§ 9. - Wysokość składek za ubezpieczenie na wypadek niezdolności do zarobkowania lub śmierci wskutek wypadku w zatrudnieniu lub choroby zawodowej, oraz zasady podwyższania lub obniżania tychże składek w poszczególnych przedsiębiorstwach zależnie od warunków higjenicznych i bezpieczeństwa pracy.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1934.1.2

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lutego 1936 r.

§ 9. Zakład pracy zalicza się w zasadzie do średniej klasy danej kategorji niebezpieczeństwa, a do klasy niższej lub wyższej wtedy, gdy istniejące w nim niebezpieczeństwo, wypadku lub choroby zawodowej w stosunku do przeciętnego jest mniejsze lub większe.

Mniejsze lub większe, w stosunku do przeciętnego, niebezpieczeństwo wypadku lub choroby zawodowej należy przyjmować w każdym razie wówczas, gdy zachodzą znamiona, ustalone w tym celu przy poszczególnych pozycjach załącznika 1.

Niezależnie od przepisu ustępu poprzedniego należy uwzględnić przedewszystkiem następujące okoliczności:

1) prowadzenie przy pomocy służby bezpieczeństwa pracy, utworzonej w obrębie zakładu pracy i z personelu zakładu dla przeciwdziałania wypadkom, a uznanej przez Zakład Ubezpieczenia od Wypadków, systematycznej akcji zapobiegania wypadkom, dającej trwałe wyniki, jako okoliczność zmniejszającą niebezpieczeństwo;

2) zastosowanie specjalnych urządzeń ochronnych ponad wymagania ustalone obowiązującemi przepisami, jako okoliczność zmniejszającą niebezpieczeństwo;

3) niedostateczne lub wadliwe warunki oświetlenia oraz brak dbałości o utrzymanie stanu i porządku zarówno pomieszczeń roboczych, jak i całego terenu zakładu pracy, jako okoliczność zwiększającą niebezpieczeństwo;

4) przestronność pomieszczeń, celowość dróg komunikacyjnych i ratowniczych w obrębie zabudowań, wzajemne rozplanowanie zabudowań i urządzeń w zakładzie pracy i związane z tem rozmiary transportu;

5) zatrudnianie z pomiędzy robotników, zajętych przy maszynach roboczych, więcej niż połowy, przy maszynach bezpośrednio połączonych z silnikami elektrycznemi, jako okoliczność zmniejszającą niebezpieczeństwo;

6) stosowanie generatora gazowego, ustawionego w pomieszczeniu nieotwartem, jako okoliczność zwiększającą niebezpieczeństwo;

7) posiadanie pomieszczeń roboczych, wadliwie lub niedostatecznie przewietrzanych oraz anormalnie zakurzonych, zamglonych, zadymionych i t. p., jako okoliczność zwiększającą niebezpieczeństwo;

8) wykonywanie prac, narażających na zatrucie ołowiem lub rtęcią, gdy materjały te występują w postaci łatwo przyswajalnej, jako okoliczność zwiększającą niebezpieczeństwo;

9) brak metodycznego stosowania środków ochrony indywidualnej, potrzebnych przy danej pracy (okulary, środki przeciwpyłowe i przeciwgazowe, rękawice, obuwie ochronne i t. d.), jako okoliczność zwiększającą niebezpieczeństwo;

10) zatrudnianie osób niefachowych przy pracach, wymagających specjalnych kwalifikacyj, jako okoliczność zwiększającą niebezpieczeństwo;

11) większy zakres prac biurowych lub handlowych poza obrębem terytorialnym głównego zakładu pracy, jako okoliczność zmniejszającą niebezpieczeństwo.

Jeżeli w danem przedsiębiorstwie zachodzą zarówno okoliczności, wskazujące na mniejsze niebezpieczeństwo, jak też okoliczności, wskazujące na większe niebezpieczeństwo, okoliczności te należy rozważyć, przeciwstawiając je sobie wzajemnie.

Nadto dla ustalenia stopnia niebezpieczeństwa mogą być wzięte pod uwagę rodzaj i liczba wypadków, zaszłych w danym zakładzie pracy oraz obciążenie, spowodowane świadczeniami, wywołanemi przez te wypadki, wtedy gdy zakład pracy przedstawia masę obserwacyjną tak wielką, że z tych danych wnioskować można o odmiennem od przeciętnego niebezpieczeństwie wypadku.

Celem ustalenia okoliczności, zmniejszających lub zwiększających niebezpieczeństwo wypadku lub choroby zawodowej, Zakład Ubezpieczenia od Wypadków uprawniony jest do badania na miejscu urządzeń technicznych oraz organizacji pracy poszczególnych zakładów pracy.