Wysokość świadczeń rentowych w ubezpieczeniu społecznym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1953.8.20

Akt utracił moc

Wersja od: 4 stycznia 1953 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 17 stycznia 1953 r.

w sprawie wysokości świadczeń rentowych w ubezpieczeniu społecznym.

Na podstawie art. 9 pkt 2 ustawy z dnia 1 marca 1949 r. o zmianie niektórych przepisów o ubezpieczeniach społecznych (Dz. U. Nr 18, poz. 109) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie normuje wysokość świadczeń rentowych z ubezpieczenia społecznego.

§  2.

1. Renty z ubezpieczeń emerytalnych osób, które po oswobodzeniu poszczególnych obszarów państwa nie wykonywały przynajmniej przez 18 miesięcy pracy, uzasadniającej obowiązek ubezpieczenia emerytalnego lub ubezpieczenia na wypadek choroby i macierzyństwa, wynoszą miesięcznie

renta ubezpieczonego - zł 140

renta wdowia - zł 98

2. Zaopatrzenia przewidziane w art. 302 i art. 303 ustawy o ubezpieczeniu społecznym lub w art. 160 i art. 161 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o ubezpieczeniu pracowników umysłowych, wypłacane są w takiej samej wysokości, jak renty wymienione w ust. 1.

3. Renty emerytalne i zaopatrzenia, przysługujące dotychczas w wysokości 90 zł (63 zł), podwyższa się do wysokości wymienionej w ust. 1.

§  3.

1. Renty z ubezpieczenia od wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych z tytułu wypadków, które nastąpiły przed oswobodzeniem poszczególnych obszarów państwa, wynoszą miesięcznie:

pełna renta ubezpieczonego - zł 253

renta wdowia - zł 112

2. Renta dalszej rodziny wynosi - bez względu na liczbę uprawnionych do niej osób 77 zł miesięcznie oraz dodatek w wysokości 35 zł - na każdego uprawnionego.

3. Łączna suma renty wdowiej i renty dalszej rodziny nie może przekraczać wysokości pełnej renty ubezpieczonego.

4. Renty z ubezpieczenia od wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych drobnych producentów rolnych wypłacane są w wysokości określonej w paragrafie niniejszym niezależnie od daty wypadku.

5. Renty wyżej wymienione, wymierzone na podstawie dotychczasowych przepisów, podwyższa się do wysokości określonej w paragrafie niniejszym.

§ 4. Renty z ubezpieczeń emerytalnych osób, które po oswobodzeniu poszczególnych obszarów państwa wykonywały przynajmniej przez 18 miesięcy pracę uzasadniającą obowiązek ubezpieczenia i których prawo do renty powstało po dniu 3 stycznia 1953 r., wymierzane są na podstawie ich przeciętnego zarobku z ostatnich 6 miesięcy według następującej tabeli:

Grupa zarobkowa	Przeciętny miesięczny zarobek zł	Wysokość renty
		inwalidzkiej	wdowiej
		zł
I	poniżej 330	142	100
II	od 330 do 429	160	113
III	od 430 do 539	178	124
IV	od 540 do 649	195	138
V	od 650 do 749	213	151
VI	od 750 do 849	231	162
VII	od 850 do 949	249	175
VIII	od 950 i wyżej	266	186

§ 5. Dla pracowników, którzy po oswobodzeniu poszczególnych obszarów państwa wykonywali przynajmniej przez 18 miesięcy pracę uzasadniającą obowiązek ubezpieczenia i których prawo do renty powstało przed dniem 4 stycznia 1953 r., oraz dla wdów po tych pracownikach wysokość renty emerytalnej, ustalonej według dotychczasowych przepisów, podwyższa się do wysokości renty przewidzianej dla tej samej grupy zarobkowej w tabeli podanej w § 4.

§ 6. Renty byłych prowizjonistów żup solnych, które Zakład Ubezpieczeń Społecznych wypłaca w wysokości przekraczającej kwoty rent, jakie przysługiwałyby według przepisów obowiązujących w ubezpieczeniu emerytalnym, podwyższa się o 25%. Podwyższona w ten sposób renta nie może być jednak niższa od renty, jaka przysługiwałaby według przepisów ubezpieczenia emerytalnego.

§ 7. Renty w wysokości ustalonej w § 2 wypłacane osobom, które wskutek wykonywania pracy po ich przyznaniu spełniają warunek przewidziany w § 4, będą przeliczone stosownie do §§ 4 i 10, począwszy od miesiąca następującego po spełnieniu warunku, najwyżej jednak za 3 miesiące wstecz od dnia zgłoszenia roszczenia o przeliczenie renty. Przepis powyższy stosuje się odpowiednio przy wymiarze renty wdowiej w razie śmierci rencisty przed przeliczeniem renty.

§  8.

