Wyrób i sprzedaż surowic i szczepionek leczniczych, zapobiegawczych i djagnostycznych, używanych w praktyce lekarskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.51.317

Akt utracił moc

Wersja od: 26 czerwca 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ZDROWIA PUBLICZNEGO

z dnia 21 maja 1920 r.

w przedmiocie wyrobu i sprzedaży surowic i szczepionek leczniczych, zapobiegawczych i diagnostycznych, używanych w praktyce lekarskiej.

Na mocy art. 2 p. 13 Zasadniczej Ustawy Sanitarnej z dnia 19 lipca 1919 r. (Dz. Pr. P. P. № 63, poz. 371) zarządzam co następuje:

Art.  1.

Wyrób surowic i szczepionek, używanych w praktyce lekarskiej, zezwala się wyłącznie osobom, które otrzymają odpowiednią koncesję od Ministerstwa Zdrowia Publicznego.

Art.  2.

Warunki, jakim powinny odpowiadać zakłady wyrobu surowic i szczepionek, określi Ministerstwo Zdrowia Publicznego przy wydawaniu koncesji. W razie niezastosowania się do tych warunków, udzielona koncesja może być w każdym czasie cofnięta.

Art.  3.

Istniejące już zakłady wyrobu surowic i szczepionek powinny w przeciągu dni 14 od dnia ogłoszenia niniejszego rozporządzenia złożyć w Ministerstwie Zdrowia Publicznego podania o udzielenie im wymaganej w art. 1 koncesji.

Art.  4.

Zakłady wyrobu surowic i szczepionek podlegają kontroli państwowych władz sanitarnych. Kontrola ta będzie prowadzona zgodnie z instrukcją, wydaną przez Ministra Zdrowia Publicznego.

Art.  5.

Wyrób surowic i szczepionek w zakładach koncesjonowanych może być dopuszczony wyłącznie pod fachowem kierownictwem osób przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego na tem stanowisku zatwierdzonych, jako posiadających dostateczne kwalifikacje moralne i fachowe.

Art.  6.

Wszystkie zakłady wyrobu surowic i szczepionek obowiązane są prowadzić szczegółowe wykazy ilości wyprodukowanych surowic i szczepionek, ich rodzajów, oraz notować komu, w jakim czasie i w jakich ilościach były one odstąpione.

Art.  7.

Surowice i szczepionki mogą być wydawane z zakładu produkującego je, nie inaczej, jak po uprzedniem zbadaniu. Badanie surowic i produktów bakteryjnych porucza się organom wyznaczonym przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego.

Art.  8.

Surowice i szczepionki, wypuszczone w obieg z zakładów, powinny posiadać na opakowaniu, względnie naczyniu sygnaturą zawierającą: a) firmę producenta, b) nazwę rodzaju szczepionki lub surowicy, c) cenę, d) ewentualnie ilość jednostek leczniczych i e) datę wyrobu. Sygnaturę należy złożyć do aprobaty organów, wyznaczonych przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego.

Art.  9.

Surowice, podlegające obowiązkowemu określeniu miana, moją być wypuszczone w obieg nie inaczej, jak z odpowiedniem na naczyniu oznaczeniem, przeprowadzonej kontroli przez organy, wyznaczone przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego.

Art.  10.

Surowice i szczepionki, których własności uległy zmianom w przeciągu czasu, mogą być na wniosek organów, wyznaczonych przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego, wycofane z obiegu.

Art.  11.

Wszystkie koncesjonowane zakłady surowic i szczepionek obowiązane są składać do Ministerstwa Zdrowia Publicznego miesięczne wykazy ilości wyprodukowanych i pozostałych w zakładach wyrobów oraz ilości zwierząt szczepiennych.

Art.  12.

Handel surowicami i szczepionkami zezwala się tylko aptekom i osobom do handlu środkami leczniczemi upoważnionym. Surowice i szczepionki, znajdujące się w handlu, powinny odpowiadać wymogom w art. 8 i 9 niniejszego rozporządzenia określonym.

Art.  13.

Przywóz surowic i produktów bakteryjnych używanych w praktyce lekarskiej z zagranicy może być dopuszczony wyłącznie za każdorazowem zezwoleniem Ministerstwa Zdrowia Publicznego i na warunkach, w zezwoleniu tem określonych.

Art.  14.

Surowice te i produkty bakteryjne, sprowadzane z zagranicy powinny odpowiadać wymaganiom art. 8 i 9 niniejszego rozporządzenia.

Art.  15.

Winni przekroczenia przepisów niniejszego rozporządzenia ulegną karze w myśl ogólnych postanowień karnych.

Art.  16.

Rozporządzenie niniejsze obowiązuje z dniem ogłoszenia na całym obszarze Państwa Polskiego.