Zadania i organizacja służby ratownictwa morskiego i brzegowego.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1970.6.53
Akt utracił moc Wersja od: 27 marca 1970 r.
ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ŻEGLUGI
z dnia 12 marca 1970 r.
w sprawie zadań i organizacji służby ratownictwa morskiego i brzegowego.
Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu morskiego (Dz. U. z 1961 r. Nr 58, poz. 318) zarządza się, co następuje:
Ratownictwo morskie.
Ratownictwo morskie.
§ 1.
Zadaniem służby ratownictwa morskiego jest poszukiwanie i ratowanie ludzi oraz statków i innych obiektów znajdujących się w niebezpieczeństwie na morzu.§ 2.
1.
Zadania w zakresie ratownictwa morskiego wykonuje przedsiębiorstwo państwowe Polskie Ratownictwo Okrętowe, zwane dalej w skrócie "PRO", za pomocą: 1)
specjalnych statków ratowniczych, 2)
innych statków własnych, 3)
statków zarządów portów, wyznaczonych i przystosowanych do prowadzenia akcji ratowniczych, 4)
statków i urządzeń skierowanych do akcji ratowniczych, a pozostających w dyspozycji innych jednostek organizacyjnych.2.
W razie trudności w uzyskaniu do dyspozycji statków i urządzeń wymienionych w ust. 1 pkt 4, PRO zwraca się do właściwego urzędu morskiego, który podejmuje decyzję i wydaje odpowiednie polecenia.§ 3.
1.
Statki ratownicze PRO pełnią służbę pogotowia przez całą dobę w portach: Tolkmicko, Górki Zachodnie, Gdynia, Hel, Władysławowo, Łeba, Ustka, Darłowo, Kołobrzeg, Dziwnów, Trzebież i Świnoujście.2.
Minister Żeglugi może wyrazić zgodę na wprowadzenie zmian w lokalizacji określonej w ust. 1.§ 4.
1.
Statki zarządów portów wyznaczane są do służby ratowniczej przez urzędy morskie w porozumieniu z PRO i zarządami portów.2.
Zarządy portów obowiązane są wyposażyć statki wyznaczone do służby ratowniczej w sprzęt ratowniczy oraz w sprzęt służący do udzielania pierwszej pomocy i wykonywania niezbędnych zabiegów sanitarnych, w ilości i rodzaju ustalonych przez PRO, i są odpowiedzialne za stan gotowości tych statków.§ 5.
1.
Koordynację akcji poszukiwawczych i ratowniczych prowadzą Ratownicze Ośrodki Koordynacyjne PRO w Gdyni i w Świnoujściu.2.
Ratownicze ośrodki koordynacyjne pełnią służbę przez całą dobę.§ 6.
Szczegółową organizację służby ratownictwa morskiego oraz zasady jej działania określa regulamin wydany przez dyrektora PRO w porozumieniu z dyrektorami urzędów morskich.
Ratownictwo brzegowe.
Ratownictwo brzegowe.
§ 7.
Zadaniem służby ratownictwa brzegowego jest: 1)
ratowanie ludzi, którym zagraża niebezpieczeństwo na statku osiadłym na mieliźnie w pobliżu brzegu lub w innych wypadkach, kiedy pomoc może być udzielona od strony lądu, 2)
udzielanie pierwszej pomocy osobom uratowanym.§ 8.
Zadania w zakresie ratownictwa brzegowego wykonują urzędy morskie przy pomocy brzegowych stacji ratowniczych.§ 9.
1.
Brzegowe stacje ratownicze znajdują się w portach: Świbno, Władysławowo, Łeba, Ustka, Darłowo, Kołobrzeg i Dziwnów oraz w miejscowości Sztutowo.2.
Kierownikami brzegowych stacji ratowniczych są kapitanowie portów, w których takie stacje się znajdują, a w innych wypadkach - osoby wyznaczone przez właściwy urząd morski.§ 10.
1.
Brzegowe stacje ratownicze wyposażone są w amfibie lub samochody ratownicze ze sprzętem ratowniczym oraz w środki do udzielania pierwszej pomocy.2.
Brzegowe stacje ratownicze obsługiwane są przez drużyny ratownicze, w których skład wchodzą pracownicy terenowych służb urzędów morskich.3.
Członkami drużyn ratowniczych mogą być również osoby nie zatrudnione w urzędach morskich, pełniące te czynności ochotniczo.§ 11.
1.
Członkowie drużyn ratowniczych otrzymują legitymacje służby ratownictwa brzegowego oraz odznaki tej służby. Wzór legitymacji i wzór odznaki określa Minister Żeglugi.2.
Na czas pełnienia służby członkowie drużyn ratowniczych otrzymują odzież ochronną, której rodzaj ustalają urzędy morskie.3.
