Zakaz używania białego i żółtego fosforu przy wyrobie przedmiotów zapalnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.43.380

Akt utracił moc

Wersja od: 14 maja 1927 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 22 kwietnia 1927 r.

o zakazie używania białego i żółtego fosforu przy wyrobie przedmiotów zapalnych.

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. N^o 78, poz. 443) postanawiam co następuje:

Art.  1.

Używanie białego i żółtego fosforu przy wyrobie zapałek lub innych przedmiotów zapalnych jest zakazane.

Art.  2.

Zakazane jest również: używanie, przechowywanie, sprzedaż i wogóle rozpowszechnianie w jakikolwiek bądź sposób oraz przywóz z zagranicy produktów zapalnych, zawierających biały lub żółty fosfór.

Art.  3.

Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu, stosownie do właściwości, z Ministrem Spraw Wewnętrznych, Ministrem Spraw Wojskowych i Ministrem Przemysłu i Handlu lub Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, może w drodze rozporządzeń ustalać wyjątki od zakazów, zawartych w artykułach poprzednich, dla celów wojskowych, naukowych i dla wyrobu lontów, służących do zapalania górniczych lamp bezpieczeństwa oraz określać warunki, przy których zachowaniu powyższe wyjątki będą dopuszczalne.

Art.  4.

Winni przekroczenia przepisów, zawartych w art. 1 i 2 oraz przepisów rozporządzeń na podstawie art. 3 wydać się mających ulegną karze grzywny do 2.500 złotych ¹ i aresztu do sześciu tygodni ² , lub jednej z tych kar.

Władza wymierzająca karę oznaczy w orzeczeniu na wypadek nieściągalności grzywny, karę zastępczego aresztu, według słusznego uznania, jednak na czas nie ponad sześć tygodni.

Przedmioty bezprawnie wyrabiane, przechowywane, rozpowszechniane lub przywożone z zagranicy, ulegną konfiskacie ³ , niezależnie od tego, czy są własnością osoby skazanej, czy też innej. Jeżeli ściganie lub skazanie winnego jest niemożliwe, należy orzec samoistnie konfiskatę tych przedmiotów.

Art.  5.

Do wymierzania kar, przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem, powołane są władze administracyjne I instancji.

Przeciwko orzeczeniu władzy administracyjnej I instancji, można w ciągu dni siedmiu od dnia doręczenia orzeczenia wnieść na ręce tej władzy żądanie przekazania sprawy właściwemu sądowi powiatowemu (pokoju), który zastosuje przepisy postępowania, obowiązujące dla I instancji sądowej. Wyrok sądu okręgowego wydany w II instacji jest prawomocny.

Przedmioty, podlegające konfiskacie, należy zająć już w toku postępowania przewidzianego artykułem niniejszym.

Art.  6.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego powierza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu, stosownie do właściwości, z Ministrem Spraw Wewnętrznych, Ministrem Spraw Wojskowych, Ministrem Sprawiedliwości, Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego oraz Ministrem Przemysłu i Handlu.

Art.  7.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie na całym obszarze Rzeczypospolitej z dniem 1 lipca 1927 r.

Jednocześnie tracą moc wszelkie przepisy, dotyczące przedmiotów, objętych niniejszem rozporządzeniem.

¹ Wysokość granicy grzywny ustalona na podstawie:

- art. 1 dekretu z dnia 26 kwietnia 1948 r. o podwyższeniu grzywien, kar pieniężnych, kar porządkowych i nawiązek (Dz.U.48.24.161)

- ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz.U.50.50.459)

- art. IX § 2 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115)

- art. 2 § 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.82.16.125) z dniem 7 czerwca 1982 r.

- art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.

- art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- art. 7 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U.94.84.386)

- art. 3 ust. 1 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

² Kara aresztu uchylona na podstawie art. X § 1 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

³ Obecnie środkowi karnemu przepadku przemiotów - zob. kolejno:

- art. XI ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115)

- art. 11 ustawy z dnia 28 sierpnia 1998 r. o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń, ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawy o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń, ustawy - Kodeks pracy i niektórych innych ustaw (Dz.U.98.113.717).