§ 5. - Wzajemne stosunki i współpraca szpitali publicznych i ubezpieczalni społecznych oraz Zakładu Ubezpieczenia na Wypadek Choroby.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.103.816

Akt utracił moc

Wersja od: 31 grudnia 1933 r.

§ 5. W razie umieszczenia w szpitalu osoby uprawnionej do świadczeń ze strony ubezpieczalni społecznej bez zlecenia instytucji ubezpieczeń społecznych, instytucja ta obowiązana będzie do uiszczania opłat tylko za wypadki nagłe, niezależnie od tego kto umieścił chorego w szpitalu, w razie stwierdzenia przez lekarza instytucji ubezpieczeń społecznych, że zwłoka w umieszczeniu chorego w szpitalu groziła niebezpieczeństwem dla jego życia lub poważnem pogorszeniem choroby, oraz w wypadkach chorób zakaźnych, o ile warunki izolacji w domu nie były dostateczne, co stwierdza lekarz urzędowy.

O przyjęciu osób uprawnionych do świadczeń ze strony ubezpieczalni, bez zlecenia instytucji ubezpieczeń społecznych, powinien szpital zawiadomić zainteresowaną instytucję w ciągu 3-ch dni.

Zawiadomienie powinno zawierać:

a) personalja chorego z podaniem możliwie numeru legitymacji, wydanej przez ubezpieczalnie społeczną;

b) datę i godzinę przyjęcia;

c) powód przyjęcia (objawy, rozpoznanie);

d) przypuszczalny okres leczenia w szpitalu;

e) opis uszkodzenia i datę wypadku podaną przez chorego, jeżeli choroba jest następstwem wypadku w zatrudnieniu.

Celem umożliwienia lekarzowi ubezpieczalni stwierdzenia, czy zachodzą warunki, wymienione w ustępie pierwszym niniejszego paragrafu, dyrektor szpitala obowiązany jest zezwolić lekarzowi, delegowanemu przez ubezpieczalnię, na dokonanie wspólnie z ordynatorem szpitala badania chorego w szpitalu.

Instytucja ubezpieczeń społecznych powinna w ciągu trzech dni od otrzymania zawiadomienia albo przesłać szpitalowi pisemne zlecenie, upoważniające do leczenia chorego na jej rachunek, albo zawiadomić szpital o odmowie. W tym ostatnim wypadku instytucja ubezpieczeń społecznych obowiązana jest podać powody odmowy.