Członkom drużyn ratowniczych pełniącym w nich czynności ochotniczo (§ 10 ust. 3) przysługują z tytułu wypadków, którym ulegli w związku z udziałem w akcjach ratowniczych lub w czasie szkolenia w tym zakresie, świadczenia przewidziane w przepisach wydanych na podstawie art. 15 ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6).4.
Właściwy urząd morski obowiązany jest zawrzeć na swój koszt umowy ubezpieczenia w zakresie następstw nieszczęśliwych wypadków mogących się wydarzyć członkom drużyn ratowniczych, o których mowa w ust. 3, w związku z udziałem w akcjach ratowniczych lub w szkoleniu w tym zakresie.5.
Świadczenia przewidziane w ust. 2 ponosi urząd morski.§ 12.
Szczegółową organizację służby ratownictwa brzegowego oraz zasady jej działania określa regulamin wydany przez właściwy urząd morski w porozumieniu z PRO.
Zadania innych organów współdziałających w ratownictwie.
Zadania innych organów współdziałających w ratownictwie.
§ 13.
1.
Służby ratownictwa morskiego i brzegowego współpracują w miarę potrzeb z: 1)
radiostacjami nadbrzeżnymi resortu łączności, 2)
Biurami Prognoz Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego w Gdyni i w Szczecinie, 3)
Marynarką Wojenną, 4)
Wojskami Ochrony Pogranicza, 5)
jednostkami organizacyjnymi służby zdrowia mającymi siedzibę na wybrzeżu, 6)
przedsiębiorstwami żeglugowymi i rybackimi, 7)
organizacjami ratowniczymi państw obcych, 8)
portowymi strażami pożarnymi, 9)
innymi instytucjami, które są w stanie udzielić pomocy.2.
Zasady współpracy Marynarki Wojennej z PRO i z urzędami morskimi w zakresie ratownictwa morskiego i brzegowego reguluje porozumienie zawarte pomiędzy tymi jednostkami.§ 14.
Do zadań radiostacji nadbrzeżnych resortu łączności (Gdynia-Radio, Witowo-Radio i Szczecin-Radio) należy: 1)
prowadzenie stałego nasłuchu na międzynarodowych częstotliwościach w niebezpieczeństwie na morzu (500 kHz, 2182 kHz oraz 156,8 MHz) i przekazywanie informacji o odrębnych sygnałach wzywania pomocy - do ratowniczych ośrodków koordynacyjnych PRO, 2)
zapewnienie łączności radiowej w czasie akcji ratowniczych na morzu, 3)
pośredniczenie w przekazywaniu porad lekarskich na statki, 4)
pośredniczenie w przekazywaniu komunikatów ważnych dla bezpieczeństwa żeglugi oraz dla ochrony sanitarnej granic Państwa.§ 15.
Do zadań radiostacji nadbrzeżnych wchodzących w skład sieci radiokomunikacyjnej resortu żeglugi należy: 1)
prowadzenie nasłuchu na międzynarodowych częstotliwościach w niebezpieczeństwie na morzu, 2)
zapewnienie w miarę potrzeby łączności radiowej w czasie akcji ratowniczych na morzu.§ 16.
Korespondencja radiotelegraficzna, radiotelefoniczna i telefoniczna, związana z prowadzeniem akcji ratowniczych, odbywa się w pierwszej kolejności przed wszelką inną korespondencją.§ 17.
1.
Marynarka Wojenna i Wojska Ochrony Pogranicza przekazują niezwłocznie najbliższemu ratowniczemu ośrodkowi koordynacyjnemu PRO i najbliższemu kapitanatowi lub bosmanatowi portu wszelkie obserwacje z wojskowych punktów obserwacyjnych, dotyczące sygnałów wzywania pomocy na morzu lub zauważonych wypadków mnorskich.2.
W razie odebrania sygnałów wzywania pomocy lub na prośbę ratowniczych ośrodków koordynacyjnych PRO - Marynarka Wojenna, Wojska Ochrony Pogranicza, radiostacje nadbrzeżne resortu łączności oraz jednostki organizacyjne resortu żeglugi obowiązane są w miarę posiadanych urządzeń radiotechnicznych, ustalić pozycję statku znajdującego się w niebezpieczeństwie na morzu i podać ją niezwłocznie odpowiedniemu ratowniczemu ośrodkowi koordynacyjnemu PRO.§ 18.
1.
Jednostki organizacyjne służby zdrowia, mające swą siedzibę na wybrzeżu, na żądanie ratowniczych ośrodków koordynacyjnych PRO oraz statków ratowniczych i brzegowych stacji ratowniczych udzielają pomocy lekarskiej na brzegu i przewożą chorych na lądzie, a także udzielają pomocy lekarskiej na statku, z zastrzeżeniem wynikającym z ust. 2.2.
W razie gdy dotarcie na statek jest połączone ze szczególnym niebezpieczeństwem, pomocy lekarskiej na statku udzielają fachowi pracownicy służby zdrowia na zasadach ustalonych przez właściwy do spraw zdrowia i opieki społecznej organ prezydium wojewódzkiej rady narodowej w porozumieniu z właściwym urzędem morskim.3.
