Rozdział 6 - Wysokość stawek dotacji na finansowanie pozysku i transportu wapna nawozowego z lokalnych źródeł pozysku oraz zasady i tryb ich udzielania - Wysokość stawek dotacji dla rolnictwa oraz zasady i tryb ich udzielania w 1992 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1992.61.307

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1992 r.

Rozdział  6

Wysokość stawek dotacji na finansowanie pozysku i transportu wapna nawozowego z lokalnych źródeł pozysku oraz zasady i tryb ich udzielania

§ 37. Podmiotowi gospodarczemu pozyskującemu wapno nawozowe z kopalni kredy jeziornej lub łąkowej i zużywającemu je na potrzeby własne lub sprzedającemu je na cele rolnicze do wysiewu na użytkach rolnych i w pracowniczych ogrodach działkowych przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów jego pozysku w wysokości określonej w załączniku nr 10 do rozporządzenia.

§  38.

1. Podmiotowi gospodarczemu za transport przeznaczonego na potrzeby własne lub sprzedanego wapna nawozowego przeznaczonego na cele rolnicze do wysiewu na użytkach rolnych i w pracowniczych ogrodach działkowych:

1) o którym mowa w § 37,

2) odpadowego z zakładów przemysłowych odpowiadającego Polskiej Normie - nawozy sztuczne wapniowe PN-74/C-87007.01 o symbolu od 04 do 09 i w normie branżowej BN-90/6019/12 Wapno defekacyjne oraz BN-78/6733-08 Wapno pokarbidowe,

do miejsca jego wyładunku u odbiorcy lub we własnym gospodarstwie przysługuje dotacja na pokrycie części kosztów jego transportu w wysokości określonej w załączniku nr 10 do rozporządzenia. Dotacja ta od dnia 1 sierpnia 1992 r. nie może przekraczać sześciokrotności ceny wapna płaconej przez nabywcę, z wyjątkiem transportu wapna zużytego na potrzeby własne.

2. W odniesieniu do wapna nawozowego zużytego na potrzeby własne dotacja przysługuje do ilości pobranego wapna potwierdzonej przez zakład przemysłowy lub kopalnię wapna nawozowego ze źródeł lokalnych, nie większej jednak niż to wynika z norm zużycia zaleconych przez okręgową stację chemiczno-rolniczą dla danego gospodarstwa.

3. Jeżeli wapno nawozowe jest transportowane do miejscowości podgórskich i górskich, określonych w ustawie z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. Nr 52, poz. 268, z 1986 r. Nr 46, poz. 225, z 1988 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 7, poz. 45, Nr 10, poz. 53, Nr 35, poz. 192 i Nr 74, poz. 443, z 1990 r. Nr 34, poz. 198, z 1991 r. Nr 7, poz. 24, Nr 80, poz. 350, Nr 114, poz. 494 oraz z 1992 r. Nr 21, poz. 86), stawkę dotacji określoną w ust. 1 zwiększa się o 10%.

4. Dotacja, o której mowa w ust. 1 i 3, przysługuje, jeżeli transport wapna nawozowego jest dokonywany najkrótszą drogą z najbliżej położonego miejsca jego załadunku do miejsca jego wyładunku u odbiorcy, przy czym maksymalna odległość transportu, przy której przysługuje dotacja, wynosi:

1) 100 km - dla wapna z kopalni kredy jeziornej lub łąkowej, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, oraz wapna odpadowego pochodzącego z zakładów przemysłowych, z wyjątkiem wapna defekacyjnego,

2) 50 km - dla wapna defekacyjnego.

5. W razie pisemnej odmowy sprzedaży wapna nawozowego z miejsca najbliżej położonego ze względu na ograniczone możliwości produkcyjne lub z przyczyn technologicznych, najbliższym miejscem załadunku wapna jest kolejne miejsce najbliżej położone, znajdujące się w odległości nie większej od określonej w ust. 4.

§ 39. Podmiot gospodarczy, któremu przysługuje dotacja z tytułu pozysku lub transportu wapna nawozowego, powinien posiadać atest jakościowy sporządzony przez okręgową stację chemiczno-rolniczą dla każdej partii, nie większej niż 500 ton - dla wapna defekacyjnego z cukrowni i 2.000 ton - dla pozostałego wapna sprzedanego lub zużytego na potrzeby własne - stwierdzający zgodność wszystkich jego parametrów z wymogami określonymi dla tego rodzaju wapna w Polskiej Normie lub normie branżowej nawozów wapniowych oraz kartę przewozową zawierającą dane dotyczące:

1) parametrów jakościowych wapna (numer i datę wydania atestu),

2) ilości wapna potwierdzonej przez odbiorcę,

3) ceny za 1 tonę sprzedanego wapna.

W razie zmiany warunków atmosferycznych (opady), atest powinien być powtórzony.

§  40.

1. Dotacje, o których mowa w § 37 i 38, są przekazywane podmiotom gospodarczym przez właściwe miejscowo izby skarbowe, w granicach wydatków budżetowych przyznanych na ten cel, po przedstawieniu przez zainteresowane podmioty gospodarcze zestawień należnych dotacji w układzie uzgodnionym z izbą skarbową. Przekazanie dotacji następuje w okresach miesięcznych.

2. Podmioty gospodarcze zainteresowane korzystaniem z dotacji, o których mowa w § 37 i 38, przedstawiają izbie skarbowej, przed rozpoczęciem działalności objętej dotowaniem, wniosek o zapewnienie dotacji oraz uzgadniają właściwy dla celów dotacyjnych sposób jej ewidencjonowania.

§ 41. Dotacje, o których mowa w § 37 i 38, są zaliczane do części 08, dział 40 - rolnictwo, rozdział 4405 § 48.