Rozdział 7 - Zagrożenie erupcyjne i siarkowodorowe w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi - Zagrożenia naturalne w zakładach górniczych.
Dziennik Ustaw
Dz.U.2002.94.841
Akt utracił moc Wersja od: 23 października 2004 r.
Rozdział 7
Zagrożenie erupcyjne i siarkowodorowe w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi
Zagrożenie erupcyjne i siarkowodorowe w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi
§ 34.
1.
Ustala się dwie klasy zagrożenia erupcyjnego przy wierceniach i eksploatacji złóż ropy naftowej lub gazu ziemnego.2.
Do klasy A zagrożenia erupcyjnego zalicza się otwory wiertnicze i odwierty o anormalnie dużym zagrożeniu erupcyjnym oraz otwory wiercone w rejonach nierozpoznanych geologicznie i nieznanej charakterystyce złożowej.3.
Do klasy B zagrożenia erupcyjnego zalicza się otwory wiertnicze i odwierty w rejonach o znanej budowie geologicznej i znanej charakterystyce złożowej, gdy gradient ciśnienia złożowego nie przekracza 0,13 MPa/10 m.§ 35.
1.
Ustala się cztery kategorie zagrożenia siarkowodorowego dla otworów w wierceniu oraz odwiertów na złożach ropy naftowej lub gazu ziemnego.2.
Do pierwszej kategorii zalicza się te otwory i odwierty, z których możliwy wypływ siarkowodoru jest większy od 120 m3/min.3.
Do drugiej kategorii zalicza się te otwory i odwierty, z których możliwy wypływ siarkowodoru przekracza 18 m3/min, lecz nie jest większy niż 120 m3/min.4.
Do trzeciej kategorii zalicza się te otwory i odwierty, z których możliwy wypływ siarkowodoru przekracza 6 m3/min, lecz nie jest większy niż 18 m3/min.5.
Do czwartej kategorii zalicza się te otwory i odwierty, przy których istnieje możliwość wystąpienia zagrożenia toksycznego siarkowodorem o stężeniu powyżej 7 ppm, a maksymalny możliwy wypływ siarkowodoru nie przekracza 6 m3/min.6.
Kategorie zagrożenia siarkowodorowego, określone w ust. 2-5, odnoszą się do otworów i odwiertów w rejonach o znanej wydajności i koncentracji siarkowodoru.§ 36.
Przy ustalaniu kategorii zagrożenia siarkowodorowego:1)
dla otworów w wierceniu oraz dla odwiertów eksploatujących płyn złożowy przez rurki wydobywcze powinna być przyjęta największa możliwa wydajność wypływu siarkowodoru wydobywającego się z otworu przez ostatnią kolumnę rur okładzinowych podczas erupcji otwartej, przy przeciwciśnieniu na wylocie otworu równym ciśnieniu atmosferycznemu,2)
w rejonach nierozpoznanych, przy wierceniu otworów poszukiwawczych, wypływ siarkowodoru powinien być określony szacunkowo dla danej struktury geologicznej,3)
ustalenia szacunkowe, określone w pkt 2, powinny być skorygowane po opróbowaniu pierwszego odwierconego otworu na danej strukturze.§ 37.
1.
Ustala się dwie kategorie zagrożenia siarkowodorowego w zakładach górniczych wydobywających siarkę.2.
Do pierwszej kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się te miejsca, w których przy normalnych warunkach pracy stężenie siarkowodoru w powietrzu nie przekracza wartości 7 ppm, ale istnieje możliwość okresowego wystąpienia zwiększonego stężenia w wyniku uszkodzeń instalacji lub urządzeń ochronnych.3.
Do drugiej kategorii zagrożenia siarkowodorowego zalicza się te miejsca, w których istnieje możliwość występowania siarkowodoru w powietrzu o stężeniu przekraczającym 7 ppm.