Zapewnienie środków transportu wodnego dla przewiezienia lekarzy z lądu na statek znajdujący się na morzu oraz dla przewiezienia chorych i lekarzy ze statku na ląd należy do żądającego takiej pomocy.§ 19.
1.
Biura Prognoz Państwowego Instytutu Hydrologiczno-Meteorologicznego w Gdyni i w Szczecinie: 1)
obserwują stan i rozwój sytuacji meteorologicznej dla potrzeb bezpieczeństwa żeglugi, 2)
przekazują codziennie w ustalonych godzinach prognozy o przewidywanym stanie pogody oraz o groźnych zjawiskach meteorologicznych i hydrologicznych.2.
Zasady i sposób wykonywania zadań określonych w ust. 1 ustali Państwowy Instytut Hydrologiczno-Meteorologiczny w porozumieniu z urzędami morskimi.§ 20.
Łączność radiowa w niebezpieczeństwie na morzu utrzymywana jest ze statkiem przez radiostacje nadbrzeżne resortu łączności, a w miarę potrzeby również przez jednostki organizacyjne resortu żeglugi, posiadające urządzenia radiokomunikacyjne.
Akcja ratownicza w portach i na redach.
Akcja ratownicza w portach i na redach.
§ 21.
1.
Stosownie do sytuacji akcję ratowniczą na akwenach portu i redy przeprowadzają: 1)
kapitan statku znajdującego się w niebezpieczeństwie, 2)
służba ratownictwa morskiego, 3)
służba ratownictwa brzegowego, 4)
portowa straż pożarna.2.
Akcja ratownicza odbywa się pod nadzorem kapitana portu i jest przez niego koordynowana.3.
Przy przeprowadzaniu akcji ratowniczej kapitan portu decyduje we wszystkich sprawach, mających związek z bezpieczeństwem żeglugi i bezpieczeństwem obiektów w porcie.§ 22.
Szczegółowy tryb postępowania przy prowadzeniu akcji ratowniczych na akwenach portu i redy określą urzędy morskie.
Przepisy wspólne i końcowe.
Przepisy wspólne i końcowe.
§ 23.
1.
Nadzór nad stanem gotowości statków ratowniczych i wyposażenia ich w sprzęt ratowniczy, jak również nad stanem gotowości i wyposażenia statków zarządów portów wyznaczonych do służby ratowniczej - sprawują urzędy morskie.2.
W ramach sprawowanego nadzoru urzędu przeprowadzają okresowe i dorywcze inspekcje oraz alarmy próbne, a wyniki ich ujmują w protokołach tych inspekcji i alarmów. Stwierdzone niedociągnięcia i braki powinny być usunięte w terminie wyznaczonym przez urząd morski.§ 24.
1.
Bezpośredni nadzór nad statkami ratowniczymi sprawują kapitanowie portów, w których te statki się znajdują, a w innych wypadkach - osoby wyznaczone przez właściwy urząd morski.2.
Bezpośredni nadzór obejmuje również dysponowanie statkiem ratowniczym w razie: 1)
przyjęcia sygnałów wzywania pomocy, 2)
gdy zachodzi konieczność natychmiastowego wyjścia statku ratowniczego na morze w celu przeprowadzenia doraźnej akcji ratowniczej, 3)
gdy istnieje nagła konieczność równoczesnego prowadzenia akcji ratowniczej od strony morza i od strony lądu.3.
O każdym zadysponowaniu statkiem ratowniczym należy niezwłocznie zawiadomić najbliższy ratowniczy ośrodek koordynacyjny PRO.§ 25.
Osoby wyróżniające się w akcjach ratowania ludzi w ratownictwie morskim lub brzegowym mogą otrzymywać specjalne nagrody pieniężne, których wysokość i tryb przyznawania określają odrębne przepisy.§ 26.
1.
Urzędy morskie podają do publicznej wiadomości - w formie ogłoszeń - sygnały wzywania pomocy w niebezpieczeństwie na morzu, sposób, w jaki należy zawiadomić właściwe organy o zauważeniu lub usłyszeniu takich sygnałów, oraz zakaz nadużywania sygnałów wzywania pomocy lub używania innych sygnałów, które można by pomylić z sygnałami wzywania pomocy.2.
Ogłoszenia przewidziane w ust. 1 powinny być wywieszone w kapitanatach i bosmanatach portów, w obwodach ochrony wybrzeża i w pobliżu przejść na plaże (w rejonie kąpielisk).§ 27.
1.
Statki ratownicze pełniące stałe pogotowie, amfibie i samochody ratownicze oraz samoloty i śmigłowce przeznaczone do ratownictwa noszą znak krzyża maltańskiego.2.
Przepis ust. 1 nie dotyczy wojskowych jednostek pływających, samolotów i śmigłowców.§ 28.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »