Wynagradzanie niektórych pracowników gospodarczych i obsługi zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia, w kolumnach transportu sanitarnego oraz w zakładach pomocy społecznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1959.50.304

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1959 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 25 sierpnia 1959 r.

w sprawie wynagradzania niektórych pracowników gospodarczych i obsługi zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia, w kolumnach transportu sanitarnego oraz w zakładach pomocy społecznej.

Na podstawie art. 24 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. z 1948 r. Nr 55, poz. 434, z 1950 r. Nr 36, poz. 327, z 1951 r. Nr 1, poz. 2 i z 1955 r. Nr 11, poz. 67) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Ustanawia się dla pracowników gospodarczych i obsługi zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia oraz w kolumnach transportu sanitarnego na następujących stanowiskach wynagrodzenie zasadnicze w wysokości:

Lp.	Nazwa stanowiska	Kwota miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
	I. Pracownicy gospodarczy
1	Kierownik (zarządzający) kuchni w zakładach o liczbie łóżek:
	- do 300	750 - 1.200
	- ponad 300	850 - 1.500
2	Kierownik (zarządzający) pralni, szwalni w zakładach o liczbie łóżek:
	- do 300	750 - 1.200
	- ponad 300	850 - 1.400
3	Kierownik kuchni mlecznej w kuchni produkującej dziennie mieszankę:
	- do 50 l	750 - 1.000
	- ponad 50 l do 200 l	850 - 1.100
	- ponad 200 l	1.000 - 1.300
4	Kierownik pralni w zakładach sanitarnych, kierownik kąpieliska w zakładach sanitarnych	850 - 1.200
5	Zastępca kierownika pralni w zakładach sanitarnych	750 - 1.100
	II. Pracownicy obsługi
1	Kuchmistrz, mistrz cukierniczy, mistrz piekarski	1.200 - 1.600
2	Starszy kucharz, starszy piekarz	750 - 1.200
3	Kucharz, cukiernik, piekarz	700 - 1.000
4	Pomoc kuchenna	600 - 700
5	Starszy pracz, pracz pralni mechanicznej	600 - 900
6	Praczka, prasowaczka	600 - 850
7	Starsza szwaczka	700 - 900
8	Szwaczka	600 - 800
9	Palacz kotłów wysokoprężnych, palacz centralnego ogrzewania systemu pompowego lub pompowo- grawitacyjnego wykonujący dodatkowe czynności z zakresu działalności podstawowej zakładu	950 - 1.200
10	Palacz centralnego ogrzewania systemu grawitacyjnego wykonujący dodatkowe czynności z zakresu działalności podstawowej zakładu	800 - 1.000
11	Palacz kotłów wysokoprężnych, palacz centralnego ogrzewania systemu pompowego lub pompowo- grawitacyjnego	850 - 950
12	Palacz centralnego ogrzewania systemu grawitacyjnego	800 - 850
13	Palacz pieców zwykłych	600 - 850
14	Kierownik warsztatu stosujący terapię zajęciową	1.150 - 1.600
15	Instruktor terapii zajęciowej	950 - 1.300
16	Rzemieślnik gospodarczy, ogrodnik wykwalifikowany	750 - 1.000
17	Pomoc rzemieślnika, ogrodnik	650 - 850
18	Robotnik terenowy, robotnik magazynowy, woźnica, grabarz, hodowca zwierząt doświadczalnych	600 - 800
19	Fasowaczka w aptece	600 - 800
20	Sprzątaczka	600 - 650
	III. Pracownicy zatrudnieni przy pilnowaniu
1	Komendant wartowni w Centralnej Bazie Sanitarno- Przeciwepidemicznej	800 - 1.000
2	Starszy strażnik	800
3	Strażnik	700
4	Dozorca, wartownik w Centralnej Bazie Przeciwepidemicznej	600

2. Ustanawia się dla pracowników gospodarczych i obsługi zatrudnionych w zakładach pomocy społecznej na następujących stanowiskach wynagrodzenie zasadnicze w wysokości:

