Art. 7. - Zabezpieczenie na wypadek bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.58.555 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1945 r.

Art.  7. ⁶

Podstawą do wymiaru wkładek jest faktyczny zarobek robotnika, obliczany zgodnie z przepisami niniejszego artykułu.

Wysokość wkładki, obliczanej od każdorazowo wypłacanych zarobków, wynosi 2% sumy, służącej" za podstawę do wymiaru wkładek, przyczem suma poniżej 50 groszy zaokrągla się do 50 groszy, zaś suma powyżej 50 groszy zaokrągla się do 1 złotego.

Wkładka za podlegającego obowiązkowi zabezpieczenia robotnika sezonowego wynosi 4% od każdorazowo wypłacanych temu robotnikowi zarobków.

Wkładki zakładów pracy, przewidziane w niniejszym artykule, winny być co miesiąc z dołu, najpóźniej do dnia 20 następującego miesiąca, zaś jeśli idzie o zakłady pracy górniczo - hutnicze - do dnia 25 następującego miesiąca przekazane do Funduszu Bezrobocia, względnie do instytucyj przez niego wskazanych.

⁶ Art. 7:

- zmieniony przez art. 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1933 r. (Dz.U.33.85.649) zmieniającej nin. ustawę z dniem 30 października 1933 r.

- zmieniony przez art. 3 pkt 8 rozp. z mocą ustawy z dnia 24 października 1934 r. o połączeniu Funduszu Bezrobocia z Funduszem Pracy (Dz.U.34.94.849) z dniem 1 kwietnia 1935 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 3 dekretu z dnia 29 września 1945 r. o uiszczaniu przez pracodawców całości składek na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy (Dz.U.45.43.240) z dniem 1 września 1945 r.