1. Renty z ubezpieczenia od wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych z tytułu wypadków (chorób zawodowych), które nastąpiły po dniu 3 stycznia 1953 r., wymierzane są na podstawie przeciętnego zarobku z ostatnich 6 miesięcy według następującej tabeli:

Grupa zarobkowa	Przeciętny miesięczny zarobek zł	Wysokość renty
		inwalidzkiej	wdowiej
		zł
I	poniżej 330	266	124
II	od 330 do 429	280	138
III	od 430 do 539	300	151
IV	od 540 do 649	320	167
V	od 650 do 749	360	182
VI	od 750 do 849	400	200
VII	od 850 do 949	444	222
VIII	od 950 i wyżej	48%	24%
		przeciętnego zarobku

2. Renta dalszej rodziny równa się rencie wdowiej, jeżeli jest tylko jedna osoba uprawniona; jeżeli uprawnionymi są dwie osoby, kwotę tę powiększa się o 25%.

3. Łącznie suma renty wdowiej i dalszej rodziny nie może przekraczać wysokości pełnej renty ubezpieczanego.

§  9.

1. Dla pracowników, którzy ulegli wypadkowi (chorobie zawodowej) po oswobodzeniu poszczególnych obszarów państwa, lecz przed dniem 4 stycznia 1953 r., oraz dla wdów po wymienionych pracownikach wysokość renty, ustaloną według dotychczasowych przepisów, podwyższa się do wysokości renty przewidzianej dla tej samej grupy zarobkowej, podanej w tabeli § 8 ust. 1 z tym, że renty wymierzone od przeciętnego miesięcznego zarobku 780 zł lub więcej podwyższa się o 48%.

2. Renta dalszej rodziny równa się rencie wdowiej, ustalonej w sposób wskazany w ust. 1, jeżeli jest tylko 1 osoba uprawniona; jeżeli uprawnionymi są dwie osoby, kwotę tę powiększa się o 25%.

§ 10. W stosunku do osób, wymienionych w §§ 4 i 8 ust. 1, których sześciomiesięczny okres zatrudnienia przypada całkowicie lub częściowo przed dniem 4 stycznia 1953 r., nastąpi przeliczenie zarobków z tego okresu przed zaliczeniem tych osób do właściwych grup zarobkowych.

§ 11. Wysokość rent i dodatków dla osób, objętych art. 38a rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o ubezpieczeniu pracowników umysłowych, wynosi ¹/₅ wysokości odpowiednich świadczeń, określonej niniejszym rozporządzeniem.

§ 12. Dodatek dla bezradnych wynosi 50% renty.

§  13.

1. Renty sieroce i dodatki na dzieci wynoszą:

na jedno dziecko - zł 29

na dwoje dzieci - zł 64

na każde następne dziecko - zł 44

2. Na sierotę zupełną lub grono sierot zupełnych wypłaca się ponadto kwotę wspólną, która wynosi w ubezpieczeniu emerytalnym 60 zł, w ubezpieczeniu od wypadków w zatrudnieniu i chorób zawodowych 73 zł miesięcznie.

§  14.

1. Zasiłek pogrzebowy wynosi: w razie śmierci osoby pobierającej rentę (zaopatrzenie) ubezpieczonego lub rentę (zaopatrzenie) wdowią - trzykrotną sumę miesięcznej renty, a w razie śmierci sieroty otrzymującej rentę (zaopatrzenie) albo członka rodziny rencisty - 266 zł.

2. Zasiłek pogrzebowy wypłaca się w wysokości podwyższonej w myśl niniejszego rozporządzenia tylko w przypadku, jeżeli śmierć osoby nastąpiła po dniu 3 stycznia 1953 r.

§ 15. Jeżeli w wyniku obliczenia świadczenia przypadałaby do wypłaty końcówka w groszach, zaokrągla się ją w górę do pełnego złotego, jeżeli końcówka wynosi powyżej 49 gr, lub w dół, jeżeli końcówka wynosi 49 gr lub mniej.

§  16.

1. Wysokość świadczeń, ustalona w rozporządzeniu niniejszym, ma zastosowanie do rent, przysługujących po dniu 3 stycznia 1953 r. Za okres od dnia 4 stycznia 1953 r. do dnia najbliższego terminu płatności renty należy wypłacić wyrównanie w wysokości ¹/₃₀ podwyżki renty za każdy dzień.

2. Renty należne za okres przed dniem 4 stycznia 1953 r. wymierza się w wysokości ustalonej w rozporządzeniu powołanym w § 17.

§ 17. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 marca 1949 r. w sprawie wysokości świadczeń rentowych w ubezpieczeniu społecznym (Dz. U. Nr 18, poz. 120).

§ 18. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrowi Pracy i Opieki Społecznej.

§ 19. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 4 stycznia 1953 r.