Rozdział 6 - Przepisy końcowe. - Wynagrodzenie notarjuszów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1935.84.517

Akt utracił moc

Wersja od: 18 czerwca 1946 r.

Rozdział  VI.

Przepisy końcowe.

§ 34. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego tracą moc obowiązującą:

1) ustawa z dnia 23 marca 1929 r. o taksie notarjalnej (Dz. U. R. P. Nr. 27, poz. 275),

2) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 marca 1930 r. o taksie wynagrodzenia notarjuszów na obszarze Sądów Apelacyjnych w Krakowie i Lwowie oraz Sądu Okręgowego w Cieszynie (Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 159),

3) rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 kwietnia 1930 r. o taksie wynagrodzenia notarjuszów na obszarze Sądów Apelacyjnych w Poznaniu i Toruniu oraz Sądu Okręgowego w Katowicach (Dz. U. R. P. Nr. 29, poz. 259).

§ 35. Jeżeli poszczególne ustawy i rozporządzenia powołują się na przepisy uchylone paragrafem poprzedzającym, albo ogólnie odsyłają do tych przepisów, zamiast uchylonych stosuje się odpowiednio przepisy rozporządzenia niniejszego.

§ 36. Pozostają w mocy przepisy o wynagrodzeniu notarjuszów wydane na podstawie art. 89 ustawy o wykonaniu reformy rolnej (Dz. U. R. P. z 1926 r. Nr. 1, poz. 1).

§ 37. Utrzymuje się w mocy:

1) przepisy o wynagrodzeniu notarjuszów zawarte w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 kwietnia 1927 r. o należnościach za sporządzenie protestu (Dz. U. R. P. Nr. 43, poz. 381);

2) przepisy o wynagrodzeniu notarjuszów, prowadzących licytacje nieruchomości we własnym zakresie przez Bank Rolny (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 lipca 1933 r. Dz. U. R. P. Nr. 55, poz. 421);

3) przepisy o wynagrodzeniu notarjuszów, prowadzących licytację nieruchomości egzekwowanych przez niektóre towarzystwa kredytowe ziemskie i miejskie (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 12 grudnia 1933 r. Dz. U. R. P. Nr. 98, poz. 761).

§ 38. Ulgi w zakresie wynagrodzenia notarjuszów, przyznane w stosunku procentowym lub ułamkowym, do ogólnie obowiązujących, norm, zawarte w poszczególnych ustawach i rozporządzeniach, a w szczególności:

1) w art. 24 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 23 sierpnia 1932 r. w sprawie segregacji wierzytelności na nieruchomościach ziemskich parcelowanych w celu spłaty uciążliwych zobowiązań (Dz. U. R. P. z roku 1933 Nr. 55, poz. 424),

2) w art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 24 marca 1933 r. o ulgach dla nowowznoszonych budowli (Dz. U. R. P. Nr. 22, poz. 173),

3) w art. 7 ustawy z dnia 12 marca 1932 r. o ułatwieniu spłaty uciążliwych zobowiązań obciążających gospodarstwa rolne (Dz. U. R. P. z 1933 r. Nr. 55, poz. 423),

4) w art. 20 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. o własności lokali (Dz. U. R. P. Nr. 94, poz. 848),

5) w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 grudnia 1934 r. o opłatach sądowych, notarjalnych i pisarzy hipotecznych za czynności związane z działalnością Banku Akceptacyjnego (Dz. U. R. P. Nr. 109, poz. 969)

utrzymuje się w mocy jedynie w stosunku do stawek wynagrodzenia stosunkowego i stawek określonych w § 14 rozporządzenia niniejszego.

§ 39. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1936 r.