Wynagrodzenie funkcjonarjuszów pocztowych za czas, spędzony w służbie w pocztach ruchomych (ambulansach pocztowych) i przy konwojowaniu poczty kolejami.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.49.336

Akt utracił moc

Wersja od: 1 października 1923 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 20 kwietnia 1923 r.

w sprawie wynagrodzenia funkcjonarjuszów pocztowych za czas, spędzony w służbie w pocztach ruchomych (ambulansach pocztowych) i przy konwojowaniu poczty kolejami.

Na podstawie art. 11 ustawy z dnia 13 lipca 1920 r. (Dz. U. R. P. № 65, poz. 429) o uposażeniu urzędników i niższych funkcjonarjuszów państwowych zarządza się co następuje:

§ 1. Urzędnicy i niżsi funkcjonarjusze pocztowi otrzymują na pokrycie wydatków, zwiększonych wskutek pełnienia służby w pocztach ruchomych (ambulansach pocztowych) 1 przy konwojowaniu poczty w pociągach kolejowych oraz wskutek pobytu poza zwykłem stałem miejscem służbowem osobne należytości w stosunku do godzin rzeczywistej pracy i pobytu poza stałem miejscem służbowem.

§ 2. Czas, podlegający wynagrodzeniu, oblicza się osobno za każdą poszczególną jazdę tam i z powrotem łącznie z czasem spoczynku na stacji końcowej, t. j. od chwili wyznaczonej na rozpoczęcie pracy w ambulansach lub przy konwoju ze stacji wyjściowej do chwili normalnego przyjazdu pociągu pocztowego z powrotem do stacji wyjściowej. Do tego dolicza się osobno czas spóźnionego powrotu, t. j. różnicę czasu między spóźnionym, a normalnym planowym czasem przyjazdu.

Podstawą w oznaczaniu normalnego czasu odjazdu i przyjazdu pociągów, w którym przewozi się. pocztę w ambulansach i pod konwojem, jest służbowy rozkład jazdy. Rozstrzygającymi w oznaczaniu czasu spóźnienia przyjazdu są właściwe organa kolejowe lub pocztowe, wykonywające kontrolę odjazdów i przyjazdów pociągów pocztowych.

§ 3. 1 Jednostkę wymiaru wynagrodzenia stanowi należytość za jedną godzinę, przyczem czasu do 30 minut włącznie nie uwzględnia się, czas zaś powyżej 30 minut liczy się za całą godzinę.

Należytość za godzinę pracy w pocztach ruchomych i pobytu poza stałem miejscem służbowem wynosi:

a)	dla urzędników ambulansowych	8.000	mk.
b)	dla samodzielnych kierowników ambulansów drugorzędnych (ambulansów konduktorskich)	6.000	"
c)	dla niższych funkcjonarjuszów jeżdżących w ambulansach nie samodzielnie	5.500	"
d)	dla konwojentów poczty koleją	4.000	"

Za późniejszy wyjazd ze stacji wyjściowej ani za wcześniejszy powrót w stosunku do planowego odjazdu i przyjazdu pociągów nie potrąca się przypadających należytości.

§ 4. Należytości ambulansowe względnie konwojowe wypłaca się za każdą jazdę po jej dokonaniu.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą obowiązującą dla całego Państwa nie wyłączając Województwa Śląskiego od dnia 1 marca 1923 r. Równocześnie traci moc obowiązującą rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1921 r. (Dz. U. R. P. № 57, poz. 359) o wynagradzaniu pocztowych funkcjonarjuszów ambulansowych oraz wszystkie następne zmieniające to rozporządzenie.

¹ § 3:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 1923 r. (Dz.U.23.79.623) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1923 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 28 lipca 1923 r. (Dz.U.23.79.623) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 października 1923 r.