Wykonywanie w stosunku do żołnierzy i osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej kar orzeczonych za wykroczenia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1981.2.9

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1998 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 10 stycznia 1981 r.

w sprawie wykonywania w stosunku do żołnierzy i osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej kar orzeczonych za wykroczenia. ^*

Na podstawie art. 44 ust. 2 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialności żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenia honoru i godności żołnierskiej (Dz. U. z 1977 r. Nr 23, poz. 101) i art. 109 Kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 1971 r. Nr 12, poz. 116, z 1972 r. Nr 49, poz. 312 oraz z 1975 r. Nr 16, poz. 91 i Nr 45, poz. 234) oraz w związku z art. 60 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. z 1979 r. Nr 18, poz. 111) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Rozporządzenie normuje zasady i tryb wykonywania:

1) w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej - kar orzeczonych przez właściwe organy za wykroczenia popełnione przed wcieleniem do służby,

2) w stosunku do osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej - kar orzeczonych za wykroczenia popełnione przed wcieleniem do służby i w czasie jej odbywania.

2. Przez osoby spełniające zastępczo obowiązek służby wojskowej rozumie się osoby odbywające zastępczą służbę poborowych lub zasadniczą służbę w oddziałach obrony cywilnej.

§  2.

1. W razie potrzeby ustalenia miejsca pełnienia służby wojskowej przez ukaranego organ zarządzający wykonanie kary niezwłocznie po uprawomocnieniu się orzeczenia o ukaraniu lub nakazu karnego ¹ zwraca się do wojskowej komendy uzupełnień o podanie nazwy lub numeru jednostki wojskowej, w której ukarany pełni służbę wojskową, miejsca postoju tej jednostki oraz charakteru i terminu zakończenia służby. Informacji tych udziela wojskowa komenda uzupełnień, właściwa według miejsca pobytu ukaranego, stałego lub czasowego trwającego ponad 2 miesiące.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób, o których mowa w § 1 ust. 2, przy czym organem właściwym do udzielania informacji dotyczących osób odbywających zastępczą służbę poborowych w jednostkach organizacyjnych nie podlegających Ministrowi Obrony Narodowej jest terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego. Informacje udzielane przez ten organ dotyczą wskazania siedziby zakładu pracy i terminu zakończenia służby.

§  3.

1. Organ, który zarządził wykonanie zasadniczej lub zastępczej kary aresztu w stosunku do żołnierza w czynnej służbie wojskowej lub osoby określonej w § 1 ust. 2, odracza wykonanie tych kar na okres roku.

2. Żołnierzowi w czynnej służbie wojskowej i osobie odbywającej zasadniczą służbę w oddziale obrony cywilnej wykonanie kary wymienionej w ust. 1 odracza się do czasu zwolnienia ze służby, jeżeli odbywają tę służbę w okresie krótszym niż rok.

3. Przepis ust. 2 stosuje się również do osoby określonej w § 1 ust. 2, ukaranej zasadniczą lub zastępczą karą aresztu za wykroczenie popełnione w czasie trwania tej służby, jeżeli do końca służby pozostał okres krótszy niż rok.

4. Decyzję o odroczeniu wykonania zasadniczej lub zastępczej kary aresztu doręcza się żołnierzowi, za pośrednictwem dowódcy jednostki wojskowej, w której pełni on służbę wojskową, a osobie określonej w § 1 ust. 2 - za pośrednictwem właściwego przełożonego.

§  4.

1. W stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej można odstąpić od wykonania orzeczonej zasadniczej lub zastępczej kary aresztu, jeżeli zachowanie i dobre wykonywanie obowiązków służbowych przez ukaranego żołnierza daje podstawę do przypuszczenia, że nie popełni on już wykroczenia.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób odbywających zasadniczą służbę w oddziałach obrony cywilnej. Przepis ten może mieć również zastosowanie do osób odbywających zastępczą służbę poborowych w razie szczególnego wyróżnienia się tej osoby podczas służby.