Lp.	Nazwa stanowiska	Kwota miesięcznego wynagrodzenia zasadniczego w złotych
1	Kierownik magazynu, intendent	850 - 1.500
2	Kierownik kuchni, pralni w zakładach od 250 łóżek	850 - 1.400
3	Magazynier	600 - 1.000
4	Rzemieślnik gospodarczy	750 - 1.000
5	Kucharka	700 - 1.000
6	Robotnik gospodarczy	600 - 800
7	Szwaczka, praczka	600 - 850
8	Palacz centralnego ogrzewania systemu pompowego lub pompowo-grawitacyjnego	850 - 950
9	Palacz centralnego ogrzewania systemu grawitacyjnego	800 - 850
10	Dozorca	600
11	Pomoc kuchenna, portier	600 - 700
12	Sprzątaczka	600 - 650

3. Wynagrodzenie określone w ust. 1 i 2 wypłaca się miesięcznie w terminach przyjętych w danych zakładach.

§  2.

1. Wynagrodzenie określone w § 1 otrzymują pracownicy zatrudnieni w wymiarze 46 godzin tygodniowo.

2. W razie zatrudnienia w wymiarze godzin mniejszym niż określony w ust. 1 wypłaca się wynagrodzenie za godzinę stanowiące 1/200 część wynagrodzenia określonego w § 1.

3. W razie zatrudnienia w wymiarze godzin większym niż określony w ust. 1, w porze nocnej lub w dni ustawowo wolne od pracy wypłaca się wynagrodzenie obliczone według zasad określonych w ust. 2, z tym że za pierwsze dwie godziny przysługuje dopłata w wysokości 50% wynagrodzenia, za następne zaś godziny, a także za pracę w dni ustawowo wolne od pracy, jeżeli pracownik nie otrzymał w zamian dnia wolnego, oraz za pracę nocną, jeżeli nie wynika ona z normalnego rozkładu zajęć - dopłata w wysokości 100% wynagrodzenia zasadniczego.

§  3.

1. Strażnikom i dozorcom przysługuje wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w wysokości:

1) za każdą godzinę ponad 8 godzin na dobą bądź ponad 6 godzin w sobotę do pełnych 12 godzin na dobę (ponad 46 godzin tygodniowo do 72 godzin tygodniowo) - po 110% zasadniczej stawki godzinowej,

2) za następne godziny nadliczbowe oraz godziny nadliczbowe przypadające w święta i w nocy - po 200% zasadniczej stawki godzinowej.

2. Za czas szkolenia zawodowego lub pogotowia pracy poza normalnym czasem pracy strażnicy i dozorcy otrzymują po 150% zasadniczej stawki godzinowej za godziny szkolenia lub pogotowia.

3. Strażnikom i dozorcom przysługuje w tygodniu jeden dzień (pełne 24 godziny) wolny od pracy, z tym że co trzeci tydzień dzień wolny od pracy powinien przypadać w niedzielę.

§  4.

1. Pracownikom wymienionym w § 1, zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia, przysługują dodatki specjalne w kwotach od 75 do 395 zł.

2. Pracownicy, którzy przed dniem wejścia w życie rozporządzenia otrzymywali dodatki wyższe od ustalonych na podstawie rozporządzenia, zachowują te dodatki w dotychczasowej wysokości kwotowej do czasu pozostawania na zajmowanym stanowisku.

3. Minister Zdrowia w porozumieniu z Ministrem Finansów i Zarządem Głównym Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia określi szczegółowo wysokość dodatków specjalnych w zależności od uciążliwości lub szkodliwości warunków pracy dla zdrowia oraz zasady wypłacania tych dodatków.

§ 5. W stosunku do pracowników objętych rozporządzeniem traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie uposażenia niższego personelu oraz niektórych pracowników administracyjnych i obsługi zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. U. z 1956 r. Nr 23, poz. 109 i z 1958 r. Nr 74, poz. 380).

§ 6. Wykonanie rozporządzenia porucza się Ministrom Zdrowia, Pracy i Opieki Społecznej oraz Finansów.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia z mocą od dnia 1 lipca 1959 r.