Wymiana uszkodzonych i zatrzymywanie fałszywych znaków pieniężnych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.46.440

Akt utracił moc

Wersja od: 8 listopada 1935 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 23 marca 1932 r.

o wymianie uszkodzonych i zatrzymywaniu fałszywych znaków pieniężnych.

Na podstawie art. 12 i 23 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r. w sprawie zmiany ustroju pieniężnego (Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 855) zarządzam co następuje:

§ 1. Bilety bankowe podarte, sklejane, zabrudzone lub w inny sposób uszkodzone w stopniu uniemożliwiającym rozróżnienie szczegółów rysunku, monety złote, które utraciły więcej niż 5/1000 swej najniższej ustawowo dopuszczalnej wagi, oraz wszelkie monety z całkowicie startym wizerunkiem (rysunkiem), lub uszkodzone nie mają charakteru prawnego środka płatniczego.

§ 2. Uszkodzone wskutek normalnego zużycia bilety bankowe, o ile nie wykazują braku znaku wodnego oraz więcej niż:

a) 1/3 części powierzchni biletu,

b) trzech cyfr numeru i jednego podpisu lub części oznaczenia serji i jednego podpisu

są wymieniane bez żadnych ograniczeń i potrąceń przez oddziały Banku Polskiego oraz kasy urzędów skarbowych i pocztowych jak również przyjmowane przy wszelkich wpłatach przez oddziały Banku Polskiego oraz wszystkie kasy państwowe.

Bilety sklejane mogą być wymieniane względnie przyjmowane przy wpłatach tylko w tych wypadkach, o ile składają się z części stanowiących pierwotną całość i odpowiadają pozatem warunkom, ustalonym w ustępie poprzednim niniejszego paragrafu.

§ 3. Bilety bankowe, nie odpowiadające warunkom wyszczególnionym w paragrafie poprzednim, będą wymieniane jedynie za każdorazową zgodą Dyrekcji Banku Polskiego, o ile zwracający się o wymianę usprawiedliwi dostatecznie, że uszkodzenie nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych.

Przy wymianie tego rodzaju biletów Bankowi Polskiemu przysługuje prawo potrącenia kosztów porta, korespondencji i kosztów druku biletu.

§ 4. Wszelkie monety z wyjątkiem zastrzeżonym w paragrafie następnym, których wizerunek (rysunek) został wskutek normalnego zużycia częściowo starty oraz monety z brakami menniczemi, lub uszkodzone przypadkowo są wymieniane bez żadnych ograniczeń i potrąceń przez oddziały Banku Polskiego oraz kasy urzędów skarbowych i pocztowych, jak również przyjmowane przy wszelkich wpłatach przez oddziały Banku Polskiego oraz wszystkie kasy państwowe.

§ 5. Monety złote, które utraciły wskutek normalnego zużycia więcej niż 5/1000 części swej ustawowo dopuszczalnej najniższej wagi, wymianie nie podlegają, mogą być natomiast na żądanie okazicieli nabywane na wagę przez Bank Polski i Mennicę Państwową po cenie zł 5,33 za gram pozostałej w nich wagi.

§ 6. Monety z całkowicie obustronnie startym wizerunkiem (rysunkiem) oraz monety umyślnie uszkodzone wymianie nie podlegają.

W razie przedstawienia przy wpłacie do kas Banku Polskiego lub do kas państwowych monety z całkowicie obustronnie startym wizerunkiem (rysunkiem) lub umyślnie uszkodzonej, monetę taką rzeczone kasy mają obowiązek skasować i zwrócić ją okazicielowi.

