Wynagrodzenie osób wojskowych, wzywanych w charakterze świadków w postępowaniu karno-sądowem na obszarze mocy obowiązującej austrjackiej ustawy o postępowaniu karnem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1924.106.964

Akt utracił moc

Wersja od: 24 kwietnia 1926 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI W POROZUMIENIU Z MINISTREM SKARBU

z dnia 22 października 1924 r.

w sprawie wynagrodzenia osób wojskowych, wzywanych w charakterze świadków w postępowaniu karno-sądowem na obszarze mocy obowiązującej austrjackiej ustawy o postępowaniu karnem.

Na zasadzie § 383 ustawy o postępowaniu karnem w brzmieniu ustawy z dnia 16 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 67 poz. 453) zarządza się co następuje:

§ 1. Osobom wojskowym, pozostającym w czynnej służbie, wzywanym w charakterze świadków przez sąd karny, znajdujący się poza ich miejscem służbowem, należy przyznawać koszta podróży i diety dzienne według norm, ustanowionych dla podróży służbowych osób wojskowych, jeśli okoliczności, o których zeznawać mają, pozostają w związku z wykonaniem ich stanowiska lub służby.

Mimo istnienia tych warunków przepis powyższy nie ma zastosowania do osób, które nie posiadają stopnia oficerskiego (równorzędnego) i przybywają z miejscowości, odległej nie ponad 15 kilometrów od siedziby sądu wzywającego.

§ 2. Jeśli według niniejszego; rozporządzenia osobom wojskowym wezwanym w charakterze świadków nie należą się koszta podróży i diety dzienne według norm ustanowionych dla podróży służbowych, stosuje się pod względem wynagrodzenia tych osób wezwanych w charakterze świadków postanowienia ogólne.

§ 3. 1 Należności osób wojskowych, konwojujących osoby wezwane do sądu, przyznaje się według przepisów dotyczących podróży służbowych

§ 4. Oznaczenia wynagrodzenia i zarządzenie wypłaty należy do sądu. Jeżeli władza wojskowa zawiadomi sąd, zanim ten wypłaci świadkowi wynagrodzenie, iż świadek otrzymał od władzy wojskowej zaliczkę na wynagrodzenie, natenczas potrąca się tę zaliczkę z przyznanego świadkowi wynagrodzenia i przekazuje ją właściwej władzy wojskowej.

§ 5. ' Uchyla się przepisy sprzeczne z niniejszem rozporządzeniem.

§ 6. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie na obszarze mocy obowiązującej austrjackiej ustawy o postępowaniu karnem z dniem 1 stocznia 1925 r.

¹ § 3 zmieniony przez § 2 rozporządzenia z dnia 10 marca 1926 r. (Dz.U.26.36.229) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 24 kwietnia 1926 r.