacyjnych.

Opłata ta pobierana będzie zgóry, za każdy rok kalendarzowy niezależnie od dały uruchomienia i zwinięcia stacji, po raz pierwszy - przy wydaniu zezwolenia, następnie-między 1 i 14 stycznia każdego roku. W razie nieuiszczenia opłaty w terminie przepisanym stacja podlega zamknięciu.

Prywatne radjostacje odbiorcze.

§ 16-26. 8 (uchylone).

Wytwórnie zajmujące się produkcją aparatów radiotechnicznych oraz przedsiębiorstwa handlujące lakierni aparatami.

§ 27. W myśl art. 12 ustawy z dn. 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie wytwórnie, zajmujące sit; produkcją aparatów radiotechnicznych, oraz przedsiębiorstwa, handlujące takiemi aparatami, obowiązane są niezależnie od wymaganego ustawą przemysłową pozwolenia na założenie zakładu, zarejestrować się w Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów oraz prowadzić szczegółowy wykaz tych aparatów i ich nabywców.

Fakt zarejestrowania się ustalany będzie przez wydanie wytwórni lub przedsiębiorstwu handlowemu odpowiedniego potwierdzenia zgłoszenia.

Potwierdzenia zgłoszenia wydawane będą: wytwórniom przez Generalną Dyrekcję Poczt i Telegrafów przedsiębiorstwom zaś handlowym-przez Okręgowe Dyrekcje Poczt i Telegrafów.

Kontrolerzy z ramienia Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów, władze przemysłowe i organa policji mają prawo żądać okazania im potwierdzenia zgłoszenia.

§ 28. Osoby lub firmy, podlegające w myśl § 27 rejestracji, z chwilą wejścia w życie niniejszego rozporządzenia winny wnieść do Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów względnie do Okręgowych Dyrekcyj Poczt i Telegrafów odpowiednie deklaracje, opłacone stemplem.

Deklaracja winna zawierać:

a) imię i nazwisko właściciela wytwórni lub przedsiębiorstwa handlowego, względnie nazwę firmy i imię i nazwisko osoby, zarządzającej przedsiębiorstwem,

b) adres lokalu, zajmowanego przez przedsiębiorstwo,

c) wyjaśnienie, czy sprzęt radjotechniczny stanowi wyłączny czy też uboczny objekt produkcji, względnie handlu, danego przedsiębiorstwa,

d) dane o ilości robotników, zatrudnionych produkcją sprzętu radiotechnicznego,

e) markę fabryczną, którą posługiwać się będzie wytwórnia do oznaczania swoich wyrobów,

f) zobowiązanie: a) do ścisłego przestrzegania przepisów niniejszego rozporządzenia dotyczących rejestracji wytwarzanego, zakupywanego i sprzedawanego sprzętu radjotechnicznego, b) do poddania się kontroli organów Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów, wreszcie c) do uiszczania opłat, ustalonych niniejszem rozporządzeniem.

Do deklaracji należy dołączać zaświadczenie miejscowej władzy administracyjnej, że dana wytwórnia względnie przedsiębiorstwo handlowe posiada wszelkie wymagane przepisami uprawnienia.

Osoby i firmy, otrzymujące potwierdzenie zgłoszenia, uiszczają na rzecz Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów jednorazowo po 5 zł. tytułem opłat kancelaryjnych, Wytwórnie zaś oprócz tego po 60 zł. rocznie tytułem opłat na zorganizowanie kontroli.

§ 29. 9 Wytwórnie, zarejestrowane w Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów, obowiązane są wyprodukowane przedmioty oznaczać swoją marką fabryczną i prowadzić księgi przychodu i rozchodu zarówno całkowicie zmontowanych radjoaparatów jak i przeznaczonych na sprzedaż pojedynczych części składowych do tych aparatów.

§ 30. 10 Przedsiębiorstwa handlowe, które prowadzą handel sprzętem radjotechnicznym zarówno krajowego jak i zagranicznego pochodzenia, winny prowadzić oddzielne konta przedmiotów pochodzenia krajowego, oddzielne zaś przedmiotów pochodzenia zagranicznego.

Przy poszczególnych pozycjach przychodu należy wskazywać miejsce nabycia danych przedmiotów, przy pozycjach rozchodu-imię i nazwisko względnie firmę nabywcy, jego adres oraz numer, datę i miejsce wydania dokumentu, upoważniającego nabywcę do zakupu danych przedmiotów. Dokumentem takim są: dla przedsiębiorstw handlowych upoważnienia wydane przez okręgowe Dyrekcje Poczt i Telgrafów na prawo handlu sprzętem redjotechnicznym, dla osób prywatnych-upoważnienie na zakup radjoaparatów.