3. Organ, który orzekał w danej sprawie w pierwszej instancji, orzeka o odstąpieniu od wykonania kary na umotywowany wniosek dowódcy jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę wojskową. W stosunku do osób odbywających zastępczą służbę poborowych oraz osób odbywających zasadniczą służbę w oddziałach obrony cywilnej tworzonych przez ministrów wniosek taki może złożyć kierownik zakładu pracy, a w stosunku do osób odbywających zasadniczą służbę w pozostałych oddziałach obrony cywilnej - kierownik jednostki organizacyjnej stopnia wojewódzkiego.

§  5.

1. Dowódca jednostki wojskowej po upływie roku od dnia odroczenia zasadniczej lub zastępczej kary aresztu stosuje względem żołnierza odpowiednią do wagi wykroczenia karę dyscyplinarną, jeżeli nie zachodzą przesłanki określone w § 4.

2. W wypadku określonym w ust. 1 żołnierza zasadniczej służby wojskowej można skierować do odbycia kary w oddziale dyscyplinarnym, jeżeli zasadnicza lub zastępcza kara aresztu wynosi co najmniej dwa miesiące; jeden dzień służby w oddziale dyscyplinarnym odpowiada dwom dniom zasadniczej lub zastępczej kary aresztu.

3. O zastosowaniu kary dyscyplinarnej dowódca jednostki wojskowej zawiadamia organ zarządzający wykonanie kary.

4. Jeżeli w stosunku do osób spełniających zastępczo obowiązek służby wojskowej nie zachodzą przesłanki określone w § 4, właściwy przełożony po upływie roku od dnia odroczenia zasadniczej lub zastępczej kary aresztu zawiadamia o tym organ, który odroczył wykonanie tej kary. Organ ten zarządza wykonanie orzeczonej kary.

§  6.

1. W stosunku do żołnierzy pełniących czynną służbę wojskową kara ograniczenia wolności nie podlega wykonaniu przez czas trwania służby.

2. Wykonanie kary ograniczenia wolności, orzeczonej w stosunku do osób odbywających zastępczą służbę poborowych, następuje na zasadach ogólnych.

3. W stosunku do osób odbywających zasadniczą służbę w oddziałach obrony cywilnej wykonanie orzeczonej kary ograniczenia wolności następuje na zasadach dotyczących wykonania kary aresztu, określonych w § 3, § 4 i § 5 ust. 4.

§  7.

1. Wykonanie kary grzywny w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej oraz osób, o których mowa w § 1 ust. 2, następuje na zasadach ogólnych.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do wykonywania kar dodatkowych.

§ 8. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1971 r. w sprawie wykonania orzeczeń, nakazów karnych i postanowień kolegiów do spraw wykroczeń (Dz. U. z 1971 r. Nr 37, poz. 330 i z 1973 r. Nr 12, poz. 90) § 21 otrzymuje brzmienie:

"§ 21. 1. Wykonanie kar orzeczonych w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej za wykroczenia popełnione przez nich przed wcieleniem do tej służby następuje na podstawie odrębnych przepisów.

2. Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do osób odbywających zastępczą służbę poborowych i zasadniczą służbę w oddziałach obrony cywilnej, w zakresie odpowiedzialności za wykroczenia popełnione przed rozpoczęciem tych służb i w czasie ich trwania."

§ 9. Traci moc rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 1972 r. w sprawie wykonywania w stosunku do żołnierzy kar orzeczonych za wykroczenia popełnione przed wcieleniem do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 38, poz. 247).

§ 10. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^* Niniejsze rozporządzenie traci moc z dniem 1 września 1998 r. w części wydanej na podstawie art. 109 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz.U.71.12.116), w związku ze skreśleniem tego artykułu przez art. 2 pkt 49 ustawy z dnia 28 sierpnia 1998 r. o zmianie ustawy - Kodeks wykroczeń, ustawy - Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, ustawy o ustroju kolegiów do spraw wykroczeń, ustawy - Kodeks pracy i niektórych innych ustaw (Dz.U.98.113.717).

¹ Obecnie: wyroku nakazowego, stosownie do art. 10 ustawy z dnia 10 stycznia 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego, ustawy o świadku koronnym oraz ustawy o ochronie informacji niejawnych (Dz.U.03.17.155), która wchodzi w życie z dniem 1 lipca 2003 r.