Wyrok Trybunału Konstytucyjnego, sygn. akt P 21/01.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.89.843

Akt jednorazowy
Wersja od: 21 maja 2003 r.

WYROK
TRYBUNAŁU KONSTYTUCYJNEGO
z dnia 6 maja 2003 r.
sygn. akt P 21/01

Trybunał Konstytucyjny w składzie:

Jerzy Ciemniewski - przewodniczący,

Marian Grzybowski - sprawozdawca,

Wiesław Johann,

Ewa Łętowska,

Mirosław Wyrzykowski,

protokolant: Dorota Raczkowska,

po rozpoznaniu, z udziałem Sejmu, Prokuratora Generalnego, Ministra Sprawiedliwości, na rozprawie w dniu 6 maja 2003 r., pytania prawnego Sądu Rejonowego w Bydgoszczy Wydział IX Gospodarczy, o zbadanie zgodności:

1)
art. 37 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 24, poz. 110, ze zm.),
2)
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753, ze zm.)

z art. 92 ust. 1 oraz art. 84 w zw. z art. 217 Konstytucji,

orzeka:

1.
Art. 37 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 88 i Nr 233, poz. 1955 oraz z 2003 r. Nr 45, poz. 391) jest zgodny z art. 92 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie jest niezgodny z art. 84 i art. 217 Konstytucji.
2.
§ 1 pkt 2 w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie określenia wysokości wpisów w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 154, poz. 753, z 1997 r. Nr 141, poz. 948, z 1998 r. Nr 16, poz. 76 i Nr 50, poz. 315, z 1999 r. Nr 45, poz. 452 i Nr 91, poz. 1038, z 2000 r. Nr 117, poz. 1244, z 2001 r. Nr 131, poz. 1467, z 2002 r. Nr 44, poz. 416 oraz z 2003 r. Nr 76, poz. 649) jest zgodny z art. 92 Konstytucji oraz nie jest niezgodny z art. 84 i art. 217 Konstytucji.

Ponadto postanawia:

na podstawie art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, z 2000 r. Nr 48, poz. 552 i Nr 53, poz. 638 oraz z 2001 r. Nr 98, poz. 1070) umorzyć postępowanie w zakresie badania pozostałych przepisów rozporządzenia powołanego w pkt 2 sentencji, z powodu niedopuszczalności wydania orzeczenia.