Art. 3. - Zabezpieczenie na wypadek bezrobocia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.58.555 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1945 r.

Art.  3. ²

Prawo do świadczeń na wypadek bezrobocia może przyznać Minister Pracy i Opieki Społecznej również tym robotnikom, pozostającym w stosunku najmu pracy w zakładach pracy, wymienionych w art. 1 niniejszej ustawy, których zarobek tygodniowy z powodu ograniczenia produkcji nie przekracza pełnego umówionego zarobku za 3 dni pracy.

Zasiłek dla tej kategorji osób określi w każdym wypadku Minister Opieki Społecznej w granicach od 30% do 50% normy zasiłku, przewidzianej w art. 11 niniejszej ustawy, zależnie od ilości dni przepracowanych.

Przyznanie prawa do zasiłków robotnikom, wymienionym w ust. 1, może nastąpić jedynie, jeśli wydatki na te zasiłki znajdą pokrycie w ramach funduszów, powstałych z wpływów, wymienionych w art. 6 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia.

² Art. 3 zmieniony przez art. 3 pkt 2-4 rozp. z mocą ustawy z dnia 24 października 1934 r. o połączeniu Funduszu Bezrobocia z Funduszem Pracy (Dz.U.34.94.849) z dniem 1 kwietnia 1935 r.