Wynagrodzenie akordowe personelu pomiarowego urzędów wojewódzkich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1938.32.279

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1938 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 29 kwietnia 1938 r.

o wynagrodzeniu akordowym personelu pomiarowego urzędów wojewódzkich.

Na podstawie art. 10 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 października 1933 r. o uposażeniu funkcjonariuszów państwowych (Dz. U. R. P. Nr 86, poz. 663) zarządza się co następuje:

§  1.

(1) Wykonawczy personel pomiarowy urzędów wojewódzkich otrzymuje oprócz uposażenia (wynagrodzenia) miesięcznego za wykonanie wszelkich czynności mierniczego, związanych ze scalaniem gruntów o obszarze ogólnym ponad 50 ha, wynagrodzenie akordowe.

(2) Wynagrodzenie akordowe oblicza się za całą powierzchnię obiektu, a wypłaca się za poszczególne stadia prac całkowicie ukończone i uznane za wykonane prawidłowo.

(3) W czasie wykonywania czynności, za które wypłacane jest wynagrodzenie akordowe (ust. (1)), nie służy prawo do diet, przewidzianych w przepisach o należnościach w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe. Przepisu tego nie stosuje się do czasu zużytego na przejazdy służbowe oraz do czynności, nie mających bezpośredniej styczności z pracami określonymi w ust. (1).

§  2.

(1) Wynagrodzenie akordowe za prace scaleniowe zaliczone do zwykłych (§ 4 pkt 1)) wynosi za każdy hektar gruntów scalonych:

1) na obszarze województw wschodnich i środkowych w granicach tych województw według stanu w dniu 31 marca 1938 r., jeżeli przy ustalaniu starego stanu posiadania nie dokonywa się pomiaru poszczególnych gospodarstw uczestników scalenia - po 4,25 zł, a jeżeli dokonywa się pomiaru poszczególnych gospodarstw uczestników scalenia - po 6,50 zł;

2) na obszarze województw południowych i zachodnich w granicach tych województw według stanu w dniu 31 marca 1938 r. - po 13 zł.

(2) Wynagrodzenie akordowe określone w ust. (1) zwiększa się w granicach do 40% za prace zaliczone do trudnych (§ 4 pkt 1)), a zmniejsza się w granicach do 40% za prace zaliczone do łatwych (§ 4 pkt 1)).

(3) Wynagrodzenie akordowe określone w ust. (1) i (2) zwiększa się w granicach do 25% w przypadkach, gdy przy scalaniu gruntów sporządza się plany zabudowania na podstawie przepisów prawa budowlanego.

§ 3. Wykonawczy personel pomiarowy urzędów wojewódzkich może otrzymywać przed wyjazdem na prace terenowe zaliczkę na poczet wynagrodzenia akordowego, które będzie przysługiwało temu personelowi za powierzone do wykonania prace. Wysokość zaliczki nie może przekraczać trzymiesięcznego uposażenia (wynagrodzenia), pobieranego przez danego pracownika. Zaliczka będzie potrącona pracownikowi z przypadającego mu do wypłaty wynagrodzenia akordowego.

§ 4. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych ustali zasady:

1) zaliczenia poszczególnych prac scaleniowych do zwykłych, trudnych i łatwych,

2) rozmiaru zwiększenia lub zmniejszenia wynagrodzenia akordowego w przypadkach przewidzianych w § 2 ust. (2) i (3),

3) podziału wynagrodzenia akordowego pomiędzy poszczególnych pracowników personelu pomiarowego,

4) obliczania i wypłacania wynagrodzenia akordowego i zaliczek na to wynagrodzenie oraz podziału prac na stadia wykonania ze wskazaniem stosunku każdego stadium do całości,

5) obliczania stosunku procentowego części prac pomiarowych wykonanej przed dniem 1 kwietnia 1938 r. (§ 7) do całości tych prac.

§ 5. Za czynności mierniczego związane ze scalaniem gruntów o obszarze ogólnym nie przekraczającym 50 ha oraz związane z innymi pracami przy przebudowie ustroju rolnego, wykonawczy personel pomiarowy nie otrzymuje wynagrodzenia akordowego, a jedynie należności ustalone w przepisach o należnościach w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe.

§ 6. Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Rolnictwa i Reform Rolnych.

§  7.

(1) Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od dnia 1 kwietnia 1938 r.

(2) Z dniem tym traci moc obowiązującą § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 marca 1934 r. o należnościach w razie pełnienia czynności służbowych poza zwykłym miejscem służbowym oraz w razie przeniesienia na inne miejsce służbowe (Dz. U. R. P. Nr 35, poz. 320) w brzmieniu zmienionym rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 2 lipca 1936 r. (Dz. U. R. P. Nr 54, poz. 393).