§ 7. 1 W razie zgłoszenia w jakiejkolwiek kasie państwowej, samorządowej, instytucji prawa publicznego lub w instytucji kredytowej albo w przedsiębiorstwie bankowem znaku pieniężnego sfałszowanego (podrobionego, przerobionego) lub budzącego wątpliwości co do jego autentyczności, znak taki powinien być przez rzeczoną kasę lub instytucję zatrzymany. Urząd lub instytucja, zatrzymująca znak pieniężny, powinna wypełnić kwestjonarjusz z 4 odpisami, zawierający:

a) nazwę i siedzibę urzędu lub instytucji kwestjonującej, liczbę porządkową kwestjonarjusza i datę;

b) imię, nazwisko okaziciela i dokładny adres jego zamieszkania;

c) opis zatrzymanego znaku pieniężnego (wartość nominalna, data emisji, ser ja i numer);

d) oświadczenie okaziciela co do źródła, z którego znak ten otrzymał;

e) podpis zatrzymującego znak pieniężny oraz podpis lub odcisk palca okaziciela;

f) oznaczenie urzędu policyjnego właściwego terytorjalnie dla miejsca zatrzymania znaku pieniężnego.

Oryginał kwestjonarjusza z 2 odpisami i zatrzymanym znakiem pieniężnym powinien być niezwłocznie przesłany do urzędu policyjnego właściwego terytorjalnie dla miejsca zatrzymania znaku pieniężnego.

Trzeci odpis kwestjonarjusza pozostaje w instytucji, która zatrzymała znak pieniężny, czwarty odpis otrzymuje okaziciel jako pokwitowanie.

§ 8. Jeżeli na okaziciela pada wyraźne podejrzenie fałszowania względnie rozmyślnego puszczania w obieg falsyfikatów, należy wezwać policję, która postępuje w myśl właściwych przepisów.

§ 9. 2 Ekspertyzy zatrzymanego znaku pieniężnego dokonywają niezwłocznie po otrzymaniu go wraz z dwoma odpisami kwestjonarjusza:

1) Bank Polski (Oddział Ekspertyz), jeżeli zatrzymany został bilet bankowy,

2) Mennica Państwowa, jeżeli zatrzymana została moneta, przyczem zarówno w razie stwierdzenia autentyczności jak i fałszerstwa przesyłają zatrzymany znak pieniężny lub falsyfikat (po uprzedniem jego skasowaniu) wraz z orzeczeniem i odpisem kwestjonarjusza urzędowi policyjnemu, który znak ten lub falsyfikat nadesłał.

Tak w wypadku stwierdzenia autentyczności, jak i fałszerstwa znaku pieniężnego Bank Polski (Oddział Ekspertyz) lub Mennica Państwowa zatrzymują dla siebie drugi odpis kwestjonarjusza

§ 10. 3 W razie stwierdzenia w obiegu nowego typu falsyfikatu biletu bankowego, Bank Polski ogłasza komunikat prasowy z opisem charakterystycznych cech falsyfikatu.

O pojawieniu się nowego typu falsyfikatu monety - komunikat ogłasza Mennica Państwowa.

Treść komunikatu, ogłoszonego w prasie, winna być równocześnie podana przez Bank Polski względnie Mennicę Państwową do wiadomości wszystkich Władz Centralnych, oraz Komendy Głównej Policji Państwowej (Centrala Służby Śledczej) celem odpowiedniego poinformowania podległych im organów.

§ 11. Instytucjami właściwemi do wydawania opinij co do prawdziwości znaków pieniężnych są:

a) dla biletów bankowych - Bank Polski (Oddział ekspertyz),

b) dla monet - Mennica Państwowa.

§ 12.  ⁴ Dowody rzeczowe po umorzeniu lub prawomocnem ukończeniu spraw o fałszowanie biletów bankowych i monet przechowywane są:

a) ze spraw o fałszowanie biletów bankowych - w Banku Polskim (Oddział Ekspertyz),

b) ze spraw o fałszowanie monet - w Mennicy Państwowej, co najmniej przez 1 rok, poczem ulegają komisyjnemu zniszczeniu przy udziale delegata Komendy Głównej Policji Państwowej (Centrala Służby Śledczej) z wyjątkiem tych, które jako charakterystyczne odmiany powinny być zachowane.

§ 13. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ § 7 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 5 października 1935 r. (Dz.U.35.81.502) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 listopada 1935 r.

² § 9 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 5 października 1935 r. (Dz.U.35.81.502) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 listopada 1935 r.

³ § 10 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 5 października 1935 r. (Dz.U.35.81.502) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 listopada 1935 r.

⁴ § 12 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 5 października 1935 r. (Dz.U.35.81.502) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 8 listopada 1935 r.