Rozdział 5 - Przepisy końcowe. - Wynagrodzenie adwokatów za wykonywanie czynności zawodowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.11.77

Akt utracił moc

Wersja od: 22 lutego 1933 r.

V.

Przepisy końcowe.

§ 25. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 marca 1933 r.

§ 26. W sprawach wszczętych przed wejściem w życie rozporządzenia niniejszego stosuje się przepisy dotychczasowe do ukończenia postępowania w danej instancji.

§ 27. Z dniem wejścia w życie rozporządzenia niniejszego tracą moc, o ile dotyczą wynagrodzenia adwokatów:

1) Przepisy tymczasowe o wynagrodzeniu adwokatów z dnia 8 lutego 1919 r. (Dz. U. R. P. Nr. 15, poz. 203).

2) Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 grudnia 1919 r. dotyczące nowej taryfy adwokackiej dla b. zaboru austrjackiego (Dz. U. R. P. z 1920 r. Nr. 1, poz. 1) w brzmieniu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 maja 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 40, poz. 433).

3) Ordynacja o opłatach adwokackich z dnia 9 lipca 1879 r. (Dz. U. Rzeszy z 1879 r. str. 176, z 1898 r. str. 692, z 1909 r. str. 475, z 1910 r. str. 767, z 1916 r. str. 1263) oraz ustawa z dnia 21 marca 1910 r., zawierająca przepisy krajowe o opłatach adwokatów i komorników sadowych (Zb. ust. prusk. z 1910 r. str. 261, 1917 r. str. 17), zmienione ustawą z dnia 24 marca 1923 r. (Dz. U. R. P. Nr. 43, poz. 292), rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 25 lutego 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 187), ustawą z dnia 11 kwietnia 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 43, poz. 449), rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 9 maja 1924 r. (Dz. U. R. P. Nr. 43, poz. 452) i rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 7 czerwca 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 54, poz. 473).