Sprzedawca, sprzedając sprzęt radjotechniczny osobie prywatnej, uprawnionej do posiadania radjostacji odbiorczej względnie nadawczej, obowiązany jest na stronie odwrotnej upoważnienia, okazanego przez nabywcę, odnotować miejsce wyrobu, typ, rodzaj i ilość sprzedawanego sprzętu, całkowitą kwotę uiszczoną przez nabywcę i procent od tej kwoty, zaliczony na dochód Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów.

Z uiszczonej przez nabywcę kwoty zalicza się na dochód Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów:

a) od fabrykatów krajowych,

b) od fabrykatów półkrajowych,

c) od fabrykatów zagranicznych.

Pobrane na dochód Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów kwoty przedsiębiorstwa handlowe obowiązane są odsyłać co miesiąc do Okręgowych Dyrekcyj Poczt i Telegrafów, od których otrzymały "potwierdzenia zgłoszenia".

§ 31. 11 Funkcjonariuszom zarządu poczt i telegrafów, uprawnionym do kontrolowania ksiąg przychodu i rozchodu wytwórni lub przedsiębiorstw handlowych przysługuje prawo przy badaniu poszczególnych pozycyj, żądania wykazania się odnośnemi dokumentami, a mianowicie fakturami lub rachunkami, względnie ich odpisami, na otrzymane lub wydane przedmioty, kwitami celnemi z uiszczenia opłat celnych, i t. p.

Stowarzyszenie miłośników radjotechniki.

§ 32. 12 (skreślony).

Postanowienia końcowe i przejściowe.

§ 33. Rozporządzenie niniejsze obowiązuje na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej od dnia 1 grudnia 1924 r. i z tą chwilą tracą moc obowiązującą wszelkie dotychczasowe zarządzenia dotyczące radiotelegrafów i radjotelefonów.

§ 34. Posiadacze radjostacyj nadawczych i odbiorczych, oraz osoby i przedsiębiorstwa zobowiązane w myśl § 27 niniejszego rozporządzenia do rejestracyj, które w terminie do dnia 31 grudnia 1924 r. nie złożą w trybie przepisanym §§ 9, 17 i 28 niniejszego rozporządzenia podań po tym terminie ulegną przepisanym karom. Jednocześnie ze złożeniem podania należy uiścić na rzecz Generalnej Dyrekcji Poczt i Telegrafów opłaty przewidziane §§ 18, 28 i 30 niniejszego rozporządzenia.

§ 35. 13 Posiadacze niezarejestrowanych dotychczas radjostacyj odbiorczych, o ile nie zarejestrują ich do dnia 15 maja 1926 r., jak również wszyscy ci, którzy w przyszłości instalować będą podobne stacje bez uzyskania upoważnienia, lub uchylać się będą od uiszczania należnych opłat abonamentowych za korzystanie z produkcyj radiofonicznych (broad-castingowych), pociągani będą do odpowiedzialności w myśl art. 28 względnie art. 20 ustawy z dnia 3 czerwca 1924 r. o poczcie, telegrafie i telefonie (Dz. U. R. P. № 58, poz. 584).

¹ § 4 uchylony przez § 18 pkt 4 rozporządzenia z dnia 1 października 1936 r. o radiofonicznych urządzeniach odbiorczych. (Dz.U.36.78.548) z dniem 13 października 1936 r.

² § 5:

- zmieniony przez § 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

- zmieniony przez § 31 pkt 1 rozporządzenia z dnia 16 września 1932 r. o prywatnych radjostacjach doświadczalnych. (Dz.U.32.104.869) z dniem 29 listopada 1932 r.

³ § 6:

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

- zmieniony przez § 31 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 września 1932 r. o prywatnych radjostacjach doświadczalnych. (Dz.U.32.104.869) z dniem 29 listopada 1932 r.

⁴ § 7:

- zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

- zmieniony przez § 31 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 września 1932 r. o prywatnych radjostacjach doświadczalnych. (Dz.U.32.104.869) z dniem 29 listopada 1932 r.

⁵ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

⁶ § 14 zmieniony przez § 1 pkt 6 i 7 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

⁷ § 15:

- zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

- zmieniony przez § 31 pkt 2 rozporządzenia z dnia 16 września 1932 r. o prywatnych radjostacjach doświadczalnych. (Dz.U.32.104.869) z dniem 29 listopada 1932 r.

⁸ § 16-26 uchylone przez § 18 pkt 4 rozporządzenia z dnia 1 października 1936 r. o radiofonicznych urządzeniach odbiorczych. (Dz.U.36.78.548) z dniem 13 października 1936 r.

⁹ § 29 zmieniony przez § 1 pkt 18 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

¹⁰ § 30 zmieniony przez § 1 pkt 19 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

¹¹ § 31 zmieniony przez § 1 pkt 20 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

¹² § 32 skreślony przez § 1 pkt 21 rozporządzenia z dnia 31 lipca 1926 r. (Dz.U.26.87.483) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 25 sierpnia 1926 r.

¹³ § 35 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 27 kwietnia 1926 r. (Dz.U.26.40.253) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 maja 1926 r.